Siyah eşofmanımın üstüne siyah kazağımı giydim ve evden çıktım. Annem evde değildi sanırım dısarı yine icki almaya gitmişti.
Akbil'im olmadığı icin okula kadar yürüdüm, fazla uzak değildi.
Sınıfa girdiğimde arka sıraya geçtim. İlk ders matematik'ti. En sevmediğim ders.
Hoca iceri girdiğinde hic konusmadan direkt konuya girdi. Bu seferki konu o kadar'da zor değildi.
1 ders bittikten sonra sınıfa bir kaç kişi girdi. Bunlar da kim? Serseriye benziyorlar.
—
"Yine geç kaldık"
"Dersin matematik olduğuna sukur et Jisung"
"İngilizce olsaydı hoca gec kaldığımıza baya kızard- bir saniye, bu kim?"
"Kim kim?"
"Su arka sırada oturan siyahlı cocuk"
"Sanırım sınıfa yeni gelen öğrenci"
"Neden konuşmuyor?"
"Nerden bileyim? Ama sanırı. Ailevi problemleri var. Baksana, bogazında izler var."
"Kapatmayı unutmuş. Yardım mı etsek?"
"Bugün iyi yerinden kalktın sanırım"
"Hemde en muhteşem yerimden"
Seungmin'e gülümseyip o çocuğun yanına doğru yurudum. Cocuk geldiğimi dahi fark etmemişti.
"hey! Sana diyorum!"
"Efendim? Bir sorun mu var?"
"Evet? Seni bu sınıfta daha önce hiç görmemiştim, kimsiniz?"
—
Kulaklığım ile müzik dinlerken bir den yanıma bir cocuk geldi.
" yeni öğrenciyim. Ama ben yokmuş gibi davranabilirsiniz."
Çantama uzanıp kitabımı çıkardım. Ders İngilizceydi bu yüzden bir kaç soru çözmek istiyordum.
"Soru mu çözeceksin"
Duymazdan gelmeye calısıyorum.
"Hey! Sana diyorum!!! Dinlesene!"
"Sadece ben yokmuş gibi davranmazmısınız?"
"Üzgünüm ama hayır. Bizim sınıfımızda kimse yalnız kalmamalıdır. Ve görüyorum ki bu sınıfta hic bir arkadasın yok"
"Evet yok ve olmasınada gerek yok. Arkadas olmak cok saçma bir sey. Neyse kime ne anlatıyorum k-"
Annem! Annem'in ne işi var burda?! Annem benim bir cocuk ile konuştuğumu görünce yanıma kızgın bir şekilde geldi.
"Minho! Bi gelir misin annecim"
Annem kolumu sıkıca tutup sınıftan çıkardı.
Koridorda ise hala elimi sıkıca tutuyordu.
"Ne oldu anne?"
"O kim? Sana kimse ile konusmicaksın demedim mi?!"
"Anne konuşmadık. Kim olduğumu sordu bende sadece cevapladım"
"Cevaplaman bu kadar uzun mu sürüyor senin Minho! Kimi kandırıyorsun sen!"
Okuldan çıktığımızda annem beni bagararak daha fazla aşağalıyor, Tokat atıyordu.
Ağlamak istemiyordum, cünkü ağlarsam daha da sert vuracaktı.
"Tamam özür dilerim anne. Kimse ile konuşmayacağım."
"Simdi cabuk geri git sınıfına ve annemin onemli bir sey demesi gerekiyormus de! Cabuk simdi!"
"Peki anne."
