sabah kalkar kalkmaz bogum beni yanına cagırdı.
"minho bi gelir misin?"
"efendim?"
elimi tuttu ve beni bir odaya goturdu.
"sana anlatmam gereken seyler var"
"dinliyorum."
"aslında ben senden hoslanmıyorum. Seninde benden hoslanmadıgını biliyorum. Senden hoslanıyormus nummerası yapmak zorunda kaldım. Babam yuzunden, senin baban ve benim babam Evliler. Babam senin eve donmeni cok istiyordu, annen ile yasamanı istemiyordu ve benim babam bir mafya oldugu icin seni bulmamı istedi benden. Sana bunları anlatmamam gerekiyordu ama bilmen gereken seyler bunlar."
"nasıl? Benim babam simdi beni eve geri gelmemi mi istiyor?"
"evet minho"
"bogum, soyle uzucu bir sey daha var ki, bende senden hoslanmıyorum. Ben.. ben jisung'dan hoslanıyorum. Ama onun kesinlikle bilmesini istemiyorum. Bu yuzden bunu ona söyleme."
"söylemeyecegim. Merak etme!"
oda dan cıkacakken Kapıyı actıgımzda Felix uzerimize dustu.
"FELİX!"
"ehe merhaba"
"her seyi duydun degil mi?"
"evet"
"bunları kimseye bahsetme!"
"demem. Ama ya dersem? Bu sefer ne yapıcaksınız?"
"hyunjine zarar veririm"
"TAMAM AMA LÜTFEN ONA ZARAR VERMEYE KALKMA BİLE!"
"anlastık."
"cocuklar! Gelin hadi!"
"geliyoruz!"
ucumuzde asaga indik. Gozlerim ilk jisung'u aradı. Fakat burda yoktu.
"jisung nerde?"
"ah, o mu? Dısarı gitti."
"tamam"
dısarı onun yanına gittim. Biri ile telefon konusuyordu.
"tamam bebegim kapatıyorum ben simdi"
bebegim mi? Kimle konusuyordu ki? Sevgilisi mi var? kalbim acıyordu. Ağlamamak icin dislerimi sıktım. Ya sevgilisi varsa? Ya gercekten de...
