Evime giden caddede çaresiz yürüyordum. Üvey babamın borçları, babam ölünce bana kaldı hayır normal bir yere borcu olsa yavaş yavaş ödeyeceğim ama tefeciye 3 milyar dolar borcu varmış ve ben bu miktarda bir parayı ancak bütün organlarımı satarak ödeyebilirim bunuda yapacak kadar salak değilim heralde.
Evimin önüne geldiğimde evimin etrafını takım elbiseli adamların sardığını gördüm 'sanırım tefeciydi bunlar' diye aklımdan geçirdim.
Şimdi bittim.
Arkamı dönüp bir yabancıymış gibi oradan uzaklaşıyordum ki yanıma yaklaşan araç beni kıstırdı içeriden bir kol beni çekti arabanın içine girmiştim istemeden karşımdaki adama korku dolu gözlerle bakıyordum.
Adam- Selam Almira seninle tanışmak ne kadar güzel.
Almira- Ne istiyorsun bırak beni! Bu şekilde kaçırmanız suç! Sizi şika-
Adam- Kes çeneni bizim varlığımız suç zaten!
Yerime çivilenmiştim resmen en iyisi konuşmamak çünkü diyalog kurdukça adam sinirleniyordu.
Biraz ilerleyince karşımdaki adamın işaretiyle yanımda oturan adam kafama çuval geçirip elimi arkadan bağladı o sırada itiraz etmedim çünkü etrafım adam dolu.
...
Uzun bir süre gittikten sonra araba durdu beni indirdiler ve bir yere sürüklediler daha sonra demir kapı sesi bir köşeye oturtup gittiler kafamdaki çuvalıda çıkarmadılar ellerim arkadan bağlı olunca kafamı açamıyordum mecbur böyle bekleyecektim.
Beklerkende aklıma binbir türlü şey geliyordu. Ya böbreğimi alırlarsa ya satarlarsa her iş gelir başıma en iyisi ölmek sanırım.
...
Jungkook'tan
Tefeciyle son girdiğim çatışmada esir düştüm bir haftadır bir hücrenin içindeydim beni konuşturmak için farklı farklı yollar denediler ama öldürseler konuşmam buradan çıkacağım ama nasıl?
Diye düşünürken kapının açılmasıyla içeri ışık girmişti resmen içeride durmaktan gün kavramını unutmuştum. İçeriye soktukları kızı baştan aşağı süzdüm acaba niye buraya getirdiler.
Benim olduğum hücreye getirip köşeye oturttular kıza buradan bakınca masum gözüküyor ama ön yargılı olmamak gerek.
...
Kızı sessizce incelemeye başladım korkmuş görünüyor ağzını bıçak açmıyor kızın belkide ağzını bağlamışlardır diye düşündüm çünkü yüzünü çuvaldan göremiyorum.
Hızlı nefes alıp vermesi beni ister istemez geriyordu.
Acaba konuşsam mı?
Jk- hey sen?
Diye seslendim kafasını kaldırıp benden ters tarafa çevirdi beni duyduğunu anladım o sırada.
Jk- (boğazımı temizleyerek) ben sağ taraftayım.
Almira- Sen kimsin?
Jk- Bende burada esir düştüm!
Almira- Ne? Seninde mi böbreğini alacaklar?
Jk- Ne böbreği!
Almira- Şey benim tefeciye borcum varda ödemediğim için kaçırdılar muhtemelen böbreğimi alacaklar.
Bunu duyan jungkook şaşırıp burnundan güldü.
Jk- Bunlar evet tefeci ama organ mafyası değiller ya öldürürler seni ya da ne biliyim gazinoya ya da bara satarlar.
