The Long Lost Mafia's Daughter (COMPLETED)

CHAPTER 17

"Hoy, nag-away ba kayo ni Tristan?" tanong ni Prima na ngayon ay katabi ko.

Nandito kami sa school bus, papunta sa Palawan doon kase ang school trip namin. Maaga pa kaming gumising para maabutan 'tong bus, ayan tuloy inaantok ako.

"Huh? Hindi naman" maikling sagot ko sa kaniya.

May nangyari lang, sa tuwing naalaa ko ay namumula at nang iinit ang pisnge ko!

"Hindi daw, bakit hindi kayo nagpapansinan?" lahat na lang talaga napapansin nito ni Prima.

"Dami mong sinasabi, gisingin mo na lang ako pag malapit na tayo!" kinuha ko ang scarf ko sa bag at tinabon sa mukha ko, ayokong nakikita ng iba pag natutulog ako.

***

"Hoy, gumising ka na!" naramdaman ko ang pagyugyug ng katawan ko.

"Malapit na tayo oh!" halos malaglag ako sa kinauupuan ko dahil sa lakas ng yugyug ni Prima sa akin.

"Ano ba, ang sakit!" reklamo ko sa kaniya at agad kong kinuha ang scarf na nakatabon sa mukha ko para tignan siya ng masama.

"Buti nga ginigising ka pa eh" nakangusong sabi niya.

"Ito na nga oh, gising na gising na!" inis kong pinasok ang scarf sa bag na hawak ko.

"Ano, galit ka?" humahalukipkip niyang tanong.

Napabuntong hininga naman ako.

"Hindi, sakit mo naman kase gumising eh" mahinahon kong sagot sa kaniya.

"Students, kunin niyo na ang mga gamit niyo at dahan-dahang lumabas, wag magtutulakan!" rinig kong sigaw ng adviser namin sa unahan, hindi ko namalayang huminto na pala ang sasakyan.

"Dalian mo na Prima! Ano pa bang ginagawa mo?" nakita ko siyang nagreretouch ng make-up niya, habang ako ito nakatayo at hinihintay siya.

"Excuse me" aray naiipit ako sa daan, bakit ba naman kase tumayo tayo pa ako.

Napalingon ako sa likod ko, his protecting my back. Agad akong napaiwas ng tingin ng magtama ang aming mga mata.

Sumasagi sa isipan ko ang ginawa niya sa akin kahapon!

"Hoy, mauna na ako sayo!" sigaw ko kay Prima at mabilis na bumaba sa bus.

Malamig na hangin ang dumampi sa aking mga balat pagkalabas ko ng sasakyan, sumasayaw sa hangin ang aking mga buhok na mahaba.

"Wow!" manghang napatingin ako sa dagat, ang ganda tignan dahil sa reflection ng buwan sa tubig. Mula dito sa kalsada ay makikita ang dagat, hindi ko na mapigilan ang sarili at dali daling tumakbo sa baybayin.

"Ngayon lang ako nakapunta sa dagat, ang gandang tanawin!" hindi ako makapaniwala na nakapunta ako dito.

"It's so freshing" napatingin ako sa lalaking nagsalita na nasa gilid ko.

"A-anong ginagawa mo dito?" gulat kong tanong sa kaniya.

"I followed you" hindi ko pa rin matagalan ang presensiya na, nahihiya pa rin ako. Mabilis kong hinakbang ang mga paa patungo sa kalsada ngunit-

"Ezriah, are you mad at me?" may bahid na lungkot ang mga boses nito.

Napatigil ako sa paglalakad at hinarap siya, muling nagtama ang aming mata kaya agad akong napayuko.

"Sorry" ani niya kaya napataas ako ng tingin sa kaniya.

"I'm not mad, Tristan" napahinga ako ng malalim at lumapit sa kaniya.

"Then, why are you avoiding me?" sasabihin ko ba?

"Sa tuwing nakikita kita, naalala ko ang nangyari kahapon, hindi mawala sa isip ko." at nahihiya ako.

"Hindi ko maiwasan maalala" dagdag ko pa.

"Sorry, I would never do that again" malambing na saad niya at hinawi papunta sa tenga ko ang nakaharang na buhok sa aking mukha.

Anong ginagawa niya? Baka may makita!

"Ezriaaaah! Tristaaan!" rinig kong sigaw ni Prima.

"Let's talk later, I'll go" mabilis akong napatakbo papunta kay Prima.

"Anong ginagawa niyo doon?!" bungad na tanong sa akin ni Prima.

"Nag-usap lang" agad na kaming pumasok sa Hotel na tutuluyan namin hanggang sa susunod na araw.

"Usap lang ba talaga?" pang-aasar niya pa.

"May nakita ka bang ginawa kami? sasagutin tapos ayaw maniwala, makakatikim ka sa akin eh!" inis kong sabi sa kaniya.

FLASHBACK.

"Pay for what you did" kabado akong nakatingin sa kaniya ng unti-unti niyang ilapit ang mukha niya sa akin.

"T-tristan? Anong g-ginagawa mo?" mabilis niya akong sinunggaban ng halik na siyang ikinagulat ko.

Parang sasabog ang dibdib ko dahil sa sobrang bilis ng tibok nang puso ko.

Pilit ko siyang tinutulak pero hindi kaya nag pwersa ko.

"Open your mouth" mahinang utos niya pero bago pa ako makatakas sa mga halik niya ay kinagat niya ang labi ko dahilan ng pagbuka nito. Naramdaman ko ang mainit niyang dila na naglalaro sa loob ng bibig ko, dahil sa kakaibang sensation na hatid ng mga halik niya ay hindi ko mapigilang sumabay sa mga halik nito.

"T-Tristan!" tanging sigaw ko ng maramdaman ang mga kamay niyang naglalakad papunta sa kabundukan ko.

"I c-can't breath" patuloy lang ito sa paghalik sa akin, nauubusan na ako ng hangin. Nilabas ko ang buong pwersa ko para matulak siya at sa wakas ay nagawa ko siyang mailayo sa akin.

"Sorry!" mabilis niyang sabi, naramdaman ko ang pagsisisi niya dahil sa mga ginawa niya.

His sorry can't do anything, he already did, hindi na mababawi 'yun.

"Sorry, please forgive me!" I can't say anything dahil humalik din ako pabalik, tanging kahihiyan lang ang buong nararamdaman ko ngayon.

"I'm sorry" mabilis akong lumabas ng CR, parang maiiyak ako sa hiya, hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon. Hanggang ngayon ay hindi matigil ang mabilis na tibok ng puso ko, anong nangyayari sa akin? wala naman akong sakit sa puso.

That was my first kiss! Damn it!