yıl 2022
gece 3 civarı
Jungkook eve gelmeyeceğini söylese de bu basit bir yalandan ibaretti. Doğruyu söylerse Taehyung'un onu geleceği saate kadar bekleyeceğini bildiği için söylememişti. Yoksa hiçbir gece tek bırakmazdı onu. Yalnızca işi uzamıştı. Çıkmasına yakın bir anda hastaneye gelen küçük oğlan aynı Taehyung'a benziyordu ve Jungkook onun tedavisini gönül rahatlığıyla tamamlamadan eve dönmek istememişti. Çünkü Jungkook evdeki Taehyung'u iyileştiremediği her an kendini bu hastaneye atmıştı.
Eve sessizce girdi. Direkt yatak odasının önüne geldi ve odanın kapısından baktığında Taehyung'un yatakta cenin pozisyonunda uyuduğunu gördü. Taehyung kendini güvende hissetmediği zamanlarda bu pozisyonda uyurdu ve bunu bir tek Jungkook bilirdi. Yataktaki bedenin yanına yaklaşmak, yüzüne bakmak istedi. Üzerine Jungkook'un gömleklerinden birini örtmüş bir elinin arasında gömleği tutuyordu. Bu haliyle o kadar savunmasız duruyordu ki bu görüntü Jungkook'un göz kapaklarını titretti. Onu bir süre inceledi. Nefes alış verişlerinin düzenli olup olmadığını izledi. İkna olduğunda banyoya geçti.
Üstünü değiştirip yüzünü yıkadıktan sonra ilk iş olarak Taehyung'un kullandığı hap tabletlerini kontrol etti. Her eve gelişinde bir rutin olarak kullandığı ilaçları sayardı. Uyku ilacını almıştı, 3 tane. Ona her seferinde birden fazla kullanmaması gerektiğini söylese de hiç işe yaramıyordu.
Taehyung'un uyuyamadığını bildiği halde onu kollarında uyutamadığı günlerden nefret ediyordu fakat kendisine kızacağı zaman şu an değildi. Mutfağa geçip onun yemek yiyip yemediğine baktı. Masadaki yemekler kaldırılmıştı, çöpü açtı çöpte yemek yoktu demek ki yemişti yemeğini. Gidip Yuri'ye baktı. Yuri de tıpkı Jungkook'un diğer kedisi gibi kıvrılıp uyumuştu bir köşede tek fark Yuri Taehyung kadar rahatsız görünmüyordu. Taehyung'un da dediği gibi götünü devirip yatmıştı.
Taehyung'un bunu dediği zaman aklına gelince gülümsedi. Onun yanına döndü. Yatağa uzandı ve içine derin bir nefes çekti. En azından hala onunlaydı bu beden. Yanında nefes alıyordu hala. Onu özlemişti. Cenin pozisyonundaki esmeri hareket ettirip bir kolunun üstüne yatırdı ve diğer kolunu da üzerine attı. Taehyung sanki Jungkook'u hissetmiş gibi pozisyonunu biraz gevşetmişti. Şu anda önceki haline göre daha güvende hissediyormuş gibi görünüyordu. Onun kokusunu içine çekti Jungkook. Yine aynısı olmuştu. Burnu sızlamıştı, Taehyung uyurken bile Jungkook'un gün içindeki tüm yorgunluğunu almış ve kendi yorgunluğunu bilmeden yine Jungkook'a yüklemişti.
Sorun değildi, o rahat uyuyabilirdi Jungkook sabah olana dek kollarının arasındaki onu düşünecekti.
Jungkook 10 yıl öncesini Taehyung'un aksine gayet net hatırlıyordu.
Aslında o böyle bir çocuk değildi. Jungkook'un beraber eğlendiği, sürekli görmek istediği, arada küçük temaslarla elini tuttuğu, beraber yediği, güldüğü, ağladığı, uyuduğu güvenli yeriydi. Sürekli yeni şeyler denerler uçuk hayaller kurup peşinden giderlerdi. Taehyung evde durmak istemezmiş gibi Jungkook'un kapısında biter onu kendiyle beraber çekiştirip gece olana kadar sokak sokak gezerlerdi, ağaçlarında sarmaş dolaş oturur bir şeyler okurlardı. Yan yanayken ne kadar zaman geçerse geçsin ikisi için de problem olmazdı, beraber olmaları yeterdi.
Ama o ve Tae'nin 15 yaşına girdiği yıl çok şey değişmişti. Jungkook ise bunu geç fark etmişti.
—
yıl 2012
Kendi ağaçlarının orada yere uzanmış Taehyung'u bekliyordu her zamanki gibi. Onun kendisine doğru görünce yerinde dikleşti, yanına yaklaşmasını bekledi. Uzaktan bile o kadar güzel görünüyordu ki. Kolları karıncalanmaya başlamıştı şimdiden. Fakat yanına gelen Taehyung değildi. Oydu ama bakışları o değildi. Onun Taehyung'u Jungkook'a böyle bakmazdı. Suratına boş ve ruhsuz bir şekilde bakıyordu. Bıcır bıcır konuşmuyordu. En basitinden Jungkook'un boynuna atlamamıştı hala.
