Selam! Hikayemin gidişatını umarım beğeniyorsunuzdur. Ara sıra yanlışları gözden kaçırdığım detaylara bakıp düzenleme yapıyorum. Buraya kadar gelmişseniz, hikâye hakkında bir kaç yorum görmek isterim.
Hikayeme karışıklı oy ve karşılıklı yorum, okuma gibi hareketlerden uzak tutuyorum o yüzden sizin yorumlarınızı görmek bana iyi gelecektir. Biraz yavaş ilerliyor okuma sayımız ama olsun yolun sonunda gerçek okuyucularımla kalmak istiyorum..
Umarım kendinden bir şeyler bulabildiğin bir hikâye olmuştur. Görüşmek üzere.. 🧿❤️
Sen güneşin en sıcak haliydin o gün, en sıcak haliydin ama ben senin kalbinde yalnızlıktan üşümüştüm.
Zakkum- Sen Ben Cehennem
✨
Dudaklarımız birbirinden ayrıldığında,
karanlık bir odada tek başıma hayal kurarken birisi ışığı açmıştıda gerçekliğe dönmüş gibi hissetmiştim. O on saniyenin verdiği duygu bir an da tokat gibi yüzüme çarpmış ruhumu acımıştı çünkü bana iğrenir gibi bir adam vardı karşımda.
"Üzgünüm" dedim ona sessizce, çevremiz de bize bakan insanlar vardı. Utanmıştım, yerin dibine girmek istiyordum.
Hiçbir şey demeden bar masasındaki cüzdanını ve ceketini alıp yanımdan uzaklaşmaya başladığında, yaşadığım hayal kırıklığını hiçbir şey hiçbir duygu tarif edemezdi. Hayatım boyunca kendimi anlık bir heves konumuna hiç getirmemiştim. Her şeyden önce yaşadığım duygular çok yanlış kişiyeydi. O boşluktaydı, acı çekiyordu, belki de anlık bir hataya düşmesi gayet normaldi ama ben sanki gerçekten orada tanışmışız da bu bir tesadüfmüş gibi bir yanılgıya düşemezdim.
Arkasından yürümeye başladım koşar adımlarla, bu şekilde olmamalıydı. "Korhan, lütfen dur"
Durmadı çok hızlı adımlarla bardan dışarıya çıktı. Ben de arkasından gitmeye devam ettim.
"Korhan lütfen, şu an ki durum çok saçma! Durmalısın"
"Neden arkamdan geliyorsun Tan" dedi ani bir hareketle arkasını dönerek, sinirliydi, öfkeliydi.. hak ettiğimden daha çoktu hissettiği kin. Beni burada yok etme şansı olsa yok ederdi öyle bir kindi.
"Konuşmak istiyorum. Bu gece böyle bitmemeli"
"Konuşulacak hiçbir şey yok, bar da işim bitti ve evime dönüyorum" Bana doğru gelmeye başladı, yüzündeki o alaycı bakış hemen yerleşmişti. "Yoksa sen bu gecenin yatakta bitmesini mi istemiştin?"
Olduğum yerde kaldım, ağlamamak için dişlerimi sıktım. "Hayır sadece eğer kafanı karıştırmışsam özür dile.."
"Ne kafamı karıştırmışsan mı?" Lafımı keserek cevapladı. Üzerime daha fazla geldiğinde aramızdaki mesafe çok fazla kapanmıştı. Şimdi ağlamamak için kendimi sıktığımı anlamaması imkânsızdı.
"Bunu bu kadar büyütmemelisin, her gün geldiğim o barda o vakit geçirdiğim kadınlardan birisin sadece" biraz daha yaklaştı. "Kimsin, işin nedir erkek avcısı mısın bilmem, oldu bitti işte."
Nefes alamıyor gibiydim duyduğum her şey beynime öyle saplanmıştı ki, canım yanıyordu, canını yakmak istiyordum.
"Sen kendine kızgınsın" dedim sahte bir gülüş takınarak. "Begüm'e ihanet etmiş gibi hissediyorsun kendini ama üzme kendini ikimizde ihanet etmedik sevgililerimize"
"Uzaklaş buradan Tan" bağırmış ve çevredeki insanların bakışlarını bize çevirmişti. "Kendini seviyorsan, uzaklaş"
"Üzülme ölülere ihanet edilmez Korhan" bu cümlenin ağzımdan çıkışıyla ellerinin boğazımı bulması bir olmuştu. Parmaklarını öyle hissediyordum ki boğazımda, nefesim kesiliyor gibiydi. O barda nahif olan gitmiş karşımda canavara dönmüş bir adam vardı. Parmaklarımı parmaklarına geçirerek, boğazımdan çekmeye çalıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alevlerin Kızı | Cehennem
Ficção Geral"Sevemem seni Tan. Ben başka bir bedende can buldum, Senin ateşin beni yakar, Sen alevsin, Senin sevgin çürütür ruhları" Korhan'ın dudaklarından dökülen her kelime acı saçıyordu, Tan kızamazdı. Biliyordu, hakkı yoktu. Bir başkasını sevdi diye Kızılı...
