Cinayet Var !

Cinayet

Ceren'in cansız bir şekilde yerde yatan bedenine doğru yavaş yavaş yaklaşıyorken kuşgulu gözlerle etrafa bakıyordum. Evde biri var mı ? Yoksa kendi kendine olan bir şey miydi? Belki bayılmış olabilirdi. Belki de ölmüş. Belki de başı dönmüş yere düşmüş diye düşünüyordum.

Halit'le göz göze geldik. İkimizde Ceren'in nabzına bakmaya cesaret edemiyorduk.

Büşra ;

"Öldü mü Öldü mü " diyerek bağırıyordu.

En sonunda Halit İlk defa şaşırtıcı bi şekilde Ceren 'e bakmak için yaklaştı. Bu işlere genelde ben bakardım.

Notlar , tıkırtılar , kapıdan gelen sesler . . .

Halit yaklaşarak Ceren'in bileğini tuttu ve

Büşra " Su getirir misin ? diyerek mutfağa gönderdi.

Bana dönüp kafasını sağa sola çevirip nabzının yavaş olduğunu ve ölmek üzere olduğunu titrek bir sesle söyledi. Ölmemişti daha. Ben Halit'e ;

"Hemen ambulansa arıyalım " diyerek telefonu çıkardım telefonu cebimden çıkararak; 1-1-2 tuşlara basarken...

Halit " Dur diye seslendi

" Neden " diyerek cevap verdim.

" Ambulansa aramamız gerektiğini" söyledi.

Neden kız ölecek neden aramıyoruz,

" Suç bizim üstümüze kalır " diyerek çıkıştı ve

Büşra geldi yanımıza nabzı atıyor mu hala dedi ben evet diyemeden Halit ;

" Öldü maalesef " dedi kesin bir ifade ile Halit ' in gözlerinin içine bakarak neden böyle bir şey yaptığını çözmeye çalışıyordum. Bir yandan hak verirken bir yandan Ceren'in gözlerimin önünde ölüşünü görmek bana vicdan azabı çektiriyordu. Büşra'nın ağlayışı kafamı zonglatıyordu. Ceren'in bana sarılışı gözümün önüne geliyordu ve yerde ki halini görünce resmen çılgına dönüyordum. Ama elimden bir şey gelmiyordu. Biz bunları konuşurken Büşra ortadan kaybolmuştu. Halit'e ;

" Onu bul ve sakinleştir "

" Tamam, elimden geleni yaparım"

Ceren'in elini tuttum son bir kez dokunmak istedim ona kalp atışları durmuş çoktan öbür tarafa yolculuğa çıkmıştı. Daha yeni tanıştığım bir insan olsa da gözyaşlarım birbiriyle yarışır gibi ardı ardına dökülüyordu gözlerimden.

Peki, bundan sonra ne olacak? Bilmiyorum...

İlk defa böyle bir durumlara karşılaştığım için çok korkmaya başladım. Zihnimi bir tarafında ne yapacağımı düşünürken bir tarafında kimin öldürdüğünü düşünüyordum.

DEDE...

Evet , yine o tahminimce. Çekmeceden çıkan not ve şimdi Ceren'in böyle bir duruma düşmesi artık Dedeyle kesin olarak ilgiydi. Buna kesin gözüyle bakıyordum. Bunu beni daha çok korkutuyordu. Bizim başımıza da gelirse aynı şeyler diye düşünürken ;

Dışarıdan gelen Ambulans sesi ile kafamı kaldırdım. Saniyeler geçmeden Halit yanıma geldi ve Büşra'nın ambulansı çağırdığını söyledi. Herkes iki kat panik yapmaya başlamıştı. Ambulansa alındı ve ardından polis geldi biz de şüphe çekmemek için polis ile beraber hastaneye gittik. Aslında Ceren uyanması bizim işimize gelirdi. Olanları anlatır ve bizimle ilgili olmadığı anlaşılırdı. Biz o panikle düşünememiştik bile bunu artık çok geçti. Hastaneye vardık Ceren'e ilk müdahaleyi yapanlar ;