"Daddy ဒီနေ့ 5 မိနစ်နောက်ကျတယ်။"
"ကားတွေပိတ်နေလို့ပါ babyရဲ့"
"Baby တို့အိမ်ပြန်ချင်ပြီ မလွတ်လပ်ဘူး။"
"ကိုယ်ကအဆင်ပြေပါတယ်။အခန်းရှိတာပဲကိုယ်တို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချစ်လို့ရပါတယ်"
"ဟာ..daddy ရဲ့ညည်းသံဩဩကြီးကိုလွမ်းလှပြီ။ပြီးတော့baby လဲအားရပါးရကဲပစ်လိုက်ချင်ပြီ"
"အခုရောအဆင်ပြေတာပဲလေ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူး။baby ပါပါးနဲ့မမက ကလေးခေါ်ပြီးဈေးဝယ်သွားကြတယ်မလား"
ထိုသို့ပြောပြီးအကြည့်စူးစူး တွေနှင့်စိုက်ကြည့်လာတော့ရှောင်ကျန့်ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာခေါင်းငုံ့သွားပြီး ရိပေါ်ကအခန်းတံခါးကိုပိတ်ကာ ရှောင်ကျန့်ကိုယ်လေးကိုထိုတံခါးမှာနောက်ပြန်ကပ်လိုက်လေ၏။
--------
အောက်ထပ်တွင်တော့အထုတ်အပိုးတွေနှင့် ဝင်လာသည့် ရှောင်ပါးနှင့်ရှစ်ကျယ်.
"ပါပါး ထုထုလေးတအားငိုနေတယ် နို့ဆာလို့နေမယ် သမီးနို့ဖျော်လိုက်မယ်"
"အင်းဖျော်နေတုန်းအားကျန့်ကိုအဆာပြေတိုက်ခိုင်းလိုက်မယ်"
"ဟုတ်"
ကလေးက နို့ဆာသဖြင့်တအင့်အင့်လုပ်နေရာရှောင်ပါးက သားဖြစ်သူ၏အခန်းသို့ကလေးချီကာတတ်သွားလေ၏။အပေါ်သို့ရောက်သောအခါ အခန်းတံခါးကတဒုတ်ဒုတ်လှုပ်နေတာကြောင့် သူသေချာကြည့်ပြီး တံခါးခေါက်ရန်ပြင်လိုက်စဉ်တစိဆက်တည်းကြားလိုက်ရသည့်အသံကြောင့်...
"အား daddyယောက်ျား အ့ အ့ မြန်မြန်လေး။အားမရတော့ဘူး အဖိုးကြီးအားတွေကုန်ပြီလား"
ရှောင်ပါးလက်တွေကိုကျစ်နေမောင်ဆုပ်ကာ တံခါးခေါက်ဖို့အစီစဉ်ကိုရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီးအောက်ထပ်သို့ပြန်ဆင်းသွားလေ၏။
"ရှစ်ကျယ် နို့ဗူးမြန်မြန်အေး အောင်လုပ်"
ဒေါကြီးမောကြီးဆင်းလာတဲ့ဖဖအေဖြစ်သူကြောင့် ရှစ်ကျယ်လည်းကြောက်လန့်ကာနို့ကိုအေးအောင်လုပ်နေရတော့သည်။
ခဏနေတော့ကလေးလဲအိပ်သွားပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်မှ ဟန်မပြတ်ဆင်းလာသည့်သားဖြစ်သူစုံတွဲက..
