Sabah gözlerimi kırpıştırarak güzel bir müzik eşliğinde açtım
-Noluyo ya? dedim. Bir taraftan da çalan şarkıyı anlamaya çalışıyordum
"Bu gün sen çok gençsin yavrum,
Hayat ümit neşe dolu.
Mutlu günler vad ediyor, sana yıllar ömür boyu..
Ogeday bana doğru geldi ve elini uzatdı. Gülmeye başladım
-Napıyosun?
-Seni dansa kaldırıyorum diye cevapladı. Elini tutarak ayağa kalktım. Bir eliyle belimi sardı, diğer eliyleyse elimi tutdu. Sırıtdım. Salonun ortasında dans etmeye başladık.
"Ne yalnızlık, ne de yalan üzmesin seni,
Doğarken ağladı insan,
Bu son olsun, bu son
Doğarken ağladı insan, bu son olsun, bu son
Lay la lay lay lay la lay lay"
Salonun ortasında deli gibi gülerek dans ediyorduk. O kadar iyi gelmişti ki. Şarkı bittiğinde Ogeday
-Teşekkür ederim hanfendi dedi
-Ya sen bana diyon ama sen de delisin diye cevapladım. Şarkı da çok güzelmiş
-Cem Karaca. En sevdiğim diyerek gramafonu işaret etti. O işaret edince ben de o tarafa doğru baktım ve anında çığlığı bastım
-Çoookkk güüzzeeellll Çok çok güzell. Resmen ağzım açık kalmıştı. Hemen tv ünitesine doğru yaklaştım. Büyük bir Hulk ve Thor heykeli vardı ünitenin iki tarafında. Elimi üstlerinde gezdirdim yavaşca. O kadar güzeldi ki dün ne haldeysem odaya hiç dikkat etmediğimi fark ettim. Oysa bu oda tam bir Nisa odası gibiydi. Heryerde Marvel ve Dc fiqürleri vardı. O anda yaklaştı ve heykelin bir parçasını çıkardı
-Bunlar tek parça değil. Lego gibi. Bak, buraları mıknatıslı, çıkıyorlar
-Oha çok iyi dedim. Gözlerimi kırpmadan her şeyi inceliyordum. Sonra Hulk eldivenleri dikkatimi çekti. Ogeday da fark etmiş olacak ki hemen eldivenleri aldı ve elime geçirdi. Ben de eldivenlerin kattığı havayla pozisyonumu aldım ve Ogedayın karnına doğru yumruk atmaya başladım. O da sanki çok acıyormuş gibi yapınca
-Çelimsiz tanrı dedim. İkimizde karnımıza ağrılar girene kadar güldük
-Bu çok iyiydi dedi nefeslenince. Eldivenleri çıkarırken bir taraftan da duvarları inceliyordum. Marvel resimleriyle kaplıydı. Hemen sağdaysa Marvel fiqürleri vardı
-Bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum dedim Thor heykelini elime alıp surat ifadelerini değiştirip sırıtıyorken
-Çok severim diye cevapladı.
-Bunun aynısından bende de var dedim. Sen benim Prag odamı kesin görmelisin çok hoşuna gider. Burasının benim hoşuma gitmesi gibi
-Tabi ki çok isterim görmeyi
Biraz sağa doğru geçince pencerenin önünde spor malzemeleri, bisikleti, kürek çekme aleti vardı. Pencerenin dışındakı çiçekler dikkatimi çekti.
-Çiçek severmisin?
-Severim, onları annem ekti ama bakımlarını ben yapıyorum iyi geliyor. Bi çeşit meditasyon gibi düşün
Pencerenin tam karşısında bir bilgisayar masası vardı
-Oyun mu? diye sordum
-Evet dedi gülerek bağımlıyım da biraz aslında biraz değil baya
-Belli dedim biri yetmemiş, iki tane bilgisayar koymuşun. Yine gülmeye başladık. Biz birlikteyken sürekli gülüyorduk zaten
-Tamam, şimdilik bu kadar. Turumuza kaldığımız yerden devam edicez ama önce yemek molası diye salonun kapısını işaret etti Ogeday
-Tamam, dedim
-Sen elini, yüzünü yıka o zaman, ben mutfaktayım. Eğer duş almak istersen diye temiz bi T shirt ve havlu koydum, kusura bakma sana olucak bir kiyafetim yok. İdare edersin. Ha birde diş fırçası da yeni kullanabilirsin
Öylece durmuş masmavi gözlerine bakıyordum. Nasıl yapıyordu? Nasıl bu kadar düşünceli ola biliyordu? Nasıl beni her defasında böyle şaşırtıp, gözlerim dolacak kadar duygulandırabiliyordu? Alışkın değildim ki ben böyle düşünülmeye. Ben çok samimi, neşeli, herkesle kaynaşabilen, her yere uyum sağlayabilen bir insan olsam da aslında gizli duvarlarım vardır. O duvarları da yıkmak pek kolay değildir. Peki o nasıl oldu da duvarlarımı sanki merdiven çıkıyormuşcasına kolay aştı? Nasıl oldu da bana, kalbime, ruhuma bu kadar yakın olabildi?
-Sana artık ne söyleyebilirim bilmiyom diyerek konuşmaya başladım. Çok teşekkür ederim. Başına bela oldum
-Nasıl tatlı bir bela deyip gülümsedi. Kızardım, kalbim deli gibi çarpmaya başladı. Noluyordu bana böyle?
-Hadi çabuk, menemene yetişmen lazım
-Tamam, tamam gittim dedim ve banyoya girdim.
