ꜱᴇᴀʟᴇᴅ ʙʏ ᴀ ᴘᴏꜱꜱᴇꜱꜱɪᴠᴇ ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ

Kabanata 22

"HE IS PREGNANT." Rinig ko nang magising ang diwa ko ngunit hindi ko pa minumulat ang aking mga mata. "It is unexplainable how it happens. There will be more tests to do, so that I can find the possible results in the meantime. Also, his blood had rapid changes. I cannot conclude his blood type. Maraming hindi maipaliwanag sa kaniya at mahirap mabigyan ng kasagutan."

Hinay hinay kong minulat ang aking mga mata. Pamilyar ang kisame. Pamilyar ang amoy. Nandito ako sa cottage. Nandito ako sa Conceal beach.

"Are you sure about that Doc? Maybe, mayroon lang nagkamali sa test mo." Tugon ni Queen Lethesia.

"I'm really sure, Queen Lethesia. Alam kong hindi ako nagkamali. He is really 3 weeks pregnant."

"It is impossible!" Hindi makapaniwalang ani ni Queen Lethesia sabay tingin sa kaniyang apo na si Vince sa gilid, tulala at walang imik.

"Calm down, Mom" Rinig kong wika ng ina ni Thamuz.

"Gising na siya." Sambit ng ina ni Thamuz.

Mabilis na dinaluhan agad ako ng doctor. May mga tinanong siya sa akin kung may masakit sa akin. Marami pang-iba patungkol sa kalagayan ko. Sinagot ko sa kaniya ang kaunting sakit na nararamdaman sa aking tiyan, ulo at likod.

May dextrose na nakakabit sa akin at mabigat ang aking ulo dahil sa benda. Gusto kong umupo ngunit sinabihan agad ako nang ina ni Thamuz.

"Mahina pa ang iyong katawan. You need to rest for a while." May pangambang usal niya.

"Mom. Grandma. Can you please leave us for a while. I want to talk to him." Sambit ni Thamuz.

Naaninag ko rin sa gilid sina Akai, Dyroth at Mosco. Naunang lumabas iyong doctor bago sina Aurora, ina ni Thamuz at Queen Lethesia. Nagpaiwan iyong tatlong kaibigan ni Thamuz.

"Are you okay, Glina?" Tanong ni Akai habang palalapit sa akin. Nakita ko ang pagtalim ng mga mata ni Thamuz. "Oh. Okay, we will leave nga pala" Sabay taas ng kaniyang kamay na animo'y sumusuko. Umalis silang tatlo kaya nang masarado ang pinto ay lumapit sa akin si Thamuz. Hinawakan niya ang aking kamay at nilagay iyon sa kaniyang pisngi.

"I'm sorry." Sambit niya. Naipikit ko ang aking mga mata at inaalala ang lahat. Maraming tanong sa aking isipan. Mababaliw na ako sa mga nangyayari.

"I-ilang oras na akong tulog?" Tanong ko sa kaniya. Hinalikan niya ang aking kamay bago sumagot.

"You are 4 days asleep." Gulat na tumingin ako sa kaniya. Bumuntong hininga ako. "Are you hungry? You want something? Tell me if may masakit sa'yo." Sunod sunod na tanong niya nang seryuso akong nakatingin sa kaniya. May sugat siya sa kaniyang labi at pisngi. May mga benda rin ang iba niyang parte ng katawan.

"I want to know the truth." I seriously said. Nakita ko ang pagtigil niya. Huminga siya ng malalim bago pinagsalikop ang aming mga daliri.

"Promise me. Hindi mo ako iiwan. Hindi mo tatapusin ang relasyon natin. Promise me that if you already know that truth. You still love me. Please. I cannot live without you. I c-cannot." Pagmamakaawa niya. Iniwas ko agad ang aking tingin. Hindi ko kayang makita siyang nagmamakaawa sa akin. Nasasaktan ako. Naninikip ang aking dibdib.

I signed before nodding my head. I will try to understand his side. "But promise me na hindi ka magsisinungaling akin." Tugon ko. Tumango siya sa akin bilang sagot. Ilang minuto ang katahimikan bago siya nagsalita.

"It all started with my father. When my twin brother died, he gave me all responsibilities," Huminga siya ng malalim bago tumuloy. "I have to keep an  eye on you wherever you go, that was my father's order. You are my mission that needs to succeed. I have to find a clue where your real father is." I stopped him.

"Ibig sabihin hindi ko tunay na ama si Tatay Lance?" Tanong ko. Noong bata ako ay si Tatay Lance na ang una kong nakilalang ama. Tumango siya sa akin.

"Lance was not your real father."

"Kung ganon. Sino ang totoo kong ama?" Curious na tanong ko.

"My father wanted to keep an eye on you because your real father was his enemy. Your father is the King of the other tribes. You have vampire blood, moya lyubov" Seryusong wika niya. Umiling iling ako.

"Paano? Paano mangyayari na isa akong bampira?" Naguguluhang tugon ko.

"Do you still remember when you were a kid and now? Nakikita mo ang mga galaw ng mga bampira. Human will not see every high speed or movement of the vampire. Also, you have a strong instinct. You can feel us. You could feel that even from afar, there was someone following you. Hindi ka pa ganap na bampira pero nanalaytay na sa'yo ang kakayahan ng isang bampira. Ang dumadaloy na dugo sa iyong katawan ngayon ay mortal." I stopped him. Pumikit ako at sinisink in lahat ng aking nalaman. Kumirot ang ulo ko. "We can talk about this if you are already stable. I can wait." May pag-aalalang sambit niya.

"No. Okay lang ako." Kahit kumikirot ang ulo ay nagpumilit ako na magpatuloy siya.

"From the start, my intention was to look after you and update my father from time to time if your real father comes out just to see or even get you. But I was wrong. If I failed my father would lash me. I was furious at that time and wanted to kill you." Tumingin siya sa akin ngunit pagsisi ang nakikita ko. "I wanted to kill you, but I couldn't. I cannot kill a child who has an innocent face or a beautiful smile that gives my heart an unexplainable beat. I wanted to kill you, but you kept on smiling. You even touch my hand and play my fingers."

Hindi ako makapagsalita. I was shocked. I don't know how to react.

"Your laugher was like a melody in my ear. I knew something was wrong with me, but I cannot stop myself from liking you more. I admired you from afar until you grew up. My feelings for you have deepened more and I've forgotten my intention why I have to look after you. My father was really disappointed in me. He lashed me until he was satisfied. I couldn't give him what he wanted. Therefore, he ordered me to kill you since we could not find your real father. I declined, so that he ordered someone to kill you, and that was your professor, classmate, friend, the school guard, and even a coper. Miguel was not insane; he was just pretending in order to kill you, but he failed. I promise to myself that I will protect you no matter what, even if it costs my life."

Tumulo ang luha sa aking mga mata.

"Everything was according to my father's plan. You are the best asset to lure your father. That was why I used you. I'm sorry. I'm really sorry, moya lyubov"

Umiiyak siya. Sobrang higpit ng kapit niya sa aking kamay.

"M-minahal mo ba talaga ako, Thamuz?" Sambit ko. Patuloy ako sa pag-iyak sa aking mga nalaman.

"Yes, my love for you is pure and real." Mas lalo akong naiyak. Namayani ang katahimikan sa aming dalawa. Papaniwalaan ko ba siya? Gulong gulo na ako.

"Gusto ko munang mapag-isa" Nanghihinang sambit ko.

Randam ko ang panginginig ng kaniyang kamay habang mas humihigpit lalo ang pagkakahawak sa akin na animo'y ayaw aking bitawan.

"Please" Pagmamakaawa ko. Nagdadalawang isip siya ngunit tumayo siya bago binitawan ang aking kamay.

"Always remember that I love you." Wika niya bago nilisan ang kuwarto. Doon palang ako napahagulhol.

Gusto ko na lang matulog. Pagod na pagod na ako. Sana kayanin ko pa ang lahat ng ito.

|HOT DREAMER|