Luminary Vhope

04

درحالی که سعی می‌کرد به زور چشم های خسته و خواب آلودش رو نگه داره، خمیازه ای کشید و صورتش رو روی کتاب باز و قطور روی میز انداخت. تهیونگ نیم نگاهی بهش کرد و با نشوندن لبخند طعنه آمیزی، کتاب رو ورق زد و نگاهش رو به خط اول دوخت.

"دیشب فعالیتی داشتی که انقدر خسته ای؟!"

"چه ربطی داشت؟!"

جونگسوک غرید و وقتی که با حرص آرنج هاش رو روی میز کوبید، صورتش رو بین دست هاش گرفت.

"فقط از این کتاب مسخره متنفرمممم!!"

کشیده نالید و دوباره کف دست هاش رو تکیه گاه چهره خستش کرد.

"این واقعا درست نیست بعد از این همه تمرین شمشیر باید کلی کتاب کوفتی رو بخونم! حداقل هوسوک فقط کتاب میخونه... همیشه باید بهترینا برای اون باشه!!"

با گریه مصنوعی گفت و به تهیونگ زل زد.

"مطمئنی؟!"

وقتی که صدای آشناش به گوش رسید، تپش های قلبش تند تر شدن و بزاقش رو به سختی قورت داد. نیم نگاهی به جونگسوک انداخت که به در پشت سرشون خیره شده بود.

هوسوک چندتا از قطورترین کتاب هایی که پسرک تا به عمرش دیده بود رو روی هم چیده و به سختی سعی داشت تا اونهارو به میز برسونه. جونگسوک با دیدنش سمتش رفت و کمکش کرد.

"اینم از بهترینای من! نظرت چیه جونگ؟"

با پوزخند پرسید و بهش نگاهی انداخت، پسرک خودش رو روی صندلی انداخت و با تعجب کتاب هارو لمس کرد. نفس حبس شدش رو بیرون فرستاد و صورتش از انزجار جمع شد.

"واقعا... اینارو میخونی؟!"

"تا سه هفته دیگه وقت دارم‌..."

"سه... سه هفته؟!"

با تعجب پرسید و به تهیونگ که بهشون خیره شده بود نگاه کرد. هوسوک اهسته روی صندلی نشست و اولین کتاب رو برداشت. کمی توی دستش جا به جا کرد و به بقیشون خیره شد‌. تا اون لحظه، حتی نیم نگاهی به تهیونگ نکرده بود و پسر برای لحظه ای چشم تو چشم شدن باهاش لحظه شماری میکرد. اگر تمام اتفاقات دیشب رو فراموش کرده بود چی؟! اونها اگر چیز خاصی برای هوسوک نبودن اما برای تهیونگ خیلی ارزش داشتن! تک تک حرف هایی که زد، تمام سر خوردن انگشت هاش روی موهای نرمش یا لمس پوست دست نخوردش! هیچکدومشون قرار نبود فراموش بشه...

"میتونی به برادرت کمک کنی تا زودتر تمومشون کنه؟"

هوسوک از پشت کتاب نگاهی به جونگسوک انداخت که سرش رو پایین گرفته بود و با انگشت هاش بازی میکرد.

"چی؟!"

با لبخند زورکی پرسید و دستی به موهاش کشید، تهیونگ پوزخند کمرنگی روی لب هاش نشوند و تحسینش کرد.