.
.
.
.
.
.
.
.
.
.Levi's pov:
Ήμουν στο γραφείο μου και δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι. Η μάλλον να την σκέφτομαι.
Από τοτε που είδα το πρόσωπο της δεν μπορώ να την ξεχάσω. Παντού βλέπω το πρόσωπο της. Ακόμα και στον ύπνο μου.
Όταν πλησίασα τη γιαγιά της μου έδωσε αυτό το μενταγιόν και μου είπε να βρω το άλλο του μισό.
Μα πόσο χαζός ήμουν ώστε να μην το καταλάβω. Φυσικά και θα το είχε εκείνη το άλλο μισό.
Δεν ξέρω γιατί να το δώσει σε μένα. Είμαι απλά ο Λοχαγός της. Και αυτό θα είμαι μέχρι το τέλος.
Απλά ο Λοχαγός της...
Amelia's pov:
Μόλις αποχαιρέτησα τη γιαγιά ένιωσα πολύ μόνη. Θα μου λείψει πάρα πολύ...
.
.
.Ήταν 5 η ώρα και σε μια ώρα θα είχα προπόνηση. Ελπίζω να είναι καλύτερα ο Levi γιατί πριν που παραλίγο να πνίγει με το τσάι του δεν τον έβλεπα και πολύ καλά.
-6.20πμ
"Πρέπει να στρίβεις έτσι το πόδι σου πριν δώσεις κλωτσιά αλλιώς θα είσαι στο πάτωμα πριν καλά καλά το καταλάβεις.", Μου είπε κοιτάζοντας κάτω στον αστράγαλο μου.
Ακολούθησα τη συμβουλή του και του έδωσα μια κλωτσιά που την έπιασε, αλλά μου είπε ότι ήταν αρκετά δυνατή για να ρίξει έναν στο επίπεδο μου και ήμουν αρκετά περιφανή για αυτό.
"Ωραία τώρα θέλω να κάνεις 100 push-ups", μου είπε λες και δεν συνέβη τίποτα.
"100?! Την άλλη φορά είχα κάνει 70, δεν σου έφταναν αυτά?!?!", Του φώναξα αλλά δεν νομίζω να νοιαζόταν αν θα πάθαινα καμία κράμπα στα χέρια μου.
"Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνω τον εαυτό μου. Κάνε ότι σου είπα χωρίς πολλά πολλά. Α και μετά 40 γύρους. Και τέλος για τώρα.", Μου είπε και πήγε σε ένα παγκάκι και άρχισε να με επιβλέπει.
Μπορούσα να νιώσω τα μάτια του καρφωμένα πάνω μου. Αλλά προσπαθούσα να μην σκεφτώ κάτι άλλο γιατί αυτή ήταν η δουλειά του. Να με βλέπει.
.
.
."Είμαι πτώμα... Δεν αντέχω άλλο... Θέλω να πεθάνω.", Παραμιλούσα επί 5 λεπτά αφότου τελείωσα ότι μου είχε πει να κάνω.
Τι ήταν αυτό ρε γαμωτο? Τι πέρασα μόλις τώρα? Τέτοιο ιδρώτα δεν έχω ρίξει ούτε στο καθάρισμα! Ορκίζομαι θα τον χαστουκίσω τόσο δυνατά μια μέρα!!!
YOU ARE READING
Our Story (LevixOC)
Fanfiction"Αου γαμώ.." "Τρία λεπτά ακόμα και θα είσαι καλά πάρε βαθιές ανάσες.", μου έλεγε υποστηρικτικά. Ήμασταν σε επικίνδυνα κοντινή απόσταση και αυτό δεν βοηθούσε καθόλου. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά από τον πόνο και επειδή ήταν αυτός εδώ, δέκα εκατο...