Our Story (LevixOC)

11 ch-

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Ήμαστε στη μέση του δάσους και έχω σκοτώσει ήδη τρεις Τιτάνες. Έχουμε μερικούς τραυματίες, αλλά ευτυχώς δεν είναι σοβαρά τραυματισμένοι.

"Λοχαγέ Levi!!!"

Huh? Armin?

"Ο διοικητής διέταξε να επιστρέψουμε πίσω στα τείχη!"

"Μα δεν έχουμε τελειώσει ακόμα.", μόλις μίλησα το μετάνιωσα αμέσως.

Ο Λοχαγός γύρισε και με κοίταξε με το ζοφερό του βλέμμα

"Πες του ότι ερχόμαστε", είπε καθως συνέχισε να με κοιτάζει.

Καθώς ο Armin έφευγε με την υπόλοιπη ομάδα ο Levi με πλησίασε με το άλογο του.

"Αφού γυρίσουμε θα σε περιμένω στο γραφείο μου "

Και αρχίσαμε να καλπαζουμε, εγω μπερδεμένη στις σκέψεις μου κι εκείνος αμίλητος.

.
.

Μόλις φτάσαμε στο στρατόπεδο ήμουν μαζί του στον στάβλο, για να αφήσουμε τα άλογα μας.

"Γιατί με θέλετε στο γραφείο σας Λοχαγέ?"

Δεν μιλάει, δεν λαλάει

Γύρισε να με κοιτάξει με τα σκοτεινά του μάτια.

"Κάνε υπομονή"

Και έφυγε.

.
.
.

Είμαι απέξω από το γραφείο του και τα πόδια μου τρέμουν. Δεν ξέρω αν πρέπει να χτυπήσω η απλά να το βάλω στα πόδια.

*klick*

Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα εμφανίζοντας έναν Λοχαγό.

"Θα μπεις ή όχι?"

Η φωνή του με έκανε να βγω από τις σκέψεις μου και κοιτάζοντας τον μπήκα μέσα. Μόλις κάθησα στην καρέκλα άκουσα την πόρτα να κλειδώνει.

Ωχ..

Γύρισα να τον κοιτάξω γρήγορα, αλλά εκείνος δεν έκανε τον κόπο να ανταλλάξει το βλέμμα του. Σαν να συλλογιζοταν κάτι..
Είπα όμως να σπάσω αυτή τη σπαστική ησυχία.

"Τ-τι με θέλετε Λοχαγέ?"

Γαμωτο. Μια φορά να μιλήσω κανονικά δεν γίνεται.

Μόλις έφτασε στο γραφείο του, κάθησε στην καρέκλα του ξεφυσώντας.

Έμεινε ήσυχος για ένα δευτερόλεπτο.
Ανασηκώθηκα για λίγο από την καρέκλα μου μιας και με έτρωγε το άγχος.

Ξαφνικά άρχισε.

"Vaznian ξέρουμε και οι δύο ότι είσαι μία καλή στρατιώτης. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως με σένα. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να ανταπεξέλθεις στις συνθήκες που επικρατούν στην ομάδα μου. Παρατήρησα στις προπονήσεις μας ότι έχεις πολλά πλεονεκτήματα, αλλά και πολλά μειονεκτήματα."