.
.
.
.
.
.
.
.
."Περίμενε"
Σταμάτησα κρατώντας ακόμα το πόμολο και δεν έκανα τον κόπο να γυρίσω προς το μέρος του.
"Πρέπει να συζητήσουμε μερικά πράγματα."
Και τώρα ήταν που γύρισα προς το μέρος του.
"Αλήθεια; Εγώ νομίζω ότι αρκετά συζητήσαμε τις προάλλες. Δεν ήταν αρκετά αυτά;"
Παρέμεινε ήσυχος για λίγα δευτερόλεπτα.
"Έχει διαφορά το να συζητάς από το να τσακώνεσαι δεν νομίζεις; Θα σε περιμένω αύριο στο γραφείο μου"
Είπε και γύρισε, για να πάει να πιει το τσάι του.
"Κι αν δεν έρθω;"
Σταμάτησε να προχωράει.
"Ω.. θα έρθεις", είπε και δεν ξεστόμισε τίποτα άλλο.
Κατάπια με δυσκολία, άνοιξα την πόρτα και βγήκα γρήγορα από κει μέσα.
.
.
.Μόλις ξύπνησα από έναν πολύ βαρύ ύπνο.
Χθες ήταν πολύ περίεργα δεν μπορώ να το επεξεργαστώ. Δεν μπορώ να καταλάβω τι άλλο θέλει. Και δεν θέλω να ρωτήσω τον Erwin ούτε την Hange. Ξέρω ότι είναι συνάδελφοι, λογικά και φίλοι και ότι θα συζητούν πολλά. Τι κι αν ο Erwin τον έπιασε και του μίλησε?!?!
Ωωω όχι όχι όχι. Αν το έκανε-"Aaameliaaaa"
Γνωστή, διαπεραστική φωνή.
Έπιασα τα μαλλιά μου με ένα λάστιχακι και άνοιξα την πόρτα."Έλα έξω!!!", Δεν είπε τίποτα αλλά και με τράβηξε απότομα, παραλίγο να πέσω.
"Oi Hange ήρεμα!! Τι συμβαίνει?!"
.
.Με τράβηξε στο γραφείο της και έκλεισε απότομα την πόρτα.
Φυσικά θα μπορούσε να τα κάνει όλα με περισσότερη ηρεμία, αλλά αυτή είναι η Hange.
Μου έκανε νόημα να κάτσω και έκατσα σε μια καρέκλα μπροστά από το γραφείο της."Λοιπόν θα αναρωτιέσαι γιατί σε κάλεσα εδώ με την τσίμπλα στο μάτι. Λοιπόν έχω μερικά έγγραφα για τον Λοχαγό Levi. Θα είμαι σε μια δουλειά με τον διοικητή Erwin οπότε δεν θα μπορέσω να του τα πάω. Θα σε πείραζε να του τα πας εσύ καλή μου Amelia?"
Κατάπια λίγο. Ήθελα πολύ να αποφύγω να πάω στο γραφείο του σήμερα. Γιατί μου το χαλάει?
"Εντάξει θα του τα πάω", είπα.
"Συγγνώμη που σε ανησύχησα. Ήθελα επίσης να σε ενημερώσω και για κάτι άλλο..."
YOU ARE READING
Our Story (LevixOC)
Fanfiction"Αου γαμώ.." "Τρία λεπτά ακόμα και θα είσαι καλά πάρε βαθιές ανάσες.", μου έλεγε υποστηρικτικά. Ήμασταν σε επικίνδυνα κοντινή απόσταση και αυτό δεν βοηθούσε καθόλου. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά από τον πόνο και επειδή ήταν αυτός εδώ, δέκα εκατο...