.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
7.30 μμ
Μόλις ξύπνησε η Petra ξύπνησα κι εγώ και τώρα δεν μου έρχεται ύπνος.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω μια ανυπομονησία. Έχω μια ιδέα, αλλά θέλω με κάθε τρόπο να την απορριψω.
Δεν ήρθα εδώ για να χαζεύω. Ήρθα για να παλέψω. Ο χρόνος είναι περιορισμένος.
Κατέβηκα κάτω στην τραπεζαρία για πρωινό και εντόπισα τους άλλους. Χάρηκα που είδα τον Eren αμέσως να συμφιλιώνεται με τους άλλους.
"Oooii Amelia!!"
"Huh? Γεια σου Gunther..."
"Τι έχεις μωρη?"
"Σαν τι να έχω?"
Σκατα. Μήπως φάνηκε ότι είμαι ανήσυχη?
Έγυρε λίγο και μου ψυθήρισε στο αυτί.
"Αν θες να το συζητήσεις μπορούμε να βρεθούμε μετά την προπόνηση."
Τον κοίταξα και του εγνεψα θετικά και μου χαμογέλασε.
"Oi"
Γυρίσαμε όλοι στη φωνή του.
"Όλοι στο πεδίο εκτός από την Amelia."
Γύρισε προς το μέρος μου
"Έχουμε να συζητήσουμε κάποια πράγματα"
Σηκωθηκαμε όλοι από τις θέσεις μας.
Αποχαιρέτησα τα παιδιά καθώς έμεινα πίσω με τον Levi.
"Ακολούθα με."
.
.
Ήμαστε στο γραφείο του κι εγώ κάθομαι σε μια καρέκλα απέναντι του και προσπαθώ να μην δείχνω σαν ντομάτα.
Μόνο το χτύπημα από την πένα στο χαρτί ακούγεται. Έχουν περάσει μόνο 3 λεπτά κι όμως φαίνεται αιωνιότητα.
Ξαφνικά σταμάτησε. Δεν μπορούσα να τον κοιτάξω. Αν τον κοίταζα θα φαινόταν η ντροπή μου και δεν μπορώ να δείξω αδύναμη μπροστά του.
"Vaznian. Σήκωσε το κεφάλι σου."
Δεν άκουσα.
"Vaznian!"
Αμέσως σήκωσα το κεφάλι μου και βρήκα τα μάτια του να ανοίγουν τρύπες στα δικά μου.
"Νομίζω ότι κι εσύ καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει χρόνος για έρωτες και αγάπες το κατάλαβες??"
Για το χθεσινό μιλάει??
Για τον χορό?
"Τι εννοείτε?" Έπρεπε να ρωτήσω για να σιγουρευτώ.
YOU ARE READING
Our Story (LevixOC)
Fanfiction"Αου γαμώ.." "Τρία λεπτά ακόμα και θα είσαι καλά πάρε βαθιές ανάσες.", μου έλεγε υποστηρικτικά. Ήμασταν σε επικίνδυνα κοντινή απόσταση και αυτό δεν βοηθούσε καθόλου. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά από τον πόνο και επειδή ήταν αυτός εδώ, δέκα εκατο...
