Our Story (LevixOC)

15ch-

.
.
.
.
.
.
.
.
.

"Amelia!"

...

"Amelia!!"

.
.

Άνοιξα τα μάτια μου μετά από έναν μεγάλο ύπνο. Δεν θυμάμαι τι έγινε η που βρισκόμουν πριν.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι βρίσκομαι σε ένα ξένο δωμάτιο.

"Amelia!"

Huh? Γύρισα να δω και ήταν η Sasha.

"Sasha γιατί βρίσκομαι στο νοσοκομείο?"

Επικράτησε λίγη ησυχία.

"Αχ οι γιατροί είχαν όντως δίκιο. Πες μου ότι θυμάσαι έστω και λίγο.."

Τι εννοεί?

"Γαμώτο... Λοιπόν άκου δεν θέλω να πανικοβληθείς αλλά-"

Εκεί που ήταν έτοιμη να μου πει μπήκε με βιασύνη στο δωμάτιο η... Mikasa? Που στο καλό που είναι οι υπόλοιποι? Δεν είναι ότι έχω θέμα με τα κορίτσια, αλλά περίμενα να έρθει ο Gunther. Είναι καλά άραγε?

"Amelia είσαι ξύπνια..", είπε με το μελαγχολικό της ύφος.

Τόσο έκπληξη της κάνει που είμαι ξύπνια?
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ήρθε μέσα και η Hange.

"Επιτέλους! Δεν ξέρεις πόσο ανησυχήσαμε όλοι!", Είπε και με αγκάλιασε σφιχτά.

"Όπα όπα τι στο διάολο συμβαίνει θα μου πείτε?! Sasha τι ήθελες να μου πεις? Γιατί να πανικοβληθώ?"

"Βγείτε όλες έξω θα της εξηγήσω εγώ."

Γυρίσαμε και είδαμε τον κοντό -οκ ξέρω είμαι πιο κοντή αλλά εξακολουθεί να είναι κοντός εντάξει?- να γέρνει στην πόρτα με τα χέρια διπλωμένα στο στήθος του.  

Του έγνεψαν όλες θετικά και βγήκαν έξω αφού μου έδωσαν ένα στοργικό χαμόγελο.

Ήρθε και κάθησε στην άκρη του κρεβατιού μου και έμεινε ήσυχος για λίγα δευτερόλεπτα κοιτώντας το πάτωμα.

"Τι συμβαίνει? Από την ώρα που μπήκε μέσα η Sasha με κρατάτε σε απορία."

Ξεφύσηξε και με κοίταξε στα μάτια. Δεν το περίμενα. Αυτό το σκούρο μπλε της νύχτας έχει κάτι που με κάνει συνέχεια να μουδιάζω. Και το μισώ αυτό το πράγμα.

"Θα στα πω μια κι έξω. Ήσουν σε κώμα για 3 εβδομάδες περίπου. Τραυματίστηκες σοβαρά στο κεφάλι και έσπασες 2 πλευρά στην προσπάθεια να σώσεις έναν σύμμαχο σου και παραλίγο να σε χάσουμε. Όμως σκότωσες γύρω στους 5 Τιτάνες μόνη σου και 2 με βοήθεια. Αρκετά καλή αρχή. Επίσης μας είπαν ότι μόλις ξυπνήσεις μπορείς να βγεις και θα αναρρώσεις στο στρατόπεδο."