Our Story (LevixOC)

12 ch-

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Δεν κοιμήθηκα καλά.
Γιατί άραγε..
Το χέρι μου ακόμα πονάει επίσης. Δεν πέρασα από το ιατρείο, αλλά πιστεύω καλά θα είμαι.
Και ναι πρέπει να ετοιμαστώ για την προπόνηση με την καινούρια ομάδα μου.

.
.

Δεν έχω κάποιο παράπονο από την ομάδα, είναι όλοι ευγενικοί και συνεργάσιμοι και η Hange έχει αρκετή πλάκα και κάνει καλά τη δουλειά της. Βέβαια θα έλεγα πως είναι κάπως επιοικης μαζί μας που δεν θα έπρεπε, αλλά δεν θα της πω εγώ πώς θα κάνει τη δουλειά της. 

Δεν έχω μιλήσει ακόμα στους άλλους και με τρώνε οι σκέψεις αν ξέρουν για ό,τι έχει γίνει, αλλά υποθέτω ότι τους ενημέρωσε ο Λοχαγός για μένα.

"Εντάξει αρκετά για σήμερα! Ελπίζω να ζείτε ακόμα, γιατί σας περιμένει ωραίο φαγητό σήμερα!!", Φώναξε χαρούμενα η Hange διακόπτοντας με από τις σκέψεις μου.

.
.

Μόλις φτάσαμε στην τραπεζαρία δεν τόλμησα να κοιτάξω προς το τραπέζι της πρώην ομάδας μου. Από σήμερα λογικά θα τρώω με την καινούρια.

"Από δω Amelia!" Φώναξε ένα κορίτσι με κόκκινα μαλλιά. Αυτή υποθέτω ότι είναι η Nifa.
Οπότε πήγα προς το μέρος της.

"Για πες πως σου φαίνεται η ομάδα μας?? Θέλω παρατηρήσεις από σένα. Είσαι μια από τους καλύτερους εδώ μεσα."

Γέλασα λίγο ψεύτικα σε αυτό γιατί γνωρίζω πολύ καλά ότι το έκανε για να με κολακέψει και ότι δεν είμαι και η καλύτερη εδώ μέσα.

"Εντάξει σίγουρα υπάρχουν καλύτεροι να συμβουλευτείς... Αλλά πιστεύω ότι είστε μια αρκετά δυνατή ομάδα και ότι η Hange ήξερε πολύ καλά γιατί σας επέλεξε", είπα ενώ διέκρινα μια κοκκινίλα στα μάγουλα της.

Είχε περάσει ένα εικοσαλεπτο από τότε που αρχίσαμε να τρώμε, ξαφνικά ένιωσα μια παλάμη στον δεξί μου ώμο. Ήταν η Petra.

"Amelia μας έλειψες!! Ο Λοχαγός μας είπε ότι χρειάστηκε να πας στην ομάδα της Hange για ενίσχυση στην έρευνα με τους Τιτάνες..."

Ψέμα

"Ναι.. δυστυχώς ή ευτυχώς έπρεπε και συγγνώμη που δεν ήρθα προς το τραπέζι πλέον αφού είμαι με καινούρια ομάδα υπέθεσα ότι είναι αγένεια να τους αφήσω πίσω. Μπορούμε να αράξουμε μετά αν θες."

Μου εγνεψε με ενθουσιασμό και έφυγε.

Γύρισα να κοιτάξω προς το τραπέζι τους και τους είδα να μου χαμογελάνε. Μου έχουν λείψει λίγο.
Καθώς γύριζα το κεφάλι μου, για να εστιάσω στην συζήτηση που είχαμε με την ομάδα μου εντόπισα το τραπέζι όπου κάθονταν όλοι οι ανώτεροι και δυστυχώς το μάτι μου κάρφωσε το τελευταίο άτομο που ήθελα να δω αυτή τη στιγμή.