İddia • Hyunin

16

Kitap çok hızlı ilerliyormuş gibi geliyor..

Hyunjinin yarım saat sonra tekrardan gelmesiyle odadamdan eşyalarımı alıp çıkmıştık. İkimizde sessizdik,zaten ne konuşabilirdik ki? İkimizde bir oyunun içerisindeydik,ben iddia için girdiğim oyundaydım o ise benim yüzümden oyuna girmiş bir oyuncuydu. Eğlence için girdiğim oyun ikimizin de hayatını değiştirme noktasına getirmişti.

Asansöre binmiş ve en alt katın tuşuna basmıştım. Asansör hareket etmeye başlayınca asansördeki aynaya döndüm. Kravat beni boğmaya başlamıştı. Kravatı gevşeyip boynumdan çıkardım. Kravatı çantamın içine koyup bozulan yakamı düzeltmiştim. Böyle daha rahattım.

Hyunjine baktığımda telefonu ile ilgileniyordu. Bakışlarımı yerde gezdirdim. Asansör durunca kapının açılmasıyla dışarıya çıkmıştım. Hyunjinde telefonunu cebine koyup yürümeye başlamıştı. Şirketten çıkmışken hyunjin kendi arabasına ilerlemişti. Bende onu takip edip ön koltuğun kapısını açıp bindim. Hyunjin arabayı çalıştırıp sürmeye başlamıştı. Bu sırada radyo otomatik olarak açılmış ve arabanın içini melodilere teslim etmişti.

Bazı günler, bildiğim tek şey sensin
Geceler soğuduğunda yanan tek şey
Uzağa bakamam,uzağa bakamam
Kalman için yalvarıyorum, kalman için yalvarıyorum, evet
Bazen yatağımda bir yabancısın
Beni seviyor musun yoksa ölmemi mi istiyorsun bilmiyorum

Şarkıya karşı iç çekmiştim. Bakışlarımı cama çevirmiştim.

❀•°•═════ஓ๑♡๑ஓ═════•°•❀

Küçük olan okulun bahçesinde özgürce koşuyordu. Arkadaşları ise onu kovalıyordu. Uzun süre sonra kendisini böylesine mutlu hissediyordu. Rüzgarı hissetmeyi hep sevmişti. Aklına arkadaşı sayesinde okuduğu fantastik kitabı getirip duruyordu. Düşüncesi yüzünden yavaşlarken "Acaba güçlerim olsa nasıl olurdu?" diye sessizce mırıldanmıştı. Rüzgarı kontrol edebilmek..çok havalıydı!

Genç olan kendi kendisine kıkırdarken koşmaya devam etti,düşmekten korkmuyordu. Çarptığı bedenle sarsılırken özür dilemek için başını kaldırdı. Gördüğü siyah saç ve mavi gözlerle onun kendisini kurtaran çocuk olduğunu hatırladı. Onu gördüğü için mutlu olmuştu.

Mutluluğundan olsa gerek kendisine hakim olamayıp onu kurtaran gence sarıldı.
"Çok teşekkür ederim! Beni kurtarmıştın sen! Sanırım artık kahramanım oluyorsun." Hyunjin daha bedenine sarılan çocuğun şokunu atlatamamışken duyduğu sözlerle burukça gülümsedi,kollarını ona sarılan bedene sardı.

"Ne demek kim olsa aynısını yapardı." Hayır yapmazdı,küçük olan o günü eve gittiğinde babasından hakaretler yemişti ve suratına tokat atıldığını da unutmayalım.

Küçük olanın gözleri dolarken konuştu. Onu kurtaran kahramanına anlatmalı mıydı o günün akşamında olanları? Boğazındaki düğümleri yok sayarak konuştu küçük olan.

"Hayır yapmazdı kahramanım! Babam yapmadı mesela!" Hyunjinin kaşları çatılırken ondan bayağı kısa olan gence bakmak için başını eğdi.

"Nasıl yani?" Meraklanmıştı,babasının ona birşey yapmasından korkuyordu. Sarıldığı genç burnunu çekip konuştu.

"Babam o akşam kendimi koruyamadığım için bana tokat attı sonra sonra anlamını bilmediğim bir sürü şey söyledi. " hyunjin içinden küfür savurdu. Kendisi istediği kadar koruyabilirdi küçük olanı dışarıda ama evin içerisinde koruyamazdı.