မေန့ညကဂ်ံဳအင္ကို ဟြန္းနီကသူသိခ်င္တာေတြေမးၿပီး အေမးအေျဖလုပ္ေပးလိုက္ရသည္မို႔ နည္းနည္းေနာက္က်မွအိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့ အခုမထႏိုင္ေတာ့ပါ။
မနက္စာအတြက္ ဘက္ခ္ဟြၽန္းကလာေခၚလို႔ ဟြန္းနီကိုႏိႈးေပမယ့္ အိပ္ေရးမဝေသးဘူးဆိုကာ ေစာင္ပံုထဲတိုးဝင္သြားေလသည္။
ဂ်ံဳအင္လည္းခဏေနမွဆင္းလာခဲ့မယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ေအာက္ထပ္မွာ စကားေျပာၿပီးလို႔ အေပၚျပန္တက္လာရင္းနာရီၾကည့္ေတာ့ ေဆးရံုမွာဘိုကင္ယူထားခ်ိန္နီးေနၿပီမို႔ ဟြန္းနီကိုႏိႈးရေတာ့သည္။
အိပ္ယာေပၚမွာေစာင္ေတြကိုလံုးေထြးကာ တေစာင္းအိပ္ေနေသာ က္ိုယ္ေတာ္ေလးနားေျဖးေျဖးသြားကာ ကိုယ္ေပၚကေစာင္ကိုခြာရသည္။
" လူႀကီး ~~~ "
"အင္းဟြန္းနီ ထၾကရေအာင္ေနာ္ မနက္မိုးလင္းေနၿပီ "
"ထဘူး ဟြန္းနီအိပ္ခ်င္ေသးတယ္ "
မထေသးဘူးဆိုၿပီး ဂ်ံဳအင္ေပါင္ေပၚေခါင္းအံုးကာ ထပ္အိပ္ျပန္ေလသည္။အခ်ိန္နီးေနၿပီမို႔ ဟြန္းနီကိုမရမကႏိႈးရေတာ့သည္။
" ကိုယ္ကဒီေန့ ဟြန္းနီကိုကစားကြင္းလိုက္ပို႔မလို႔ လုပ္ထားတာ ဟြန္းနီကအိပ္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုေတာ့ "
အိပ္ေနရာက မ်က္လံုးေလးႏွစ္လံုးပြင့္လာကာ ရီရင္း
" ကစားကြင္းသြားမွာ သြားမွာလို႔ လူႀကီးဟြန္းနီသြားမွာလို႔ အဟင့္~~~ "
ဂ်ံဳအင္ကိုယ္ေပၚတက္ခြကာ ပခံုးကိုဖက္ထားၿပီး သူလ္ိုက္ခ်င္ေၾကာင္းေျပာေတာ့သည္။
" ဟြန္းနီဘဲ အိပ္ၪီးမယ္ဆို "
"ဟင့္အင္း အိပ္ဝူး အိပ္ဝူး "
"ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကမသြားခ်င္ေတာ့ဘူး "
"ရဘူး ဟြန္းနီသြားခ်င္တယ္ မြ လူႀကီးလိုက္ပိူ႔ေနာ္ အူးးမြ "
ဂ်ံဳအင္ရဲ့အားနည္းခ်က္ကဘာဆိုတာသိထားေတာ့ အနမ္းေတြေပးၿပီး ခြၽဲေနေတာ့သည္။
ပါးတစ္ဖက္စီကိုလက္ညိုးျဖင့္ေထာက္ျပကာ ထပ္နမ္းဖို႔ေျပာေတာ့ တမြမျြဖင့္နမ္းလာေတာ့သည္။
မ်က္ႏွာသစ္ေပးၿပီး ေရခ်ိဳးဖို႔ေရစပ္ေပးၿပီးတာနဲ႔ ဂ်ံဳအင္လည္းေအာက္ထပ္အျမန္ဆင္းကာ မနက္သာျပင္ဖို႔ေျပာရသည္။
