ဟြန္းနီကေနာက္ဆံုးတစ္ႀကိမ္ က်န္းမာေရးစစ္ေဆးမွဴေတြၿပီးရင္ ေဆးရံုကဆင္းလို႔ရၿပီျဖစ္သည္။ေဆးရံုဆင္းတာကကိစၥမရိွ ရိွတာက ေနဖို႔အိမ္။သူတို႔အိမ္ဘဲေခၚသြားရမလား ေယာကၡမအိမ္ဘဲ ေခၚသြားရမလားမသိ။
ဘက္ခ္ဟြၽန္းကိုေျပာျပေတာ့ ေလာေလာဆယ္သူတို႔အိမ္မွာသာ အရင္ေနခိုင္းဖို႔ေျပာသည္။အဆိုးေလးက အခုေတာင္သူ႔ကိုမၾကည္ျဖစ္ေနေတာ့ ဟိုမွာသာ လက္ထပ္ၿပီးသားလူေတြလိုေနရင္ မေနတတ္ျဖစ္ေနမွာ။
" ဘာလိုလို႔လဲ ဟြန္းနီ "
"မလိုဘူး ဖယ္! "
ကုတင္ေပၚမွာတေနကုန္ေနရတာ ေညာင္းလာလို႔လမ္းေလ်ွာက္ပါမယ္ဆို သူအိပ္ေနတယ္ထင္လို႔ ခိုးထြက္ပါမယ္ဆိုမွ ဘယ္လိုၾကားလဲမသိ ခ်က္ခ်င္းေဘးနားေရာက္လာသည္။
" အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္ "
" ဟင္! "
" အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္လို႔ !! "
တိုးတိုးေျပာလို႔မၾကားတာမို႔ အသံထြက္ကာေျပာေတာ့မွ ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဘာေတြညာေတျြဖစ္ကုန္သည္။ဝွီးခ်ဲနဲ႔မသြားခ်င္ပါဘူးဆို မရမကျပင္ေနလို႔ အတင္းတြန္းကာထြက္လာမွ ေနာက္ကေနသူ႔ကိုေအာ္ေခၚၿပီးေျပးလာေတာ့သည္။
ေဆးရံုထဲပတ္ေလ်ွာက္ၿပီးမၾကာ အျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္ေနတာမို႔ဂ်ံဳအင္မွာ လွမ္းကာအေနြးထည္ဝတ္ေပးရသည္။ေဆးရံုေရ႔ွကကုန္တိုက္ထဲသြားခ်င္ပါတယ္ဆိုၿပီး လမ္းကူးဖို႔ျပင္ေနတာမို႔ တားျပန္ေတာ့ သူ႔ကိုေအာ္ျပန္သည္။
" ေနာက္မွ ေနာက္မွကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ေလ
ခုေတာ့ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္ "
" ခဏေလးဘဲေလ ခဏဘဲဟာဘာျဖစ္မွာမို႔လို႔လဲ ? "
" တကယ္မရလို႔ပါကြာ လာပါျပန္ၾကရေအာင္ "
လမ္းလည္ေခါင္မွာ အဆိုးေလးကိုေျပာမရဆိုမရျဖစ္ေနတာ အရင္လိုသာဆိုဂ်ံဳအင္ရွက္ေသႏိုင္သည္။အခုကေတာ့မတူ အဆိုးေလးေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ရပါမ်ားလို႔ အေရထူေနေလၿပီ။
" ဟြန္းနီ "
" ကိုႀကီး! "
ဘက္ခ္ဟြၽန္းကကားေပၚကလွမ္းေခၚၿပီး ဆင္းလာကာ ဒီဘက္ကူးလာေလသည္။
သူ႔အစ္ကိုျမင္သည္ႏွင့္ ခါးကေနဖက္ထားၿပီး ဂ်ံဳအင္ကသူလုပ္ခ်င္တာေတြမလုပ္ေပးဘူး။
ၾကားထဲစားခ်င္တာလည္းမစားရဘူးဆိုတာကပါေသး။
