မိဘအိမ္ေရာက္ေနတဲ့ ဟြန္းနီေလးက သူ႕အေဖနားကမခြာ။အေမျဖစ္သူကိုလည္း ေဘးမွာထိုင္ခိုင္းၿပီး သူဘယ္ေလာက္လြမ္းေၾကာင္း စီကာပတ္ကုံးေျပာေနေတာ့သည္။
မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္းျဖင့္ ငိုကာေျပာေတာ့ ဂ်ဳံအင္မွာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။
ကိုယ္ကလည္းအလုပ္ကိစၥေတြနဲ႕မအား ဘက္ခ္ဟြၽန္းက်ေတာ့လည္း ေက်ာင္းနဲ႕အိမ္ အိမ္နဲ႕ေက်ာင္း။ခ်န္းေယာလ္က်ေတာ့လည္း ေက်ာင္းပိတ္ရင္ မိဘအိမ္စီျပန္ရနဲ႕ဆိုေတာ့ ဟြန္းနီကိုလိုက္ပို႔ေပးမယ့္သူကမရွိ။
အခုလည္း မုန့္စားၿပီးအျပန္ မိဘအိမ္သြားခ်င္ပါတယ္ဆိုတာေၾကာင့္ လိုက္ပို႔ရတာကဖစ္သည္။
" သမက္ကင္မ္ေရာ ဘာစားဦးမလဲ ? "
" ရပါတယ္ ခင္ဗ် "
" လူႀကီး ဟြန္းနီတို႔ဒီမွာအိပ္ၾကမယ္ေလ "
ဟြန္းနီကလည္း သူ႕ခြင္ျပဳမျပဳကိုေစာင့္ေနငလို။ေဘးကေယာကၡမႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေစာင့္ေနၾကသည္။
" ဟြန္းနီအိပ္ခ်င္ရင္ အိပ္ေလ ကိုယ္အဝတ္အစားေတြအိမ္ျပန္ယူလိုက္မယ္ "
" ေရးးး ေဖေဖ ဟြန္းနီနဲ႕ကစားလို႔ရၿပီ "
" ဟုတ္ပါၿပီ သားရယ္ ေက်းဇူးပါသမက္ကင္မ္ "
" ရပါတယ္ "
ဂ်ဳံအင္လည္း အိမ္ျပန္ကာဘက္ခ္ဟြၽန္းကိုေျပာေတာ့ သူပါလိုက္မယ္ေျပာသည္။ခ်န္းေယာလ္လည္းမရွိေတာ့ ကားေပၚမွာေစာင့္ေနခိုင္းလိုက္သည္။ေယာကၡမအိမ္ေရာက္ေတာ့ ဟြန္းနီက ေယာကၡမနဲ႕အတူဧည့္ခန္းထဲထိုင္ကာ ကစားေနေလရဲ႕။
သူ႕အစ္ကိုကိုျမင္ေတာ့ အတင္းဆြဲေခၚကာကစားခိုင္းေတာ့သည္။ဂ်ဳံအင္လည္းပါလာတဲ့အဝတ္ထုတ္ကို အေပၚထပ္တင္ကာ သြားထားရသည္။အခန္းကသန့္ရွင္းေနတာမို႔ ဟြန္းနီအခန္းေလးကို သန့္ရွင္းေရးဝင္လုပ္ေပးေနၾကျဖစ္မည္။
" ဂ်ဳံအင္ အေမမုန့္လုပ္ထားတယ္လာစားဦး "
" အင္း လာခဲ့မယ္ "
" လူႀကီး ျမန္ျမန္လာစား ဟြန္းနီေနရာဦးေပးထားတယ္ "
" ဟြန္းနီေလးကေတာ္လိုက္တာ "
