YAZ AŞKI(+18)

•2•

O sırada donduğum için Ateş'in bile ne ara geldiğini fark etmedim. Kuzey yeşil gözlerini bana dikmiş gülümserken ağzıma açık olanları hazmetmeye çalışıyordum.

Hatta arabadan Dora'nın ailesi bile inmişti ki ben o kadar çok şoklar içindeydim. Ben tüm bu yazı Kuzey ile koskoca evde geçirecektim ve üstüne üstelik iki ergen daha bizimleydi. Kan çıkacaktı, emindim.

Kuzey'le meseleme daha sonra geleceğiz.

Fark etmeden evin bahçesine girmiştim. Dora ve ailesi, he artı Kuzey ise evin salonunda benim ailem ile selamlaşma derdindeydi. Bahçeye açılan bu kapıdan konuştukları da gayet net duyuluyordu.
"Hosgeldin Kuzey." Dedi, babam sevecenlikle. Allah'ım sus Kuzey, gerçi belki beni tanımıyordur aradan 4 yıl falan geçti.
"Hosbulduk, Mustafa amca." Dedi, Dora yanıma gelmişti ve oturduğum sezlonga o da oturdu.
"Senin neyin var?" Dedi, gözlerine yavaşça baktığımda gülümsedim.
"Yok bir şeyim ya, yol tuttu herhalde." Dedim.
"Aynen, siz Antalya'dan ilçesi Kaş'a geldiniz. Hem seni yol tutmaz. Biz İstanbul'dan geldik, ben senden daha iyiyim."

Bu çocuk beni tanıyordu.
"Yok bir şey be, hem büyüdüm artık. Yol tutmaya başladı." Yalana bak.
"O tam tersi olmuyor muydu ya?" Diyip sırıtan Dora'ya dayanamadım ve ben de gülümsedim. Daha sonra ailelerimiz her şeyi güzelce tembihleyerek evden ayrıldılar. Bence bizden cidden bıkmışlardı. Yoksa koskoca evi bize bırakıp gidiyorlardı? Acaba bu kamera şakası miydi? Sanmiyorum ya. Hem her gün eve de yardımcı temizlikleri falan da yapacak her zamanki ablamız da gelecekti. Bence lise sona geçmeden bir güzellik yapmak istediler.

Kendimi avutayım biraz.

Herkes 1 saattir odasındaydı. Ben de soğuk terler içerisindeydim. Üzerime beyaz askılı tişörtümü be kot şortumu giydim. Merdivenlerden seke seke indiğimde kolumdan biri tutarak beni kendine çekti.
"Bayadir görüşemedik, 4 yıl mi oldu?" Dedi Kuzey. Gözleri hatırladığımdan daha da güzeldi. Ve bu hic hoşuma gitmedi.
"Evet ya, oldu baya." Dedim kestirip atarak.
"Bizim tanıştığımızı bilmiyorlar mi?" Dedi, sanki pavyonda tanışmışız muamelesi yapıyordu ama tanışma hikayemizi anlatırsa rezil olurdum.

"Söylemişimdir ya." Dedim, yavaşça ondan uzaklaşmaya çalışırken birden kolumdan tutarak beni kendine doğru çekti. Bu sefer çok yakındık. Bu çocuğun cidden yüz hatları da iyiydi.
"Bence söylemedin." Dedi, ve sakince kolumu bırakarak benden ayrıldı. Yanımdan uzaklaştığında kalp ritimlerim daha da hızlı attığını fark ettim. Ama bu sefer niyeydi?