MAFİA DADDY

1.Bölüm

Bunca yıl eziyet ettiği yetmiyormuş gibi acımasızca sırıtıyor.Kendi adamlarıma bakıyorum.Karıma kızıma ve babama...
Diğer yanda ise Hannah annem Lucas ve babam var.Hepsinin kafasına dayalı içi dolu silahlar var.

Bu olaya kurban gittiğim için suçlu olan ben değildim.Onlar da değildi.Tek yapmam gereken yenildiğimi kabul etmek ve cezasını çekmekti...

Olaydan 4 ay önce

Kendi odama girer girmez kıyafetlerimi sertçe çekiştirerek çıkardım ve duşa girdim.Uzunca bir süre suyun tenimden akışını hissettim.Fakat sıcak su kirlenen bedenimi temizlemiyordu. Kalbim bana isyan ediyordu.Suyun altında daha fazla kalmak istemiyordum.

Aynaya baktım.Karşımda Christopher Bang Chan yoktu.Zayıf,ezik,ailesine bile faydası dokunmayan bir adam duruyordu.Yabancıydı.Tuttuğum göz yaşlarımı serbest bıraktım.Göz yaşı ile ıslanan kirli ellerime baktım.Ve yabancı adama yumruklarımı sertçe salladım.

Defalarca...

Parçalanan ayna ruhum kadar tuz ile buz olmuştu.Ellerimden akan kan içimde olan yangını söndürmeye yetmiyordu. Kapının arkasına çöktüm.Neden bu kadar zayıftım?Neden ailemi kurtaramamıştım?

-NEDEN?

Gözyaşlarım şelale olarak kalbimin acılarını dindirmeye çalışıyordu.

-NEDEN?!NEDEN NEDEN NEDEN NEDEN?

Boğazım yırtılırcasına içimdeki tüm sinirimi dışarı vuruyordum. Olabildiğince fazla bağırdım.Artık sinirlerime hakim olamıyordum.

-NEDEN BUNU BİZE YAPTIN BABA?! NEDEN BENİ UÇURUMA SÜRÜKLEDİN

Ruhumdan kopan bu feryatlar devam ederken bir ses yankılandı kulaklarımda.

Yalnız...

Çaresiz...

Belki de yorgun.Benim gibi.Bornozuma sarıldım ve banyodan çıktım.Koca yatağın ortasındaydı.Sadece debeleniyor ve ağlıyordu.

-Ağlaması gereken kişi ben değil miyim?

Ona yaklaşan her adımda ruhumda bana yabancı olan hisle savaşıyordum.Neydi bu?Hiç dinmeyen göz yaşlarım onun göz yaşlarına karıştı.

-Küçücük bedenin ile hayatımı bir anda değiştirdin.

Gözlerim gözlerinden akan yaşlara daldı.

-Fakat sen bana aitsin.Bendensin.

Bunu inkar edemezdim.Parmağımı yüzünde gezdirdim.Yüzü ellerimden akan kan ile kırmızı oldu.Daha küçücüktü.

Gözleri gözlerime sabitlendiğinde acı dolu hıçkırıkları bir anda diniverdi.Küçücük elleri ile parmağımı tuttuğu an çektiğim tüm mutluluk ve acılarım birleşti.Kanayan yarama dokunduğunda ise acıyan yaram değil ruhum olmuştu.

-Bana benziyorsun.

Sadece garip sesler çıkarıyordu. Kucağıma almaya korkuyordum.Yavaşca başını tutarak göz hizzama getirdim.O sırada köşeden gelen küçük bir hıçkırık sesi ile irkildim.O kadar yumuşak ve sıkı kavradım ki minik kızımı.

+Lütfen beni affet.

Hıçkırıkları arasında nefes almaya çalışıyordu.

+Annem öldüğü zaman babama sadece itaat etmek zorunda kaldım.

Hıçkırıkları hızlandı.Sesindeki vicdan azabını hissedebiliyordum.

+Babam senin Sun Mi ile birlikte olmanı istemiyordu.Ondan hiç hoşlanmazdı...