MAFİA DADDY

13. Bölüm

O Nyx Bang'dı ve herşeyi kusursuz olmak zorundaydı.

Küçük kızımın kucağımda oluşu beni dünyanın en mükemmel insanı gibi hissettiriyordu.

Aslında aklımda bir çok plan vardı.İlk olarak Seung'u iki sokak ötedeki anne ve baba kursunu araştırması için bıraktık.

Onunla nasıl ilgileneceğimi bilmiyor ve Y/n'nin de benimle aynı durumda olduğunu biliyordum.

Anne ve babalık kursu o kadar da zor olmasa gerekirdi..Sonuçta bir tek bezlenmeyi bebek yıkamayı ve uykusunu öğrenecektim.(Hiç de öyle değilmiş.)

Seoul büyük AVM girişindeydik.Her şeyi en mükemmel şekilde yapmam gerekiyordu.

Etrafa boş boş bakan *AAB'ye baktım

-Beyler amcası ve babası olarak Nyx'i en güzel şeylere layık kılalım.Arabada ayarladığımız gibi.AVM'nin içinde her şey var

Nyx'ime baktım.

-En temel şeyleri alalım.Kraliçem için ana alışverişi gün ışığım ile yapmak istiyorum

+Chan ne alacağımızı bilmiyoruz

Hyunjin'in bu kadar drama olması bazen sınırlarımı zorluyordu

+Chan hastanede ne dedi Hyunjin?

+Ne dedi Lino

+Chan hyung sadece pratik şeyler almamızı istemişti ya

Hepsi birlikte Hyunjin'in üzerine yürüyorlardı.Nyx arabada huzursuzlanınca onu kucagima aldım. Hafifçe kıpırdandı ve uyandı.

Burnumu kızımın anlına dayadığımda parmağımı tuttu ve bana kocaman bir gülümseme verdi

+Aaaawwwww Chan ben de alayım mı?

Nyx'in karşısında eriyen Hyunjin her ne kadar rahat davransa da kızımı onun kucağına bıraktım.

-Birbirimiz ile haberleşelim.

Önceden planladığımız gibi ekipler olarak dağıldık ve neler alabileceğimizi düşünmeye başladık.

Sahi Prada ve Gucci'nin çocuk giyimi var mıydı?
.
.
.

"Changbin'in gözünden"

Lix ile hemen zemin kattaki bir mağazaya girdik.Bizim görevimiz Nyx ve Y/n için eşyalar almaktı.Ne kadar zor olabilirdi ki?

İki ayrı araba aldık ve etrafa bakındık. Sadece bebek eşyaları olan koca bir mağaza.

Aklıma Chan'ın 5 yaş sendromu gelince istemsizce kıkırdadım fakat itiraf etmeliydik ki Chan mükemmel bi biriydi.
Ve mükemmel bir baba olacağına da emindim...

+Amca olduk demek ha...

Lix hafif kıkırdadıktan sonra ben de gülümsedim.Onun gülüşü dünya üzerinde bahşedilmiş bir cennet gibiydi...

Onu izlemek sanki beni iyileştiriyor gibiydi.Bu zamana kadar utangaç ama aşık iki insan olmamıza rağmen hala birbirimize açılamamıştık

Aramızda yaşanan şeyleri düşününce gülümsedim.

+Binnie iki saattir raflar arasında geziyoruz bir şeyler alacak mıyız artık.

Kendimi ona bakarken bulunca utanarak başımı çevirdim.Aahhh bu zor olsa da ona bakarsam odaklanamazdım.

Bize verilen göreve odaklanmam lazımdı
Kafamı çevirip raflara doğru baktım. Fakat bir sorun vardı ki o da bu eşyaların bir sürü boyutu olduğu.Haftalık aylık ve
Yaşa göre ayrılan eşyalar kafamı karıştırmıştı.