Mia's vision
-მია?
ეს ხმა ისე მეცნო მისკენ მივბრუნდი
-ქეით
-მია აქ რას აკეთებ?
-მე მე მივდიოდი
უკან მივბრუნდი და უნდა გავსულიყავი როდესაც ქეითმა ხელი ჩამკიდა და მისკენ მიმაბრუნა
-ჯანდაბა მია არაფრის თქმას არ აპირებ?
-არა.
-მე გითხარი მია გითხარი რო ის მოღალატე იყო შენ არ დამიჯერე და აი ეხლა
-ქეით არ მინდა ამაზე საუბარი ხელი გამიშვი.
ხელი ვკარი და იმ ადგილს მოვშორდი უკვე ბნელოდა ტელეფონს დავხედე და უამრავი გამოტოვებული ზარი იყო სხვადასხვა ნომრიდან ნამდვილად ბავშვები იქნებოდნენ.
-ჰეი პატარავ ესე გვიან აქ რას აკეთებ?
-მეგობრებს უნდა შევხვდე.
უცებ უკან მივბრუნდი და გზა გავაგრძელე ვხვდებოდი რომ ის უკან მომყვებოდა, ამიტომ ნაბიჯებს ავუჩქარე არცკი ვიცი საით მივდივარ, მაგრამ ერთ ადგილას გაჩერებას ნამდვილად მერჩივნა რომ სადმე დავმალულიყავი გზაჯვარედინზე მარჯვნივ შევუხვიე და ნაგვის ურნის უკან დავიმალე უცებ ტელეფონი ამოვიღე და სუჯინთან დავრეკე
Soojin's vision
მიას ძლიან აგვიანდებოდა და უკვე ვნერვიულობდი კიდეც მას რომ კითხულობდენ ვეუბნებოდი რომ მალე მოვიდოდა, მაგრამ შინაგანად ძალიან ვღელავდი ნომერზე რამდენჯერმე რომ დავურეკე და აღარ მიპასუხა სახლში გადავრეკე და არც იქ მიპასუხა არავინ.
-სუჯინ კარგად ხარ?
-არა ფელ ვნერვიულობ ძალიან გული ცუდს მიგრძნობს.
-რა ხდება?
-მია ის ტელეფონს არ პასუხობს.
-ნომერი მითხარი მეც დაურეკავ.
რამდენიმე საათი ვცდილობდით მასთან დაკავშირებას და ვერანაირად ვერ ვახერხებდით მასთან გასვლას, ფელიქსი გიჟს გავდა ლამისიყო იქაურობა დაელეწა ის ესეთი გაბრაზებული პირველად ვნახე ყველანი მას ამშვიდებდნენ და აი უცებ ჩემმა ტელეფონმა დარეკა.
