თავი 19

33 4 0
                                    

Mia’s vision
„მოგესალმებით მე ვარ პარკ ჯაე სანგი ფანები
როგორც PSY_ის ისე მიცნობენ მოგეხსენებათ რომ
შევქმენი ჩემი კომპანია P NATION ვნახე თქვენს მიერ
შესრულებული სიმღერის და ცეკვის ვიდეო ჩანაწერები
და მან დიდი აღფრთოვანება გამოიწვია ჩემში მინდა
რომ ჩემს კომპანიაში მოვიწვიოთ და მოვამზადოთ როგორც მომავალი კეიპოპ აიდოლი მადლობელი ვიქნები თუ დამთანხმდებით
გავიგე რომ იაპონიაში იმყოფებით და იმედი მაქვს
რომ კორეაში ჩამოსვლასაც შეძლებთ
და კომპანიაში მეწვევით თხუთმეტი
რიცხვისთვის დაგელოდებით.“
პირი ღია დამრჩა ეს მესიჯი რომ გავხსენი მან რა მართლა მე მომწერა ამას არ ველოდი და რა თქმა უნდა მაშინვე ვუპასუხე
„ბატონო პარკ მადლობელი ვარ
შემოთავაზებისთვის რა თქმა უნდა
გესტუმრებით ახლავე დავჯავშნი
ბილეთებს თხუთმეტ რიცხვში
ვიქნები კორეაში და პირდაპირ
კომპანიაში გესტუმრებით.“
მაშინვე დავიწყე ბილეთების ძიება მაგრამ სამწუხაროთ მთელი თვის ბილეთები დაჯავშნილი იყო ვერცერთი თავისუფალი ბილეთი ვერ ვიპოვე ვერც გადამყიდველებისგან არადა აუცილებლად უნდა მოვხვდე კორეაში და თან სასწრაფოდ ესეთი შანსი ყოველდღე არ ჩნდება და თან ეს მე ყოველთვის მინდოდა ცნობილი ვყოფილიყავი, მომღერალი და მოცეკვავე მია კოლინსი, ჯანდაბა რა კარგად ჟღერს სხვა გზა არარის გემით მომიწევს წასვლა მაგრამ ძალიან მეშინია განსაკუთრებით იმ უბედურების მერე ჩემს თვალწინ ორი ადამიანი გარდაიცვალა ამას ვერასდროს დავივიწყებ ამაზე ფიქრიც ცუდაც მხდის დიდი გზა არ უნდა იყოს იაპონიიდან კორეამდე ოთახში შევიკეტები მუსიკებს მოვუსმენ და ვეცდები არ ვიფიქრო იმაზე თუ სად ვარ ბილეთები გემზეც გადატვირთული იყო ჯანდაბა რა ხდება ყველა კორეაში რატომ მიდიდ მთელი დღე ვარეფრეშებდი საიტს და როგორც იქნა ერთი თავისუფალი ბილეთი გამოჩნდა თოთხმეტ რიცხვის ღამის თორმეტის ნახევარზე
ეს ბოლო სამი დღე წასვლამდე სახლში გავატარე ბავშვები ყოველ დღე მწერდნენ მე კიდევ
გაბრაზებული ვიყავი მათზე ამიტომ მოკლე მოკლე პასუხებით ვწერდი დარწმუნებული ვარ მათ უთხრეს ფელს ჩემი ვინაობა სხვაგვარად ის ვერაფერს გაიგებდა მოწყენილობიდან მარტო სალის გამოვყავდი ყველ ღამე ვსაუბრობდით ის მის ოჯახთან ერთად იყო ყოველღამე მიყვებოდა ამბებს თუ როგორ აბრაზებდა მისი უმცროსი ძმა ლაპარაკისდროსაც არ ჩერდებოდნენ ძალიან საყვარლები იყვნენ ერთ წამს ჩხუბობდნენ ისე გეგონებოდა ერთმანეთს მოკლავდნენ მეორე წუთში კი ერთმანეთთან ისე იყვნენ რომ თითქოს არაფერი მომხდარიყოს.
-სალ რაღაც ძალიან კარგი უნდა გითხრა მაგრამ პირობა მომეცი რომ არავის ეტყვი კარგი.
-სამარე ვარ
მოკლედ PSY ხომ იცი
-რა თქმა უნდა მაგას ვინ არ იცნობს
-მოკლედ მან თავისი კომპანია შექმნა
-მერე
-და გამოიცან ვინს სთხოვა რომ მის კომპანიაში მისულიყო
-ღადაობ? ვაიმე მიააააა რა მაგარიააა
-ხო შოკში ვიყავი და ყველაზე მაგარი იცი რა არის მან მე მომწერა არა კომპანიის ემაილით არამედ პირადში
-ეგეთი რამ შეიძება?
-არც მე ვიცოდი მაგრამ ერთი ის არის რომ მან როგორც ფოქსს ისე მომწერა
-რა მნიშვნელობა აქვს როდის დაგიბარა?
-უკვე ავტობუსში ვზივარ და ტოტორის მიმართულებით მივდივარ ერთადერთი თავისუფალი ბილეთი მანდ იყო ამიტომ
-მია ტოტორიში აეროპორტები არის?
-არა გემით მივდივარ
-მაგრამ
-არაფერი თქვა სალი კარგად ვიქნები არ ინერვიულო
-როგორც კი ჩახვალ კორეაში მომწერე კარგი
-კარგი მერე კიდევ დაგირეკავ
რამდენიმე საათი ვიმგზავრე ნარადან ტოტორიმდე ძალიან დამღალა მგზავრობამ მაგრამ გზაში ისეთი ლამაზი ადგილები გავიარეთ სიამოვნებით ვთხოვდი მძღოლს გაჩერებას და ფოტოებსაც გადავიღებდი მაგრამ ეგ რომ გამეკეთებინა ნამდვილად დავაგვიანებდი როგორც იქნა ტოტორიში ჩავედით პირდაპირ და პორტს მივუახლოვდი ჯერ კიდევ მქონდა დრო დარჩენილი ამიტომ წასვლამდე იქაურობის დათვალიერება გადავწყვიტე.


🥰💞

between two worldsWhere stories live. Discover now