Mia's vision
მას შემდეგ რაც გონება დავკარგე რამდენიმე დღე გავიდა ეს არავინ იცის ბობს ვთხოვე რომ არავისთვის ეთქვა ექიმმა მითხრა რომ წარსულის მოგონებები მიბრუნდებოდა და ეს ბუნებრივიც კი იყო, ძალიან დაღლილი და გულნატკენი ვარ დღემდე ვერ ვინელებ სუჯინის საქციელს ეს როგორ დამიმლა რა საჭირო იყო ჯანდაბა ისევ ისე ყველა მე მტკენს
Author's vision
გოგონა ძალიან განიცდიდა ყველაფერს ფიქრებით გაგიჟების ზღვარზე იყო და ეს მას კლავდა მთელი დღეები ჩაბნელებულ ოთახში ატარებდა დროს და საკუთარ სიმღერებზე მუშაობდა, საბოლოოდ გადაწყვიტა ბარში წასულიყო ფიქრობდა რომ სიმღერა სასმელი და ხალხის გარემოცვაში ყოფნა მას გონს მოსვლაში დაეხმარებოდა და ასეც მოიქცა პირდაპირ ახლოს მდებარე ბარში წავიდა ვიაიპ ოთახი აიღო და მეორე სართულიდან უყურებდა თუ როგორ ერთობოდნენ უყურებდა ხალხს და ახსენდებოდა ძველი დრო მოწყენილი სასმელს სასმელზე სვამდა და სანამ ძალიან არ დათვრა მის ოთახში ვიღაც გოგო შემოვიდა.
-ჰეი კარგად ხარ?
-შენ ვინ ხარ? აქ რა გინდა?
-არაფერი უკვე გავდივარ.
ჩაიცინა გოგონამ მიას რამდენიმე ფოტო გადაუღო და ოთახი დატოვა რათქმაუნდა მია ვერაფერს მიხვდა ვინ იყო ის რა უნდოდა ან საერთოდ რა მოხდა იმ მომენტში ხელი თავის ტელეფონისკენ გაიშვირა და ქეითთან დარეკა.
-შეგიძლია მოხვიდე?
-სად ხარ?
ლოკაცია ჩაუგდო და მას დაუწყო ლოდინი.
-მია
-შენ მოხვედი.
ღიმილით უთხრა გოგონამ
-და გგონია ესეთს აქ დაგტოვებდი?
-განა ესე მეტყობოდა?
