UMUTSUZ VAKA, UMUTLU AŞK.

KAHRAMANIM BOKSÖR

Kayaklıkların üstüne aşağıya oturdum ve kulaklığımı takıp 'Yaşlı Amca - Yıldızlara Bak' şarkısını açtım. Çantamdan defterimi çıkartıp, yazı yazmak üzere kucağıma koydum. İçimi dökmek için güzel bir gündü. Babam öldüğünden beri yeni yazmaya başlamıştım. Önceden çok severdim ve her gün hem günlük olarak hem de kurgu olarak kitap yazardım.

Gözlerim dola dola yazmaya başladım.

'Merhaba Günlük, seninle görüşmeyeli uzun zaman oldu. Ben babamı kaybettim günlük ve babam artık yok, annem zaten yoktu. Arkadaş çevrem sosyal hayatım hiçbir şeyim yok. İnanabiliyor musun yapayalnız kaldım. İçimde ne çığlıklar var bir bilsen. Ah bir bilebilsen. Günlük ben bu kadar şeyle nasıl baş edeceğimi bilmiyorum, güçlü olmaya çalışıyorum ama tek başıma nereye kadar bilmiyorum. 19 yaşındaki bir kız üniversiteye henüz gidememiş, şirketin başına geçmiş ama hiçbir şey bilmiyor. Eve gidiyorum ama yemek yiyemiyorum koskoca evde tek başımayım zaman geçmiyor o eve sığamıyorum ve günlerdir aç duruyorum. İştahım kaçtı hevesim kaçtı ben benliğimden çıktım günlük. Danışabileceğim hiç kimsem yok güçlü durmak çok zormuş be günlük. Daha babamı öldüreni de bulamadılar. Belki beni de öldürürler. Ne yapacağımı bilmiyorum hayatım bir anda 360 derece döndü ve bu hayatta çıkmaz sokak gibiyim. Çok zor günlerden geçiyorum günlük. Bu kadar dertleşme yeter çünkü ağlamaya mecalim kalmadı. Yine görüşürüz günlük bir sen varsın zaten.'

Aslında çok yazmak istiyordum ama ağlaya ağlaya zorlandım yazmakta defterim ıslanmıştı hep ve kapatıp defteri çantama koyacakken defterim kayaklıklara düştü, iki adam bir anda tuttular beni ve taciz edip, saldırmaya başladılar. Çığlıklarım sahilde inledi kimse gelmedi vurmaya çalışıyordum birinin bacak arasına tekme atıp, diğerinin kolunu ısırdım ve kaçmaya başladım. Kayalığa çarptım ve yere düştüm dizimi kayalığa vurmuştum kanıyordu. Tacizcilerden biri gelip beni kaldırdı sürükledi kaçıyorum diye vurdu.

O sırada bir adam beni kurtarmaya gelmiş arkadaki adamı dövüyordu. Beni tutan adam o adama doğru gitti ve o adam Aras'tı.

Aras iki adamı da çok kötü halde dövüyordu. Sinirden gözleri dönmüştü kimseyi görmüyordu. Koşarak yanına gittim 'vurma yeter polis çağıralım lütfen yeter' dedim ve kolundan tuttum.

Aras bir telefon açtı, 'Atacağım konuma iki kişi ile acilen gel, bekliyorum.' dedi.

Gözlerim fal taşı gibi açıldı ve telaşla 'ne ne diyorsun polis çağırmamız lazım böyle olmaz' dedim.

- Aysu lütfen bana bırak ben polise teslim edeceğim, inan ve güven. 

- Peki sana inanmak istiyorum lütfen. dedim anlayamamıştım.

O sırada telefonla uğraşıyordu ve bana baktı.

- Hadi sen evine git dinlen merak etme bir daha sana yakınlaşamayacaklar. 

- Peki ya sen? lütfen uzamasın bu durum polise sö-

Aras bana kaşlarını kaldırarak baktı

-Tamam dedim Aysu. Gereğini yapacağım inan ve güven lütfen.

- Tamam gideyim ben, teşekkür ederim. Hayatımı kurtardın. dedim mahçup bir şekilde.

- Önemli değil, her zaman. dikkatli ol dedi.

Yürümeye başladım, arkama baka baka yürüyordum her ne kadar belli etmemeye çalışsam da çok korkmuştum gerçekten buna rağmen belli etmemeye çalışıyordum çünkü şuan da çok kötü bir durumun içindeydim.

Sahilden uzaklaşmıştım evime yürüyerek geldim arabam olduğunu bile unutmuşum telaşla. Rahatlamak için hemen eşyalarımı fırlatıp duşa girdim. Olanlar gözümde canlandı bir çığlıkla banyodan atıverdim kendimi. Kabuslar üst üste geliyordu. 

Bir numaradan mesaj geldi. Tanımıyordum açıp baktım ve Arastı.

- Ben Aras. Evde misin?

- Evet.

- Peki daha iyi misin?

- Olanları atlatmaya çalışıyorum. Sen olmasaydın yani düşünmek bile istemiyorum. dedim

Giyinip yatağıma uzandım mesajlaşırken gözlerim doldu. Tesadüf nelerle karşı karşıya bırakıyormuş meğer insanı. Hayatımı kurtarmıştı resmen. Düşüncelere dalmışken bildirim sesi  geldi.

- Bunları düşünme, bir şey olmadı ve olmayacak. Telefon numaramı da kaydet, her istediğin de yazıp arayabilirsin.

- Teşekkür ederim. dedim. Mahcup ve duygusallığım ile. Konuşma bitmişti , bende derin düşüncelerle uyuya kalmışım.