Hayalin Ötesinde

Bölüm 2

Seçim yapmak bazen dünyanın en zor şeyiydi. Hele ki ikisi de birbirinden çok sevdiğin insanlarsa seçim yapmak imkansız oluyordu ama ben bir seçim yapmak zorundaydım.

Hıçkıra hıçkıra ağlayarak anneme baktım. Onun bu halini görünce sanki canımdan bir parça kopmuştu. Ne kadar sevgisini göstermesede o her zaman beni korumuştu, her zaman yanımda olmuştu. En son annemi bu durumda, babam bizi terk ettiği zaman görmüştüm. O zaman  o lanet  adam yüzünden bu hale gelmişti. Şimdi ise benim yüzümden bu haldeydi.

Her zaman anneme zarar vermekten korkmuştum. Annemden başka hiç kimsem kalmamıştı. Benim her şeyim sadece  sevdiğim adam ve annemdi.  Sevdiğim adamı kaybetmiştim sadece o istediği zamanlar geliyordu ama annem her zaman yanımdaydı, annemi de kaybedemezdim.

Anneme sarıldım ve daha çok ağladım. O bana eskisi gibi sımsıkı sarılmadı sadece sırtıma okşadı onu, korkutmuş muydum. Artık annemin dediğine karşılık bir şey  söylemeliyim. Oğuz'un bir daha bana gelmeyeceğini bile bile psikoloğa mı gitmeliyim yoksa anneme bir daha böyle şeylerin olmayacağına dair sözler mi vermeliyim?

"Anne biliyorum şu an benden bir cevap istiyorsun.  Beni psikoloğa gönderme konusunda haklısın da  ama bilmiyorsun, ya bana Oğuz daha gelmezse ben onu görmek istiyorum ama seni de kaybetmek istemiyorum. Lütfen bana yardım et anne" dedim ağlayarak. Kendimi çok güçsüz ve yorgun hissediyordum.

"Kızım ben artık sana yardım edemiyorum. Benim artık gücüm yetmiyor. Bir ay oldu tükendim, seni her gün böyle görmek beni bitirdi. Lütfen lütfen psikoloğa git o bize yardım edecek seni bu kabuslardan onunla beraber  kurtaracağım, hem sence de iyi olursan Oğuz daha çok gelmez mi?"dedi beni ikna etmeye çalışarak.

Annemin dediği gibi iyi olursam Oğuz daha çok gelir miydi, kabuslardan kurtulduğumu görünce o da mutlu olur muydu. Kafam çok karışmıştı bana psikologa gidersem daha gelmeyeceğini söylemişti ama şimdi annemin dedikleri de kafamı karıştırıyordu.

" Anne biraz odamdan çıkar mısın? Düşünmem lazım kafam çok karışıyor anne. Ben neye inanacağımı şaşırıyorum neyin gerçek neyin rüya olduğunu karıştırıyorum. Biraz düşünmem lazım. Lütfen odamdan çıkar mısın ve bugün için çok özür dilerim. Ben bunu sana yapmazdım, yapamazdım bilmeden yaptım anne gerçek olduğunu fark etmedim. Sanki bir kabustu ben rüyamda sıktım o gölgenin boğazını, ben sana asla zarar vermezdim. " diyerek ağlamaya devam ettim

"Kızım ben senden güzelce rica ettim. Ne kadar düşünürsen düşün o psikoloğa gideceksin. Şimdi otur biraz dinlen yalnız bırakacağım seni ama şunu bil ki sana bir seçim hakkı sunmadım o psikoloğa yarın gidiyoruz" dedi sinirli, bir o kadar da mutsuz yorgun sesiyle . Anne diye itiraz edecektim ki sözümü kesti. " Bu kabuslardan kurtulmanın tek yolu bu anla artık şunu, yarın sabaha kadar dinlen. Yarın psikoloğa gideceğiz" diyip  odadan çıktı.

Odam da sessizce ağlamaya devam ettim aklım almıyordu. Durumum bu kadar kötü müydü.  Ben eğer rüyamdan uyanmasaydım annemi öldürecek miydim. Kendimden korktum titremelerim başladı.

" Yoksa benden vaz mı geçeceksin. Benim için her şeyi yapabileceğini söylemiştin benim yok olmamı göze alabilecek  misin o psikoloğa  gidersen ben daha hayatında olmam onlar beni yok ederler. Sen benim yok olmamı ister misin?" diye bir ses geldi sonra da o belirdi. Bu Oğuzdu ona döndüm sesim titriyordu ama konuşmaya çalıştım ilk ne diyeceğimi bilemedim ama aklıma ne geliyorsa düşünmeden demeyi tercih ettim ." Ben çok kötüyüm Oğuz ben ne yapacağımı bilmiyorum.Ben bugün annemin boğazını sıktım onu öldürmeye çalıştım senin gitmeni istemiyorum ama annem gidecek. Oğuz ben ben anneme zarar vermek istemiyorum Hem annemin dediği gibi iyi olursam sen beni daha çok seversin. Kabuslardan kurtulursam daha çok mutlu olmaz mısın, benim mutlu olmam seni güldürmez mi? "dedim. Gülmeye başladı kahkaha atıyordu bana doğru yaklaştı ve" Sen hiçbir şeyin farkında değilsin. Sen delirmişsin psikologlar insanı iyi etmez onlar sadece senin beynini yıkayacaklar sadece senden beni koparacaklar bizi yok etme"dedi ve gitti. Yine yok olmuştu.