Loving the Poet

Prologue

“I will be honest this time and I don't want to be selfish anymore.”  Huminga muna ako ng malalim bago magpatuloy sa nais kong  sabihin sa kaniya.

Grabe ang kabog ng dibdib ko para bang anytime sasabog na ito. Pero andito na kami sa point na kailangan ng matigil ang kung ano mang meron saamin. Dahil hindi lang ako ang nasasaktan, meron pang isang taong alam kong  mas nasasaktan kesa saakin.

I look at him directly to his eyes. Pero nagsisi ako sa ginawa ko dahil ang lungkot ng mga mata niya so I looked away instead.

“You said you like me right? Why? Why'd you liked me? this question keep popping out in my mind. I'm happy to know that you like me too. But then, that happiness sometimes fades and replaced by sadness. Why? Because everytime na naiisip kong masaya ako may isang  tao na walang alam sa nangyayari. Babae din ako and I don't want to see someone hurting because of me. Kasi alam ko yong pakiramdam ng yong boyfriend mo may nagpapasayang iba. We are old enough to know what's the right thing to do. You like me but you love her. Subrang magkaiba ng dalawa. You said di na ganon kalalim pagmamahal mo sa kaniya. Then do everything para lumalim ulit.” Nakatingin lang siya saakin habang nagsasalita ako. Hindi mo lang alam Asher kung gaano kasakit sakin to. Pinipigilan ko rin na wag umiyak sa harap niya.

“H-hindi na ganon kadali iyon Haven..” he said sadly and the moment he called my name para akong ice cream na biglang natunaw. I smiled at him.

“Isipin mo lahat ng mga nagawa niya sayo especially kung paano ka niya napasaya. Save your relationship. This is the right thing to do Asher. For the meantime let's stop talking. I mean let's avoid each other. But if you ask me why I love you, I don't know the answer it's just that I've fallen. This time gawin na natin kung ano ang tama. To be honest you helped me a lot. Napapasaya mo ako, napapagaan mo loob ko, unti-unti kong nabuo ulit sarili ko dahil sayo, and you've became my comfort. But you also hurt me. Subrang sakit pero kailangan kong gawin to.” after ko sabihin lahat ng yon ay tumayo na ako at tumalikod.

Hindi ko na kasi kayang pigilan pa ang mga traydor kong luha. Nagmadali na akong makaalis sa lugar na iyon at sumakay na pauwi. And habang nasa biyahe hindi ko na napigilan pa ang mga luha ko. Nag unahan na ito sa pagtulo at walang pakealam sa mga taong makakakita.

I can sacrifice my happiness, coz at the first place hindi  ko to deserve. Wala akong karapatan sumaya habang may nasasaktan din ako. Everytime na masaya ako there is always a guilt. Hiram lamang ang kasiyahan na naramdaman ko kaya ibabalik ko na sa totoong nagmamay-ari nito. I love you.

Patuloy sa pagtulo ang mga luha ko hanggang sa makarating ako sa apartment ko. Hindi ko kaya. Parang biglang bumagsak sakin ang mundo. Ang bigat, ang sakit, dinudurog ako nito ng paunti unti. Kasalanan ko. Kasalanan ko rin naman kasi kung bakit ba naman ako nafall sa kaniya. Ang tanga ko lang kasi alam ko namang may girlfriend siya pero hindi ko parin nagawang pigilan ang sarili ko na mahalin siya. Mas deserve kong masaktan kesa sumaya.

Sana maayos mo ulit ang relasyon niyo. Masaya ako na malaman na bumalik na ulit kayo sa dati. At katulad ng dati, tahimik pa rin akong susuporta saiyo at hahanga sa mga tula mo.

I just wished that I can truly be your 11:11.