Secret Miracle | KTH

5

Bol bol yorum yapabileceğiniz bir bölüm olduğunu düşünüyorum. Oldukça şaşıracaksınız.

Lütfen yıldıza dokunmayı unutmayın.

Keyifli okumalar.

_______________

Siyah saçlarımı tarağın tellerinin arasından son kez geçirirken sıkıntıyla derin bir nefes almıştım. Diğerleri bir saat önce ortalığı toplayıp gitmişlerdi. Bu hareketlerine şaşırmıştım, eskiden daha çok dağıtır ve öylece çekip giderlerdi. Gerçi bugünkü durumumuz ve ortam eskilerdekinden çok uzaktı.

Diğerleri çıkmadan önce ise son bir kez kalıp kalmamda kararlı olup olmadığımı sordular. Kalacağımı söyledim ve o anda konu kapandı. Kimse itiraz etmedi ya da ısrar etmedi. Buna daha çok şaşırmıştım. Diğerleri itiraz eder, Yoongi'nin de böyle bir şeye asla razı gelmeyeceğini düşünüyordum, ama öyle olmadı.

Yoongi, Jungkook'a neden Taehyung'a benim burada olduğumu söylediğini sorduğundaysa Jungkook Taehyung'la konuştuğu sırada istemeden ağzından kaçırdığını söylemiş, benden gidene kadar sürekli özür dilemişti.

Onlar gittikten sonra kalkıp ılık bir duş almış, şimdi de saçlarımı kurutmak için hazırlanıyordum. Asla saç kurutmayan ben, şimdi üşütürüm de bebeğime bir şey olur korkusuyla saçlarımı kurutuyordum.

Saçlarımı kurutup son kez taradıktan sonra ellerimi de nemlendirip yatağa doğru ilerledim. Battaniyeyi kaldırıp altına gireceğim sırada çalan kapıyla şaşkınca kaşlarımı kaldırıp arkamı dönmüştüm.

Saat gece biri geçmişti ve bu saatte kim gelir diye düşünürken içime hafif bir korkuyla birlikte endişe girmişti. Ama eğer bir hırsız olursa zile basmazdı herhalde.

Zil tekrar çalınca ayağımdaki terlikleri çıkartıp yavaş adımlarla içeri ilerledim. Bu sefer kapıya vurulunca sessizce ilerleyip kapı deliğinden baktım. Gördüğüm sinirli gibi gözüken yüz içimdeki korkuyu ve endişeyi arttırırken elimi karnımın üzerine koydum.

Neden gelmişti ki şimdi?

"Ella, lütfen kapıyı açar mısın?"

Her zamankinden sert gelen sesi kuruyan dudaklarımı birbirine bastırmama neden oldu.

"Açmayana kadar gitmeyeceğim Ella, komşular çıkmadan aç kapıyı."

Bir kez daha kapıya vurup zili bastığında kuruyan dudaklarımı yalayıp yutkunarak sakin kalmaya çalıştım. Muhtemelen söylediğimle ilgili bir kaç bir şey sorup gidecekti. Her ne cevap vereceğimi bilmesem de düşünmek için vakit yoktu.

"Ella, aç su kapıyı, lütfen."

Titremeye başlayan elimi kapının kulpuna atıp kilidi açmadan önce gözlerimi kapatarak derin bir nefes verdim. Gözlerimi açıp kapıyı yavaşça açtığımda Taehyung bir kaç saniye boyunca bir şey söylemeden yüzüme baktı.

"Komşular sesimizden rahatsız olmasın diye içeri geçebilir miyim?"

Neyi kastettiğini anladığımda boynumu azıcık eğerek küçük bir nefes verdim. Hala tripliydi ki bunda haksız değildi, buraya geldiğine göre de söylediklerimi kafasına takmış olmalıydı.

Kenara çekildiğimde içeri girerek salona doğru ilerledi. Kapıyı kapatıp gerginligimi bildirmemeye çalışarak arkasından ilerledim.

"Bir şey mi oldu Taehyung?"

Salonda öylece dikilen Taehyung'un arkasında durarak sakince sorduğumda bana doğru dönüp kaşlarını çatarak yüzüme baktı.

"Bir şey oldu mu? Ella sen ciddi misin?"