Secret Miracle | KTH

12

Taehyung

Derin bir nefes alıp içeri geçtiğimizde Yuna kapıyı kapatırken ben montumu çıkarttım. Arkamdan çantasını sonra montunu asarken parmağımdaki yüzüğü çıkartıp içeri geçtiğimde o da yüzüğü çıkartıp vazonun içine koyarak arkamdan gelmişti.

O mutfağa geçtiğinde ben kendimi koltuğa atarak başımı geriye yaslayıp derin bir nefes alarak bugün yaşananları düşündüm.

Gözümün önünden babamın Lavin'e attığı tokatı gelince gözlerimi açarak sıkıntılı bir nefes vermiştim.

"İyi misin?"

Yuna elinde tuttuğu iki kupayı sehpaya bırakarak koltukta oturarak bana söylediğinde gözlerimi kapatıp başımı iki yana salladım.

"Aklın kaldı tabi. Keşke sende kalsaydın Ella'nın yanında, ben bir şeyler uydururdum."

Düşüncesi yüzüme belirsiz bir tebessüm getirirken alt dudağımı serbest bırakarak cevapladım.

"Bu sefer Ella için değil. Yani Lavin yanında olduğu için biraz rahatım. Bir şey olursa aramasını da söyledim. O konuda için rahat."

"Ne o zaman seni üzen Taehyung? Benimle her zaman paylaşa bilirsin."

Gülümseyip başımı aşağı yukarı sallayınca tebessüm etti.

"Bugün babam Lavin'e tokat attı."

"Ne?!"

Sesi ve kalkan kaşlarıyla şaşırdığı açıkça belliydi. Gerçi şaşırmasıda normaldi. Babam içimizden en çok Lavin'e düşkündü. Gençliğinde bile her zaman bir kız çocuğu olsun istemişti ve Lavin'in doğumuyla bu dileği gerçek olmuştu.

"Maalesef. Babam ilk kez içimizden birisine vurdu. Vurduktan hemen sonra pişman bile oldu ama artık çok geçti."

"Lavin o yüzden mi Ella da kalıyor?"

Başımı sallayıp onaylaladığımda küçük bir nefesle kolumu sıvazladı.

"Ben ne diyeceğimi bilmiyorum. Çok kötü olmuş gerçekten. Söyleseydin Lavin burada kalırdı, yanında olurdun. Ya da sen kızların yanında kalırdın."

Düşüncesi beni tekrar gülümsetirken kısa bir nefes vererek konuştum.

"Gelince durumumuzu farkederek diye teklif edemedim. Direk Ella da kal diyince de kabul etti zaten. Hem gelirse aynı odalarda kalmak mecburiyetinde kalırdık. Ki bunu da hiç istmezdik. O yüzden orada kalması daha iyi. Ben orada kalırsam da bu sefer Lavin orada olduğu için dikkat çekerdi."

Dediğimde anladığını belirterek başını yavaşça sallamıştı. Bizim gerçek hikayemiz aslında buydu. Biz bir evin içinde birbirimize karşı ev arkadaşı, diğerlerinin yanında evcilik oyunu oynuyorduk.

Birbirimize karşı aşıkmış gibi yapıp, dünyanın en mutlu çiftiydik. Ama ikimiz olduğumuz zaman sadece bir arkadaş. Birlikte bu kapının ardındaki herkese karşı oyun oynuyorduk. Bunu da babaannemin hastalığı yüzünden yapmaya mecbur kalmıştık.

Ella'dan vazgeçmek zorunda kaldığımda Yuna okula yeni gelmişti. Ben onu hiç farketmemiştim taki bizim evde görene kadar.

Yuna babaannemin çok yakın bir arkadaşının torunuydu. Yuna anaannesini bizden almaya geldiğinde tanışmıştık ve bizim okuldan olduğunu söylemişti. O beni gördüğünde tanıdığı için direkt şaşırsa da ben onu tanımıyordum. Kapının önünde anaannesini beklerken de konuşmuştuk.

Ne olduysa biz konuşurken oldu. Babaannem ve arkadaşı bizi gördü sohbetimizi görünce çok yakıştırdı. Zaten babaannem aynı okulda okuduğumuzu arkadaşıyla konuşurken öğrenmiş.