Forgerların Yeni Kızı

İşler Peşinde

Violet apartmanın merdivenlerini tırmanırken telefonundan saate baktı, 11'e geliyordu neredeyse. Kata geldiğinde elindeki anahtarı anahtar deliğine soktu ve sessizce çevirip tedirginlikle kapıyı açtı. İçeri başını uzattığında Loid'in salonda oturmuş, elleri bağlı biçimde onu beklediğini gördü. Yüzüne takındığı suçluluk ifadesi ile yavaşça içeri girip ardından kapıyı kapattı. Anya'nın uyku saati çoktan geçmişti, Yor da ortalıkta olmadığına göre uyumuş olmalıydı.

Loid: Neredeydin?

"Anya'nın söylediğini sanıyordum. Arkadaşlarımla geziyorduk."

Loid: Söyledi zaten. Sen de aynısını söyleyecek misin diye kontrol ettim. Nereye gittiniz ve neden bu kadar geç döndün?

"Sana hesap vermek zorunda değilim tamam mı? Anya sana babasıymışsın gibi davranıyor olabilir ama ikimiz arasındaki sadece bir oyundan ibaret ve ortalıkta kimse olmadığında biter. Bu yüzden beni denetleme hakkına sahip değilsin."

Loid: Hatırlatmama izin ver, benim iznimle benim evimde kalıyorsun. Seni kabul etmemin tek sebebi Anya'nın bir abla ile daha iyi olacağını düşünmem ve senin onu mutlu etmen.

"Anya olmasa benim de burada kalacağımı mı sanıyordun? İkimizi bağlayan tek şey o zaten. Eğer beni istemiyorsan Anya'yı da alıp gidebilirim."

Loid derin bir nefes alıp tekrar Violet'e döndü.

"Odana git Violetta."

"İyi geceler."

Violet hiçbir şey olmamış gibi odasına gidip çantasını bıraktı ve üstünü değiştirdi. Kendini yatağa bıraktığında ne kadar yorulduğunu fark etti. Gözlerini kapatıp uykuya dalmadan önce bugün olanları düşündü. Neredeyse ölmek üzere olduğu aklına gelince içi titredi. Ya Cedric tam zamanında orada olmasaydı? İhtimalleri düşünerek kendini rahatsız etmeyi bırakmaya karar verdi, ne de olsa ölmemişti tersini düşünüp gerilmeye gerek yoktu. Kafasını boşaltıp kendini uykunun ellerine bıraktı.

***

Ertesi sabah Anya'nın odasına dalmasıyla uyanmıştı Violet. Anya koşarak yanına geldi ve ona sarıldı.

"Ablacııık! Anya seni çok özledi!"

"Ben de seni özledim Anya."

Anya Violet'in zihnine girdi ve dün yaşadıklarını gördü. Yüzündeki şaşkın ve korkmuş ifadeden Violet hemen bunu yaptığını anlamıştı. Kısık sesle konuştu.

"Anya! Zihnime girmemen konusunda ne demiştim?"

"Sen iyi misin ablacık?"

"İyiyim. Ama zihnime girmeyi kes."

"Sana Anya'nın kötü hissettiğini söylemiştim."

"Biliyorum, biliyorum. Boşver onu şimdi hadi kahvaltıya gidelim."

Anya önden mutfağa koştururken Violet de üstünü değiştirip kahvaltıya gitti. Loid ve Yor çoktan oturmuşlardı. Kahvaltı ederlerken Violet gazetesine gömülmüş Loid'e dönüp sordu;

"Akşam dışarı çıkabilir miyim? Biraz parkta gezineceğim çok sürmez."

Loid: Sana söylemedim mi? Haftasonu için ev cezan var. İki gün bir yere çıkmak yok.

Violet (aklından): Yine gece çıkıp yakalanma riski almamak için izinli çıkmak istemiştim ama madem izin yok yine kaçak yollardan halledeceğiz.

"Peki."

Yemeğin kalanında pek konuşma olmadı. Yemekten sonra Violet ödev yapacağını söyleyerek odasına çekildi, Anya da televizyonun karşısına geçip Spy Wars'a daldı.