Forgerların Yeni Kızı

Yeni İş.

Violetta herkesin uyuduğundan emin olduğunda elini yatağın altındaki elbise ve çantaya attı. Elbiseyi en son fırlattığı şekilde buruşuk ve omzu yırtık şekilde bulduğunda bıkkın bir nefes verdi. Bununla ilgilenmeyi gerçekten unutmuştu. Dikmeye zamanı olmadığı için elbiseyi hızlıca üstüne geçirdi. Omzundaki yırtık pek büyük değildi ve fazla dikkat çekmiyordu. Çantasındaki kağıdı çıkarıp tekrar dikkatlice okudu. Kağıdın altındaki altı çizili yazıya ancak dikkat etmişti.

"Hedefi öldürme, canlı tutsak olarak ihtiyacımız var."

Kağıdı tekrar çantasına atıp artık alıştığı için normal bir şeymiş gibi pencere pervazından atladı ve koşmaya başladı. Şehrin iyi bildiği sokaklarda bir gölge gibi ilerliyordu karanlıkların içinde. Adrese vardığında derin bir nefes aldı. Bu sefer terk edilmiş bir fabrika binası olduğunu düşündüğü bir yerdeydi. Aslında bir fabrikaya göre oldukça küçük ve şehrin fazla içindeydi. Bunu düşünmek yerine yukarı çıkmanın daha mantıklı olacağına karar verdiğinde koşmaya başladı. Geçtiği ilk koridorda aniden üzerine yağan kurşunlar ile şimdiden bu görevin oldukça zor olacağına karar vermişti. Duvarın arkasına saklandığında karşıdan atılan birkaç kurşunu geri sektirdi. Silah atışları durunca yavaşça kafasını çıkarıp güvenli olduğunu fark ettiğinde tekrar koşmaya devam etti. Birkaç koridorda daha adamlarla karşılaştı, bunları geçmek onun için oldukça kolaydı. Hedefin olduğu yer olduğunu düşündüğü odanın kapısına geldiğinde muhtemelen arkasında bir sürü ceset bırakmıştı. Kapıyı tekmeleyip duvardan siper aldı. Sessizce içeri baktığında masadaki elinde silahla ona dönmüş adamın bakışları ile karşılaştı.

Violet elindeki bıçağı yere fırlatarak duvarın arkasından çıktı ve ellerini havaya kaldırarak adama doğru birkaç adım attı. Adam hala elindeki silahı ona doğrultmuş şekilde bekliyordu.

"Dizlerinin üstüne çök ve ellerini kafanın arkasına koy."

Violet adamın dediklerini yapıp yere çöktü. Adam masanın arkasından dolanıp kızın önüne geldi.

"Söyle bakalım, buraya kadar gelip neden şimdi teslim oldun?"

"Sebep mi istiyorsun? Bu yeterli."

Aniden elini havada savurması ile adamın elindeki silah odanın diğer köşesine fırladı. Adam Violet'in üzerine saldırmaya çalıştığında başka bir el hareketiyle bu sefer o dizlerinin üzerindeydi, Violet ise karşısında.

"Canlı istendiğin için şanslısın. Yoksa adamların gibi çoktan ölmüş olurdun."

Adam çabalasa da görünmez iplerle bağlı ellerini hareket ettiremiyordu. Violet tek hamlesiyle adamı ayağa kaldırıp arkasından sürüklemeye başladı. Geldiği yoldan arkasındaki adamla bütün cesetleri çiğneyerek geçerlerken Vio telefon konuşuyordu.

"Görev tamam. Adamı oraya getirmem zor olur, araç gönderebilir misin? Tamam. Bekliyorum."

Adam ve Violet aşağı indikten birkaç dakika sonra siyah bir araba binanın önüne yaklaştı. Violet arka kapıyı açıp adamı içeri ittirdi ve ön tarafa geçti. Süren adamı tanımıyordu, pek umurunda da değildi açıkçası. Bildiği sokağın önüne geldiklerinde Violet indi ve adamı indirip biraz sürükledikten sonra barın arkasındaki başka bir binaya soktu. Oradaki adamlar bundan sonrasını halledeceklerini söyleyip onu gönderdiler. Violet de bar tarafına geçip Cedric'in yanına gitti.

"Hedefi canlı teslim ettim."

"Bu işi bu kadar kusursuz ve soğukkanlı şekilde yapabilmenden korkmaya başladım Violet. Normal insanlar ceset gördüğünde bile travma geçirirler."

"Geçirebileceğim her travmayı laboratuvarda geçirdim. Görebileceğim başka bir şey kalmadı."

"Sen de haklısın... Her neyse bu iş de bittiğine göre bir süre dinlenebilirsin. Yakın zamanda yeni iş gelmez."

"Yorgunluktan ölüyorum."

"Henüz ölmek için erken. Hadi git ve biraz uyu. İyi geceler güzelim."

***

Şey...

Her neyse özrümü kabul etmenizi beklemiyorum 2 buçuk ay bi tık fazla çünkü-

Tamam istediğinizi diyin sövün hak ettim ama cidden özür dilerim

Birkaç bahane sıralayayım yine şuraya:

Gram fikir gelmedi kaç defa oturdum başına yazmak için hiçbir şey yazamadım

2 hafta sınav haftası falan vardı

Başka bahane bulamadım bu kadar ama aklıma birkaç güzel fikir geldi o yüzden yakında bölüm atarım inşallah olabildiğince hızlı yazmaya çalışacağım.

Umarım gidişat kötü ilerlemiyordur çünkü kitabı mahvetmekten çok korkuyorum bazı bölümler fazla zorlama ve sırf gerektiği için yazılmış oluyor bu yüzden kötü ve tekdüze gidiyor gibi geliyor

Fikirlerinizi paylaşırsanız mutlu olurum sizi seviyorum ♡

Hastayım bölümü atıp siz okurken uyucam