Forgerların Yeni Kızı

Yine mi rüya?

Gecenin bir yarısı Violet sıçrayarak uyandı uykusundan. Eli komodindeki ışığına gitti alışkanlık olarak. Gözü lambanın yanındaki ufak masa saatine kaydığında saatin 4 buçuk olduğunu fark etti. Gördüğü rüyanın etkisinde başını ovalayarak ayağa kalktı ve su içmek için mutfağa gitti. Bardak almak için dolabı açtı fakat dolapta bardak kalmamıştı. Lavabonun yanındaki yığına kaydı gözü, korkar gözlerle bakıp yutkundu. Herkes uyuduğu için sessizce kendi kendine konuştu;

"Buradan bardak almaya çalışırsam bütün apartmanı ayağa kaldırırım."

Sesli söylediği düşüncesinin tam aksine davranarak tabak yığınının altındaki bardağa uzandı. Büyük bir dikkatle bardağı oradan çıkarmaya çalışırken üstteki tabakları da düşmemesi için tutuyordu. Fakat bardağı çıkardığında birkaç tabağın büyük bir gürültüyle düşmesine engel olamadı. Düşmesine rağmen kırılmamış tabağı yerden alıp tezgaha koydu ama diğer tabak o kadar şanslı olmamıştı. Yerdeki tabak kırıklarına bakarken çıplak ayaklarına batmaması için kımıldayamıyordu da. O burayı nasıl temizleyeceğini düşünürken aniden yanan mutfak lambasının ışığıyla gözlerini elleriyle kapatarak arkasını döndü. Loid sese uyanmış, hırsız girme ihtimaline karşı kontrol etmek için gelmişken yerdeki kırılmış tabağın başında dikilen Violet'le karşılaşmıştı.

"Tabak için yas mı tutuyorsun?"

"Bardak almaya çalışırken kırıldı."

"Neden ayaktasın?"

"Su içmek için kalkmıştım."

Loid bir süre onu ve yerdeki kırıkları süzdükten sonra tekrar konuştu.

"Sen git yat. Ben temizlerim."

Violet bu cömertliğine karşı şaşırsa da üstelemedi. Kırıkların üzerinden atlayarak bir türlü içemediği suyunu içip mutfaktan çıkarken bir şey söylemesi gerektiğini hissetti.

"Teşekkürler."

Loid çoktan yerleri süpürmeye başlamıştı, cevap vermedi ve Violet sessizce odasına döndü. Yatağa tekrar yattığında rüyayı tekrar düşünmeye başladı.

"Bizi orada bıraktın."

"Ardına bakmadan kaçıp gittin."

"Hiçbirimiz umurunda olmadık mı?"

Zihninde yankılanan cümlelerle gözlerini yumup kafasını dizlerinin arasına sıkıştırdı.

"En azından söyleyebilirdin."

Kafasını yastığa bırakıp seslerin susmasını diledi. Ama uykuya rahatsız edici gürültünün arasında dalmak zorunda kaldı.

***

Ertesi gün sabah okula giderken Violet'in gözlerinden uyku akıyordu. Okula girdiklerinde Anya ile ayrıldılar ve ikisi de sınıflarına gitti. Günlük rutinleri gibi ders başlayana kadar Bianca ile konuşup öğretmen içeri girince sıralarına geçtiler. Öğretmen ise gelir gelmez saçma sapan formülleri tahtaya yazmaya başlamak yerine konuşma yapacak gibi sınıfa döndü. Bunun sadece onun dikkatini çekmediğine emindi Violet. Öğretmen hafifçe boğazını temizledi ve konuşmaya başladı.

"Okulumuza yeni bir öğrenci transfer oldu ve bundan sonra sizin sınıfımızda olacak."

Bütün gözler içeri giren yeni öğrenciye dönmüştü. Kızlar içeri girmesi sadece birkaç saniye olmasına rağmen hayran hayran bakmaya başlamıştı bile. Çocuk kürsünün önüne geçip sınıfa doğru konuştu.