4- ☂︎ Öteki Taraf

363 44 88
                                    

Hissettiğim el ile arkamı döndüm. Karşımda benim yaşlarımda olduğunu tahmin ettiğim kumral saçlı, koyu renk gözleri olan biri vardı. Ellerimle hafif ıslanmış yanaklarımı kurulladım ve konuştum.

Aster: Bir sorun mu var?

? : Size sormak lazım.

Bir yerlerden tanıdık gelen bir yüzü vardı ama kim olduğunu çıkaramamıştım.

Aster: Anlayamadım?

? : Yanlış anlamayın, yoldan geçiyordum, siz de hızla bu sokağa girip değişik davranınca gelip bakmak istedim. Umarım rahatsız etmiyorumdur?

Aster: Sorun değil. İyiyim ben sadece hava almaya gelmiştim.

? : Ara sokakta mı?

Aster: Yani...

? : O zaman isterseniz birlikte hava alalım?

Aster: Umm... Tabii olur.

Eğildi ve aramıza biraz mesafe koyarak oturduktan sonra sonra bana döndü ve hiçbir şey söylemeden yüzüme baktı. Ardından sol elini bana uzattı.

? : Kendimi tanıtayım, ben Ryan.

Gülümsedim ve karşılık olarak elimi uzatıp elini sıktım.

Aster: Bende Aster.

Ryan: Aster... Oldukça güzel bir ismin var.

Aster: Ben pek sevmem ama teşekkür ederim yine de.

Ryan: Neden? Bence gayet hoş bir isim.

"Neden" sorusu ile aklımda bir anı canlandı.

*Geçmiş*

Etrafıma baktım. Bu zifiri karanlıktan aniden birinin çıkıp bana sarılmasını o kadar çok istedim ki... Birinin tekrar
bana sarılmasını ve benimle konuşmasını, uzun zaman sonra birinin ağzından ismimi duymayı... İsmi uzun zamandır kullanmayan bir oyuncak gibi görünüyordum. Küçük çocuklar için alınan, o çocuk büyüdüğünde odanın bir köşesine bırakılan, günler belki de yıllar geçtikte tozlanan ve unutulan bir oyuncak. İşte benim ismimim tanımı da bu. Benden başka kimsenin olmadığı bir yerde isme sahip olmanın ne manası var ki? Önceden bir anlamı vardı, beni anlatıyordu, beni temisil ediyordu ama şimdi...kulağa sadece boş bir kelime gibi geliyor. Aster...

*Günümüz*

Düşüncelerden sıyrılıp bana bakan Ryan'ı gördüm.

Aster: Bilmem ki. Pek sevmiyorum işte...

Ryan: Anladım.

Kafamı duvara yasladım ve dümdüz ileri baktım.

Ryan: Burada öylece oturucak mısın?

Aster: Yani... Başka bir şey yapmak istemiyorum.

Ryan: Eğer istersen benimle gelebilirsin.

Aster: Nereye?

Ryan: Otele. Kardeşlerim ile bu otelde kalıyoruz ve görünüşe göre başka bir planın yok. İstersen bize katılabilirsin.

Düşündüm. Bende kardeşlerim ile tatile geldim, aynı otelde. Ama şuanda tanımdaığım biri ile ara sokakta oturuyorum ve eminim ki onlar yokluğuma dayanabilirler... her zamanki gibi.

Aster: Biliyor musun? Çok isterim.

Ayağa kalktım ve üstümü düzelttim. Benim ardımdan Ryan da kalktı.

Tek Başımıza ☂︎ The Umbrella AcademyHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin