KALPLERDEKİ TOHUM

MEKTUP 6.BÖLÜM

Saatler Sonra

"Ne zaman kendine gelir?"

"Birazdan kendine gelir."

"Teşekkür ederim doktor hanım"

"Akif Akif geldin mi?"

"Fatma abla... Akif abi..."

"Zeliha, Ahyed bey Akif i rüyamda gördüm. Akif ölüyordu... Sonra..."

"Fatma ablam, abla inne lilleh ve inne ileyhi reciun. İmtihana sabretmek düşer bize abla. Ne olur isyan edenlerden olmayalım."

Ve hıçkırarak ağlamak. Gözyaşlarım tutarsızca dökülüyordu artık. Rüya değildi demek.

"İnne lilleh ve inne ileyhi reciun"

"Fatma hanım lütfen kendinizi toparlayın da Akif beye son görevimizi yapalım".

Bir çift yeşil göz, nasıl bukadar derine işleyebiliyordu?
Karşı koyamadım çünkü karşı koyacak en ufak bir gücüm dahi kalmamıştı. Sabır... Ey gönül sabret..

Belki de sabırla yaralarının iyileşeceğini beklemek en zorudur. Ama en güzel şeyler zorlu bir sabırdan sonra gelir. Hayat bunu anlatmıştı bana. Asıl sabır, dilinle değil, asıl sabır kalbinle ruhunla bütünlüğünle Rabbımin verdiklerini kabul etmektir. Ve Rabbımin bizi boşa çevirmeyeceğini bilerek yaşamaktır. Sabreyle gönül Sabreyle. Mevlana ne güzel demiş... Sabır öyle bir iptir ki sen kopacak sanırsın o gittikçe güçlenir. Sen bitecek sanırsın o gittikçe çoğalır.

Koca Bir Hafta

Akif in ölümünden tam bir hafta geçmişti. Elif te yaşamıştım ilk acımı.
Sevdiğini kefenliyorlar, tabuta koyup bir araca tek başına, sen öndeki araçta, cenaze aracının sesini duyup gözyaşları içinde dönüp arkaya bakıyorsun. Gördüğüne inanmıyorsun ve içinden tekrar tekrar sevdiğinin öldüğünü haykırıyorsun. Bu belki annen, belki kardeşin, belki baban, belki sevdiğin...
Ölümü kolaylaştıran tek şey Rabbımin varlığı, ve bizlere verdiği sabır... Rabbımin yanına gitmişti sevdiğim. En sevdiğim en sevdiğime kavuşmuştu.

Bir kaç gün önce iki kişilik kahvaltıda şimdi yalnızdım. Onca düşünceden sıyrılmama sebep olan telefon sesiydi. Ve arayan güzel Zeliş im..

"Efendim canım"

"Fatma abla biraz dışarı çıkalım mı?"

"Zeliş im ben gelmesem, biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var".

"Fatma abla lütfen. Benimde sana ihtiyacım var. Lütfen..."

"Tamam canım, kahvaltı yapıyorum gel beraber yapalım öyle çıkarız."

"Tamam abla hemen geliyorum."

Rabbım dilerse, sofrandakileri bir şekilde tamamlıyor. Ve kapı zili çalınıyor. Gelen, beyazın masumiyetini üzerinde taşıyan, yüreğinin güzelliği yüzünde şekillenen Zeliş im di.

"Hoş geldin canım"

"Hoş bulduk ablam"
Sofraya oturduk. Yüreğime iyi geliyordu Zeliş in sohbeti. Bazen sabrın en güzel örneği susmaktı. Sustuğun da feryadını susturuyordun sanki...

"Fatma abla."

"Efendim canım."

"Geçicek biliyormusun? Öyle bir zaman gelecek ki, evlenip yuva kurucaksın. Hayırlı evlatlarla Rabbım yuvana huzur vericek. Ve seni öyle güzel sevicek ki, sevgisi yüreğinde ki yarayı kapatacak...

" Güzel bir dua gibi ağzından dökülenler ama ben evlenmeyeceem."

"Abla, hayat imtihanlar la dolu. Rabbım bir yerden alıp bambaşka güzellikler nasip ediyor."