SHACKLED

SHACKLED 20

One Week Later

☏ ---------
"Saan kana?" Tanong ko kay George sa kabilang linya.
[Gurl. Ano kasi...]
"Ano?"
[Sasama daw si Kyle. Kaso mamaya pa  labas niya. Sasabay nalang ako sakaniya.]
"Edi. Sabay nalang rin ako."
[Hindi!]
"Huh? Bakit? Ba't ka sumisigaw? "
[I mean. Mauna kana, accla. Gusto daw ako ma-solo ni Kyle eh.]
"Awit sa'yo. Sige sige. Kainis ka. Bye."
-----

Binabaan ko na siya dahil napaka-bogus niya. Siya pa nag-balak na sabay kami tapos ngayon. Haaaay.

Kinuha ko na 'yung isang maletang inayos ko kagabi at 'yung handbag ko na nag-lalaman ng essentials ko.

I'm wearing a white smocked maxi-dress and a vans slip on shoes. I also put some bb cream, sunscreen, and rosy tint for my cheeks and lip.

Isstart ko na sana 'yung sasakyan ko nung biglang nag-ring ang cellphone ko.

☏👿 Calling.....

Travis is calling. Nag-bilang ako ng ten seconds bago ko sinagot.

"Bakit?"
[Where are you?]
"Bahay. Bakit? Paalis na."
[Pick me up.]
"What? Ano ka gold? Tsaka may sasakyan ka naman ah."
[Nasira 'yung sasakyan ko. Wala akong sasakyan.]
"Edi mag-commute ka."
[Sagot ko gas.]
"Okay. San ka?"
[Police Station. Are you on your way.]
"Oo. See u bye."
------
Binabaan ko na siya at pinaandar na ang sasakyan ko paalis ng bahay.

Isasama ko sana si Paulito kaso hindi pumayag si tita. Baka daw mawala or mapano don dahil baka malasing daw ako at di ko maasikaso.

May point naman si tita. Sobrang close na nga nila dahil laging siyang nasa flower shop. Mama D na nga tawag niya kay tita e.

Nakarating din ako sa Police Station at nakita kong nakatayo si Travis sa may guard house. Nakikipag-kwentuhan siya sa mga guard. May sinasabi 'yung kuya tapos tawang-tawa siya.

Hindi ko mapigilang mapatitig sa kaniya. It's been so long since the last time I saw him. Honestly, he's more attractive now.

His features such as his nose, jaw, and eyes are now more define. He looks so healthy. Char.

He's carrying a luggage bad.
He's wearing a white oversized shirt. Maong shorts and a vans slip on shoe?!

We're wearing the same color and design. What the?! It's all coincidence, right?

Nakita na niya 'yung sasakyan ko kaya nag-paalam na siya sa mga kausap niya.

Siya na ang lumapit sa sasakyan at pag-kapasok niya ay amoy na amoy ko 'yung pabango niya.

Amoy expensive mga mars. Pang-tito 'yung pabango niya pero hindi matapang. Amoy Lacoste.

"Kailan mo nabili 'to?" Tanong niya habang nililibot niya 'yung paningin niya sa sasakyan.

Pinaandar ko muna 'yung sasakyan bago ako sumagot.
"4 years ago." Maikli kong sagot.

I feel a little bit uneasy now that it's just the two of us. The past we had is not just the ordinary past. We're ex-lovers. I should be really mad right now. I was so angry.

But I can still remember what my dad said,

"I understand that it's hard to forgive. But filling your heart with madness, you'll end up loosing rooms for love. That's why forgiving, is letting yourself have more rooms for love and less for hate."

I'll never forget those, because those were the last thing he said before leaving me for good.

I chose to forgive, so I can make my heart at peace. It's hard but I just realized recently that it's not as heavy as before.

I can look at Travis without hate and anger. It was hard, but it'll be harder if I'll continue bearing the hate until now.

Before I even realize it, two hours had passed and Travis is pass asleep. His lips are slightly parted and he's quietly snoring like how he used to.

Tumigil muna ako sa isang gasoline station for comfortroom  break. Pagkabalik ko ay si Travis na ang nasa Driver's seat.

Sinenyasan niya akong sumakay na. Wala naman akong nagawa. Nakakahiya naman kung bigla ko siyang kaladkarin.

Pag-kasakay ko ay inabutan niya ako ng canned juice at tinapay tapos ay pinaandar na niya ang sasakyan paalis.

"Matulog ka muna." He said. "We still have three hours before we arrive."

"Hindi ako natutul9g kapag bumibiyahe." Sagot ko.

"Sige. Sabi mo eh." Sagot niya.

"Can I ask you something?" Bigla niyang sabi.

"Bawal." Sagot ko. Kinakabahan ako eh. Baka mag-tanong nanaman ng kung ano-ano. Hindi pako recovered dun sa last na tanungan namin sa police station.

"Anong shampoo mo?" Bigla niyang tanong. Natawa naman ako sa sinabi niya sa hindi malamang dahilan.

Para akong nakahinga ng maluwag. Akala ko itatanong niya kung nasaan si ganito si ganiyan.

"Bakit? Bet mo?" Tanong ko. "No. It smells good." Sagot niya naman.

Hindi ako nakasagot dahil kinilig ako. Char. Parang ang gentle niya kasi ngayon. Dahil siguro nakikisakay lang siya. Oo tama. May kailangan siya kaya mabait siya.

Sinindi ko 'yung radio dahil nauurat na ako. Sobrang layo pala. Kaloka.

Juma-jamming ako sa mga kanta nung bigla akong nakaramdam ng antok. Bumibigat na 'yung mga talukap ng mata ko at hindi ko na sila mapigilan kaya tinulog ko nalang.
──────────────
"Hey. Wake up. Andito na tayo." Tinapik-tapik ako ni Travis. "Akala ko ba hindi ka natutulog sa biyahe?" Natatawa niyang sabi.

Kinuha na niya 'yung gamit niya pati 'yung maleta ko. Hinayaan ko na siya dahil medyo mabigat din 'yon.

Sinalubong kami nila Benedict at Gabrielle. Nag-beso beso muna kami bago nag-kamustahan.

Looking at them, I don't regret forgiving everyone including them.

"Ah nga pala." Sabi ni Ben. "By pair dapat sa rooms pero dahil special kayo may sarili kayong kwarto. " Masigla niyang sabi.

Tss. Special daw. If I know they're just being considerate. Halos couples din kasi invited tapos wala naman akong kakilala sa iba nilang cirlces.

"Thank you." I said with a smile.

Hinatid na nila kami sa mga kwarto namin after namin mag-kwentuhan saglit.

Inaantok pako kaya natulog muna ako. I decided to fix my things later.

Fortunately, I immediately fell asleep.

6:30 p.m. I woke up.
Pag-kagising ko ay inayos ko na 'yung mga gamit ko tapos nag-hilamos para bumaba.

After kong mag-hilamos ay bigla akong tinawagan ni ben at pinapapunta ako sa Lobby ng Hotel dahil may emergency daw.

Agad-agad naman akong bumaba at nakita kong nakaupo sila sa lounge area.

Teka? Bakit andito din 'to? Bakit andito si Travis? Kinakabahan naman ako.

Nakakunot noo akong lumapit sa kanila. "Anyare?" Tanong ko

"Ano kasi, Aira. The thing is ... " Sagot ni Gabby. "Unexpected wedding guests arrived. You know naman na by pair dapat 'yung share sa room right? " Dagdag niya.

Tumango ako at sinenyasan siyang ipagpatuloy ang sasabihin niya. I think I know where it's heading. Parang ganito mga ganap sa teleserye e.

"Uhm. Wala na kasing bakanteng room. Kayo lang kasi ni Travis 'yung solo sa isang room, baka pwedeng makisuyo? " Pagpapatuloy niya.

I knew it. Hahaha.

"You want us to share a room?"
Pag-kumpirma ko. "Oo sana." Gabby said.

This is the least incident I'm expecting.