Lie and Kill (COMPLETED)

CHAPTER X : Victory

Rye POV,

Naglalakad na ako papunta sa elevator para makaalis na sa lugar na ito ngunit I took a very slow steps while counting into 50. I need to have the result of my work now. Matagal na ang bukas pa.

"Miss Gonzagon,"

I smirk when a woman called my surname but I fade it immediately before I face her. "Yes?"

"The Chairman wants to talk to you,"

Napatingin ako sa lalaking biglang lumabas sa conference room. Magkasalubong ang kilay at galit akong tiningnan. Akala ko nga ay babatuhin niya ako ng mga salita bit he was silent and passed by to go to elevator na kakaopen palang.

Isinawalang bahala ko nalang yun at pumasok ulit sa conference room kasunod ang nerdy girl sa likod ko. Why she didn't follow her boss instead?

Pagkapasok na pagkapasok ko ay ang paglabas nang lahat ng tao sa loob. So, it's one on one talks with this bastard ha.

"What now, Mister Alvañez?"

Bigla na lamang siyang ngumiti habang nakatingin sa akin. Kung saan siya nakaupo kanina ay andun padin siya hanggang ngayon. I am standing infront of him and wait for him to talk.

"You're too smart, Miss Gonzagon. There are too many position you can have but why the CEO?"

"Because it's interesting," I give him the same smile he give me.

Bumuntong hininga siya at tumango. He crossed his arms over his chest while still looking at me. He's observing me. Hindi ako nagpatinag at hinayaan namin ang isa't-isa na magtitigan.

"It's not easy to appoint you as a new CEO. So, I want you to be here tomorrow at exact time as today." pinaslide nya ang isang papel sa malaking lamesa pumapagitna sa aming dalawa hanggang sa napunta ito sa dulo malapit sa akin. I immediately look at it. It's a resignation paper of his son.

A victory, indeed!

Napangiti naman ako at tinignan siya. Nakayuko siya at para bang malalim ang iniisip.

"You love your son, are you?"

Napaangat ang tingin niya sa akin at ngumiti na hindi abot sa tenga. "Father's love? Tsk."

Nasa labas na ako ng kompanya nang maalala na wala pala akong kotse kasi pinapaayos pa pala yun sa repair shop. Wala naman atang taxi ang dumadaan dito.

Napakunot ang noo ko nang huminto ang isang puting SUV sa harapan ko at sumerbato. Unti-unti ding bumaba ang salamin ng sasakyan at tumambad dun ang nakangiting si Betty Lapia ay este ewan ko ba ano name ng naka glass girl nato.

"Hatid ko na po kayo, Miss Gonzagon. Bilin po sa akin ni Chairman e kasi nalaman po niyang pinapa repair pa po pala ang kotse niyo."

Well, hindi na ako nagmatigas at agad sumakay sa backseat. She immediately start to drove.

"San po tayo, Miss?"

"S Condominium"

"Hala! Taga dyan ka po pala? Nabalitaan ko po na isa po yan sa mamahaling condominium. I can't believe you own one of them. Malaki po ba siya? Pangarap ko din po sanang makabili nang ganun kaso ang mahal, pangkain ko nalang yung sweldo ko tapos medicine narin kasi pano kung magkasakit ako 'e wala namang mag-aalaga sa akin kundi ako din kasi——"

Why is she too loud? Tinanong ko ba opinyon niya? Did I give her an order to tell me her life? Ang rami niyang sinasabi.  Ang rami niyang sinasabi na hanggang ngayon di pa siya tapos. Should I cut her off? Hindi naman masama yung gagawin ko hindi ba? The F! Ang ingay!

"Too loud." humalukipkip na ako at ipinikit ang aking mga mata. She stop talking and say 'sorry'. Narinig ko nalang na kumakanta na siya ng isang lullaby. She looks like a mother na hinihili yung baby niya patulog.

"Katerina,"

.

.

.

"Miss Gonzagon,"

Awtomatikong napadilat ang aking mga mata sa pagtapik ng sino. Nang tingnan ko ay yung maingay na secretary ni Jake pala.

"Andito na po tayo,"

Umayos ako ng upo at napaubo. Nasamid ata ako sa sarili kong laway. Nakatulog pala ako. Sakto lang naman yung layo nang kompanya at nang condo na binili ko ah, pero bakit parang ang tagal kong nakatulog?

"Gusto niyo ba ng tubig?"

Agad akong lumabas ng kotse nang tumigil din ako sa pag ubo at andun din siya sa labas nag-aantay.

"Thank you for the ride," I said at maglalakad na sana papasok sa building but she suddenly hold my wrist. Napalingon ako ulit sa kaniya at tinaasan ng kilay "What?"

"I know that I have no right to say this but I wish I can still be the secretary of the CEO. I can't really afford to lose this job. I really love this job." nakayuko niyang sabi.

Parang nahugot ko ang aking hininga sa narinig ko. Hindi ko inaasahan na may masasaktan akong ibang tao except sa Alvañez. Hindi ko intensyon yun.

"Hindi ko po kailangan ng sagot ngayon din po. Pag-isipan niyo po muna kung paaalisin niyo ako o hindi." Binitawan niya ang pagkakahawak sa palapulsuhan ko "Sige, alis na po ako. Ingat po kayo." patakbo siyang pumasok sa kotse niya agad din itong pinaandar paalis. I left there hanging. My mind is processing about what happen. I really didn't expect that something like that will happen. I'm not in position to hurt someone who are more professional than me. They're too high than me, to be honest. I'm just an... Entertainer and a young woman who wanted justice and peace.