Lie and Kill (COMPLETED)

Chapter II : How to be Rye?

THE CONTINUATION OF THE SCENE IN PROLOGUE

Rye POV,

  Naguguluhan parin ako kung bakit ako andito ngayon at sumama sa taong hindi ko naman kilala. Kanina ko pa siya nakausap at nalapitan. Hindi padin ako makapaniwala sa nangyayari samin. Si mama. Bakit? Pano?

"Kumain ka muna," nabalik ako sa ulirat nang marinig ko yun galing sa isang babae na hanggang leeg yung buhok, naka leather jacket, black jeans, black boots, yamanin din yung amoy niya. Well, siguro naman talaga e sila lahat dito may kaya.

"You look so innocent, what's your name?" nilagyan ko ng kanin at ulam ang kutsara ko at kinain kaya hindi agad ako nakasagot sa tanong niya, napangiti tuloy siya.

"I-i-im..."

"She's Rye,"  sabay kaming napatingin sa biglang pumasok. The man that I talk about earlier. Kumunot naman bigla ang noo ko. Anong Rye pinagsasabi niya? "After your done eating, follow me."

The girl in a short hair chuckled "Hello rye, I understand. We all need a not so cute nickname here. Nice to meet you" nilahad niya ang kamay niya sa akin agad din akong tumayo at nakipagkamay din sa kaniya

"Nice to meet you too," maybe we are in a same age?  Umupo din ako agad at pinagpatuloy ang pagkain ko.

"Eatwell, dear. I'm Sophie by the way. I need to do something so I just leave you here." tumango din ako sa kaniya. Lumabas siya sa room.

Bago ako pumasok dito kanina, sa labas dito ay mukhang restaurant pero napakalayo sa expectation sa loob nito. Pagkapasok na pagkapasok mo puro mga tao na nakaharap sa computers at puro busy. Lagi naman akong sunod na sunod sa lalaki hanggang sa pumasok kami sa hindi gaano kalaki na room pero sa loob nito may maliit na room din. Dun ako gusto papasukin ng lalaking yun. Matanda pa ata sa akin yun e. Should I call him 'old man?'

*****

"Starting at this moment, you are no longer the girl earlier. You are Rye. Buried your past and live as a new girl but stronger than before."

Napakunot ang noo ko at hindi alam anong magiging reaksyon ko sa sinabi niya pero sa huli tumawa ako "Ano bang pinagsasabi mo? How come my name is Rye? If you will give me some name sana naman maganda sa tunay kong pangalan. Ka---"

Nahinto ako sa sasabihin ko nang bigla niyang tinapon ang laman ng brown envelope sa harapan ko kaya napaubo ako ng peke. Tinignan ko ang reaksyon nang mukha niya pero subrang kalmado niya kaya hinay-hinay kong pinulot ang mga nagkalat na mga papel at pictures sa sahig. Nanlaki bigla ang mga mata ko nang may napulot akong larawan ng mama ko. 

Nakasuot siya ng business attire, naka shade siya. Nasa likod niya ang isang lalaki na medjo nasa thirties na. Palabas sila nang kompanya na pinagtrabahuan ni mama. Agad kong tinignan ang mga ibang papel sa sahig. There, I saw some articles about my mother. They are accusing my mother as a thief. A gold digger. A mistress. 

Bigla akong nanghina sa lahat ng nabasa ko at nakita ko. Anong ibig sabihin nito lahat? My mother will not do those things they accused to her. Ilang segundo lang ay dali-daling naglalabasan ang puting likido galing sa mga mata ko. Napasinghot ako, ang sikip-sikip sa dibdib, ang sakit sa puso. Pano nangyari ang lahat ng ito sa isang araw lang? Kaninang umaga kasama ko pa si mama bago pumasok e.

Walang kibo ay narinig ko nalang ang paglabas ng misteryosong lalaki. Iniwan niya akong humihikbi. Wala lang limang minuto ay bumukas ulit ang pintuan, patuloy padin ako sa pagpunas ng mga luha ko pero patuloy din silang nagsisituluan.

"Iiyak ka lang ba dyan at hayaang maging masaya ang gumawa nito sa buhay niyo?"  hindi ko tinignan kung saan galing ang boses babae na yun. But in my peripheral view, kita ko ang heels na kulay puti malapit sa pintuan ng room nato. Isa-isa ko nalang pinulot ang mga larawan at articles nang lumapit ang babaeng yun at tinulungan ako sa pagpulot. "You can destroy them,"

"Wala akong magagawa, hanggang dito lang ako. Hindi ko kaya, wala akong kaya." pinunasan ko ang mga luha ko at nilagay lahat ang mga napulot ko sa brown envelope nang hindi parin tumitingin sa kausap ko ngayon

"That's why you let them enjoy their victory? Hahayaan mo bang unti-unting mawawala sayo ang mama mo?"

Umiling ako, "No."

"Then, we will help you. Just trust your self, trust us"

Umangat ang tingin ko sa kaniya at binigyan siya ng naguguluhan na tingin. Ngumiti siya at hinawakan ang magkabilang balikat ko "We will help you. Trust me and the organization."

"H-how?"

*****

"You will be givin' a chance to choose whether you will be Rye or remain who you are now,"  the lady in a white heels asked me

"What if I will be Rye, what's the difference? E iisang tao lang kami."

"No. A big no. Rye is a smart, a strategist lady and you? You're too different"

Kumunot ang noo ko sa mga pinagsasabi niya. So, sino ba dito si Rye? Ako lang naman ang pinaglalandakan nilang kumuha sa pangalan na yun tapos ang rami pa nilang say.  Siradong-sirado ang kwarto na ito. Feeling ko nga e very confidential ang pinag uusapan namin kasi kaming tatlo lang andito, pumasok na kasi si misteryosong lalaki na masungit kanina pa after kong tumahan sa kakaiyak.

"In short, kailangan mong isawalang bahala ang nararamdaman mo sa maraming bagay at mag pokus sa goal mo" biglang nagsalita ang lalaki pero hindi siya nakatingin sa akin kundi sa babae na nasa harapan ko--- which is the desk kung saan siya nakaupo kanina. Nakatayo na kasi siya ngayon malapit sa pintuan.

"Okay?" hindi ko siguradong sagot. Naman kase! Bakit ba ang thrilling nila magsalita or mag explain sa lahat?

"Your goal was to know who's behind those trapped and Kill that person" biglang nanayo ang balahibo ko sa biglaan niyang pagtingin sa akin, hindi mababakasan nang kahit ano ang kaniyang itsura. Bakit may mga taong ganyan? Ako kasi, lagi akong may dalang emosyon e.   "Are you listening?" 

Nabalik ako sa ulirat sa tanong niya sa akin. Di ko pala namalayan napatitig na ako sa kaniya. Di naman ako naaattract sa matanda 'no. Dinidescribe ko lang yung mukha niya, ewan ba bakit ganiyan yung epekto niya sa akin. Nakakakilabot na nakakatawa.

Tumawa naman bigla yung babae "Don't be too hard on her, darling. She's fragile that's why I'll fix her."

Naguguluhan akong tumingin sa babae. Feeling ko masisiraan ako ng utak dito, ang rami kong di maintindihan at alam.

"He's my fiancee. Does he look so handsome on you?"

Ako na naman ngayon ang natawa sa sinabi niya kaya nagbago ang ekspresyon niya from the smiling one to confuse one "Him? Of course not. I'm just describing his emotionless face. How did he do that? Can I have those too?"

AUTHOR'S NOTE:  Wala lang HAHA! Kindly do some votes and plug your thoughts in this walang kwentang chapter^^