The Pen Behind The Popular Writer

Chapter 06

Kahit papaano, kinonsidera din ni Alastair ang pagbibigay ng oras sa akin para lumipat at tumira sa kanya. Pero sa totoo lang, nagdedesisyon pa lang ako kung mananatili rin ba ako sa bahay nito o hindi.

But it seemed like I had no choice but to always say "yes" whenever he orders me. That's why I would still move to his place. Yet, for now, I'd prepare and take my time telling it to Tito and Tita.

Siguradong magagalit si Tito, pag-aawayan nila ni Tita ito. At malabo sigurong papayag si Tita. Pero kahit na magalit pa sila sa akin o pagbawalan nila ako, wala akong magagawa kung hindi ang suwayin sila.

Tama, umaabot na ako sa puntong nagiging makasarili na rin ako.

I heaved a heavy breath out from my lung and faced my friend Hanna again. Nasa kainan kami ngayon at ako mismo ang tumawag sa kanya para kausapin siya.

"Gusto ko sanang tanungin kung paano ka lumipat para tumira kasama 'yong boyfriend mo ngayon," I directly stated, she suddenly froze as if something popped up in her mind.

Hanna continued eating. "Y-You mean, kung paano ako nagsimulang makipag-live in?"

Tumango ako. Sa ngayon, ipalalabas ko na lang na makikipag-live in na lang ako kaysa sa lilipat kay Alastair dala ang kakaibang rason. "Ganoon na nga. Makikipag-live in na rin kasi ako---"

Halos mabulunan siya nang marinig niya 'yon kaya nagpasalin pa siya ng tubig sa baso para inumin. I gave her her drink and she saved herself, coughing. "What the fudge? Seryoso ka? Jasryl? Lilipat ka? Makikipag-live in? May boyfriend ka na?!"

Umiwas ako ng tingin at napakagat sa ibabang labi.

I needed to lie and say, "Yes".

"Kailan pa?!" hindi makapaniwalang tanong ni Hanna. I would give the same reaction as hers since it's really that vague for me to enter a relationship.

Tapos ngayon, bigla na lang akong lalapit kay Hanna para sabihing may boyfriend na ako.

Kabigla-bigla talaga.

Halatang kasinungalingan.

Pero parang naniwala siya.

Hanna smiled at me. "Okay! Nagulat talaga ako sa sinabi mo pero congratulations pa rin, Jasryl!"

"Salamat." I smiled, thinking how I lied.

"Tapos, balak mo naman na ngayong sumama at tumira kasama 'yong boyfriend mo?" tanong niya sa akin kaya kaagad akong tumango. "Oo, paano mo napapayag 'yong parents mo noon?"

Her lips parted. "Teka, hindi ba papayag 'yong parents mo? Akala ko wala silang pake--- akala ko 'yong Tita at Tito mo naman ang magdesesisyon para sa 'yo?"

Malungkot akong umiwas ng tingin sa kanya. "'Yon na nga ang problema rito. What if they won't let me? And my real parents will know what I am doing? They will hate and look down on me more?"

"Jasryl." Hanna held my hand over the table. She smiled sweetly. "You're old enough. We are old enough to have freedom in every thing we wanted, as long as what we choose to do are not bad."

"Hindi ka naman siguro kamumuhian dahil lang sa napili mong tumira sa boyfriend mo. We graduated and we're adults already. Just don't get too stuck under your parents' decisions for you."

I bit my lower lip and had the thought to agree with her. Because Hanna's correct, I was old enough to do what I want. And if it's not bad that I would live with a guy in a single roof, I needn't have to push myself from asking permissions.

But my situation's different.

Kasi ako, halatang tool ako ng Tito at Tita ko dahil sa inaasam nilang respeto ng Estela sa kanila. Iingatan nila ako at iaangat nila ako para sa kapakanan ng pangalan nila.