The Pen Behind The Popular Writer

Chapter 03

Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Alastair, diretso akong umuwi sa bahay para ihanda ang sarili sa pagpunta sa pinananatilihan niya.

Amidst the driving of the taxicab to my place, I couldn't help myself from trembling. I know nothing's supposed to be very scary but it's hard to ignore what that guy's plotting to me. If he became my ghostwriter, I would get the appreciations, not him. But why did he want that deal? As if I'd still take the advantages and not him even if he's blackmailing me. Mas natatakot tuloy ako.

"Miss? Miss! Nandito na po tayo." Napaigtad ako sa paulit ulit na pagtawag ni Manong drayber sa akin kaya tuluyan na rin akong lumabas sa sasakyan. "Sorry po, Manong. Bayad ko nga pala."

Inilahad ko na ang bayad at tumungo na sa bahay. Hindi na ako magugulat sa pagsalubong ni Tita na sobrang saya ngayon. Mababakas naman sa mukha niya, eh. She's been very, very joyful these past days. And the reason I could theorize was because of my sudden popularity and what they called 'success'.

"Hello, Tita. Nakauwi na ako," I greeted and let her hug me. "Maayos naman po 'yong book signing."

"Mabuti naman, anak! May inihanda akong pananghalian natin!" Pilit ko siyang nginitihan noong masigla siyang naghanda ng pagkain sa lamesa. Instead of placing myself on a seat for lunch, I decided to walk straight to my room. Tita stared at me curiously.

"Hindi na po sana kayo nag-abala sa paghahanda," I shyly stated.

"Bakit naman? Para ito sa 'yo, halika na. Napagod ka ba sa ginawa mo? Magpahinga ka muna." I twitched my lips when I turned around. She's been acting nicer to me when I started gaining praises and credits from the lots, thanks to that novel. And when that began, even my Uncle treated me in a nicely as well. That's what they actually wanted, to make me become someone they could be proud of, for the Estela's attention.

"J-Jasryl---"

"Pasensiya na Tita, may kailangan pa akong puntahan. May gagawin lang ako saglit dito at aalis din ako," I said and cut her words from forcing me to eat and take some rest.

I strolled to my room's door and stopped when she called me again. This time, her voice was plain. "Jasryl, okay ka lang ba talaga? Masama ba ang pakiramdam mo? May galit ka ba sa amin?"

Seriously? Hindi naman ako umaktong galit pero natanong niya kung may galit ba ako? All I could comment about her reaction was, she's being concious of my every action.

I turned around to fake a smile at her. "Bakit naman ako magagalit sa inyo, Tita? Medyo nalulungkot lang po ako kasi hindi ko kayo magawang sabayan sa pagkain. Naghanda pa naman kayo sa pagsasalo."

Kalaunan ay nakumbinsi ko siya sa sinabi ko kasi ngumiti rin si Tita. "Wala ito, anak. Ah--- Teka, saan ka nga pala pupunta? Mag-iingat ka, ha?"

Muli na akomg tumalikod at nagawa ko pang samahan ng tingin ang kawalan. Hindi ko alam pero nawawala ang gana ko sa araw na ito, dahil sa nangyari. Dadagdag pa ang mga palaisipan ko tungkol sa tumatayomg magulang ko ngayon.

"Sige po, salamat. Nananghalian na rin pala ako kaya huwag na kayong mag-alala," I replied before entering my room and locking it.

I quickly browsed on my computer to look for the novel I plagiarized. Mas kinakapos ako ng hininga at mas lumalakas ang kabog ng dibib ko habang naghahanap ako ng detalye tungkol sa nobelang 'yon.

The mouse I recently held was left with sweats when I let go of it. I quickly leaned on my chair and my lips pursed.

Wala pa ring nakababasa at nakaaalam sa site na pinagbasahan ko nito, wala ring nakadidiskubre ng nobelang ito maliban sa akin. Hindi kaya, si Alastair ang mismong sumulat ng ginaya ko? Hindi sana.