Şuan baktığım görüntüyle aklıma yaşadığımız şeyler geldi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben ebru bu hayatta hep birinin bişeyi oldum. Annem biricik kızı meleğin hiç sahip olmadığı kardeşi sağlık ocağının hemşiresi alim sevdiği kızılı.
Şimdi ise anne oldum belis'imin annesi aşık olduğum adamdan bir parça olan kızımın annesi. Bana bunlardan ençok hangisini sevdin derseniz. Anne olmayı belis'imin anne si olmayı çok sevdim.
Değdi dedim çok acı çektik yara aldık ama değdi.
Babamların yaptıkları ölümlerden dönmem acılar sırlar hepsi şu ana bedeldi.
Hayal değildi rüyalarımda gördüğüm düş değildi gerçekti aşık olduğum adamla evlenmiş ve aşkımızın ilk meyvesini kucağımıza almak nasip olmuştu... Aile'ydik biz artık.
İnsan bu hayatta ne isterki sağlık mutluluk ve güzel bir aile ben hepsine sahiptim artık.
Alim yirmi küsür senedir aşık olduğum adam ömrümün sonuna kadar onun olmak istediğim insan. Elimi ne olursa olsun bırakmadı bir an bile sevgisinden sadakatinden şüpe duymadım iyi ki dedim iyi ki vazgeçmedin bizden...
Yanlarına gittim "iyi ki alişim" dedim gözlerini açtı bana baktı "iyi ki Kızılım" dedi
Mutfağa geçtik kahvaltı için oturduk "Kızılım diyorum ki belis'i bir kaç saatliğine annemlere bıraksak senin kontrolün var bugün hiç hastaneye götürmeyelim" dedi
