Süt Anne [BxB]

28

28. Bölüm: Benim ol

Berke'nin bakış açısından:

Siniri tüm hücrelerimde hissediyordum.

Annem, beni dünyaya getiren ve büyüten kadın bana nasıl böyle bir acıyı yaşatabilirdi? Homofobik olduğunu zaten biliyordum ancak sevgilimi öldürtmesi çok ağırdı. Kendi doğruları için bu kadar ileri gideceğini asla tahmin edememiştim.

Yine de annem olduğu için sakin kalmaya çalışıyordum. Kayra bunları anlatırken gözlerindeki korkuyu görünce anlamıştım. Annemden kurtulmadan beraber olmamız tehlikeliydi.

Arkamda güvendiğim adamlarımla arabadan indim. Vakit kaybetmeden müstakil evin kapısına geldiğimde kıracakmışcasına kapıya vurdum. Çok geçmeden kapıyı açan annem, şaşkınlık içinde bana bakıyordu.

"Oğlu-"

"Eşyalarını topla. Gidiyorsun." Net bir şekilde konuştuğumda şaşkınlığı büyüdü.

"Oğlum ne diyorsun? Nereye gidiyorum?" Tuttuğu geceliğinin ucunu bağladı ve tekrar bana döndü.

"Ben her şeyi öğrendim anne. Hastalıklı düşüncelerin yüzünden masum birini katlettiğini öğrendim. Melisa'yı nasıl kandırdığını, yıllarca beni acı içinde bırakanın sen olduğunu öğrendim."

Gözleri korkuyla büyürken her şeyi o da anlamıştı. Karşısında zor duruyordum ancak kimse farkında değildi.

"Berke.."

"Eşyalarını topla dedim."

Gözleri dolarken bana sarılmak için hamle yaptığında geri çekildim. Yüzünü bile görmek istemiyordum.

"Gitmeye niyetin yok anlaşılan." Arkamı dönüp adamlarıma işaret verdim. Annemi kapının önünden alıp içeri girdiklerinde annem arkalarından koştu. Bağırışlarını duyuyordum.

"Bırakın şunları, hemen bırakın dedim!"

Tabii, onu umursayan kimse yoktu. Cebimden sigara paketini çıkardım ve bir dal yaktım. Zehirli dumanı önce içime çekip sonradan havaya saldım.
O gaz havaya karışırken benim de anneme karşı tüm merhametim havaya karıştı.

Eşyalar bir bir evden çıkarken sigaramı içerek onları izliyordum. Adamlarım annemi kollarından tutarak evden çıkarmıştı. Annem benimle konuşmaya çalışıyordu.

Eski zamanlarda ne diyorlardı? Sürgün. Bende bir nevi annemi sürgün ediyordum. Mısır'da, kuytu köşelerde bir evde ömrünün kalanını geçirecekti. Bir daha bizi rahatsız edemeyecekti.

Adamlarım onu arabaya bindirdi. Bende kendi arabama bindim iki korumam güvenlik amacıyla yanımda olurken diğerleri annemle gidiyordu.

"Hızlı sürün şunu." Sigaramı camdan dışarı attım. Aslında çok kötü hissediyordum ama dışarıdan bakanlar sadece sinirli olduğumu düşünürdü.

"Emredersiniz Berke Bey." Araba çalışırken başımı geriye attım ve bu eziyetin bitmesini bekledim.

Aklıma Kayra gelince tebessüm etmiştim. Ona hislerimi açıkladığım için mutluydum.
Bana henüz kendi hisleriyle ilgili bir şey söylememişti ama negatif bir düşüncesi olsa zaten söylemez miydi? Kafam daha çok karışırken derin bir nefes verdim ve gözlerimi kapattım.

*°࿐ •*⁀➷

"Berke Bey iyi misiniz?" Yanıma gelen Kaya'ya baktım. Ayakta zor duruyordum, halim kalmamıştı artık. Sert görünüşümden düşmemek için dik durmuştum.