•Nothing Right•

𝙿𝙰𝚁𝚃 𝟹

"Ήρθα να σε βρω επειδή φαγώθηκε η ξαδέλφη μου, δεν νοιάζομαι για σένα αφού δεν σε ξέρω καν και δεν με νοιάζει καν να σε γνωρίσω, μου είσαι πλήρως αδιάφορη". Είπε και με άφησε απότομα από το κράτημα του και έπεσα κάτω στο έδαφος, τι βλάκας, σκέφτηκα και πριν προλάβω να τον βρίσω μου είπε:

"Αν δεν θες να σε αφήσω εδώ, σήκω!!".

Σηκώθηκα από το έδαφος όσο πιο γρήγορα μπορούσα και άρχισα να τον ακολουθώ.

°°°°°

Το δάσος ήταν ακόμα πιο τρομακτικό καθώς προχωρούσαμε, ο Ιάσονας ήταν αρκετά πιο μπροστά από μένα, κοντεύα να τον χάσω σχεδόν. Άκουσα για άλλη μια φορά σύρσιμο στα χόρτα και ένιωσα ένα άγγιγμα στον ώμο μου, άρχισα να τρέχω όμως τελικά σκόνταψα και έπεσα ακριβώς πάνω στον Ιάσονα.

"Πας καλά κοπέλα μου; Δεν βλέπεις μπροστά σου!!". Είπε εκνευρισμένος και με απομάκρυνε από δίπλα του αμέσως.

"Μία χαρά βλέπω ηλίθιε!! Απλά άκουσα ένα περίεργο ήχο και τρόμαξα κι καταλάθος σκόνταψα πάνω σου!!". Του είπα απότομα και έμεινε να με κοιτά με σηκωμένο το φρύδι.

Με πλησίασε έντονα σε σημείο που τα χείλη μας ήταν σε απόσταση αναπνοής.

"Σίγουρα έπεσες καταλάθος πάνω μου ή το έκανες επίτηδες; ". Είπε με μια αισθησιακή φωνή κοντά στο αυτί μου κάνοντας με να ανατριχιάσω.

"Σε είδα πριν στο τραπέζι πως με κοιτούσες, συνεχίζω να πιστεύω πως αυτό το έκανες επίτηδες ". Πρόσθεσε λίγο αργότερα και ήμουν έτοιμη να τον χτυπήσω.

" Σαν πολύ μεγάλη ιδέα δεν έχεις για τον εαυτό σου; ". Είπα κοιτώντας τον υπεροπτικά.

"Γιατί μικρή; Την αλήθεια δεν λέω; Είμαι σίγουρος πως θα ήθελες πολύ να συμβεί κάτι μεταξύ μας".

Είπε κλείνοντας μου το μάτι και πραγματικά εκείνη την στιγμή ήμουν έτοιμη να του μαυρίσω το μάτι.

" Ούτε στον ύπνο μου αλλά ούτε και στον ξύπνιο μου δεν θα έκανα κάτι μαζί σου". Είπα αδιάφορα και απομακρύνθηκα από κοντά του.

" Γιατί νομίζεις εγώ θα έκανα κάτι μαζί σου; Δεν μου αρέσουν κοριτσάκια σαν εσένα". Είπε κι εκείνος με την σειρά του με ένα υπεροπτικό τόνο στην φωνή του.

" Και τι έχουν δηλαδή κοριτσάκια σαν εμένα; ". Του είπα εκνευρισμένα.

"Είναι φαντασμένες, είναι αυτές που νομίζουν ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους. Νομίζουν ότι μπορούν να τα έχουν όλα, είναι φουλ κακομαθημένες και φουλ αδιάφορες". Είπε ο Ιάσονας και για άλλη μια φορά ένιωσα απαίσια.

Τα μάτια μου βούρκωσαν, αλλά δεν τον κοίταξα καν.

" Δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία". Είπα και όταν εκείνος άκουσε αυτή την φράση γέλασε.

" Ναι καλά σε πίστεψα". Είπε ειρωνικά.

" Σταμάτα να με κρίνεις, δεν ξέρεις καν ποια είμαι για να με κρίνεις!! ". Του είπα φανερά εκνευρισμένη και συνέχισα να κοιτάω το έδαφος.

Είχα αφήσει τα δάκρυα μου ώρα ελεύθερα και έκλαιγα. Τα μάτια του με κοιτούσαν έντονα.

"Κλαις; ". Ρώτησε και γέλασα ειρωνικά.

Σε νοιάζει αλήθεια τόσο αν κλαίω;
Δεν σε νοιάζει καν, απλά θες να με κάνεις να νιώσω σκουπίδι.
Δεν έχεις μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους, οι άλλοι συνήθως με έκαναν πρώτα παρέα και μετά κατέληγαν στο να μου συμπεριφέρονται άσχημα, ενώ εσύ το κάνεις από την αρχή, πριν καν να με γνωρίσεις.
Αυτό είναι το πρόβλημα, η συμπεριφορά. Αυτό με έκανε πάντα να φεύγω, δεν θέλω να καταστρέψω τον εαυτό μου εξαιτίας τους.

Σταμάτησα να κλαίω και τον κοίταξα στα μάτια, το καλό με μένα είναι πως ακόμα κι αν έκλαιγα μόλις πριν λίγο δεν φαίνεται καν στα μάτια μου.

"Για σένα δεν θα έριχνα ούτε δάκρυ". Είπα ψύχρα και τον προσπέρασα.

"Θα καθόμαστε για πολύ ώρα εδώ;". Του είπα και χωρίς να πει κουβέντα συνέχισε τον δρόμο του κι εγώ άρχισα να τον ακολουθώ για άλλη μια φορά.

Λίγο αργότερα φτάσαμε στο σημείο που ήμασταν πριν. Εκεί ήταν όλοι μαζεμένοι και περισσότερο τρομαγμένη ήταν η Αλεξία.

" Που ήσασταν τόση ώρα; Τρόμαξα, νόμιζα πως δεν σε βρήκε ο Ιάσονας". Είπε η Αλεξία με μια μεγάλη ανησυχία στην φωνή της.

"Με βρήκε, απλά μπερδεύτηκε λίγο στο δάσος και καθυστερήσαμε". Είπα ότι μου ήρθε στο μυαλό και έγνεψαν θετικά.

Καθίσαμε ξανά στο τραπέζι. Ο Ιάσονας δίπλα στον Λουκά και ακριβώς απέναντι από μένα. Ενώ εγώ δίπλα από την Αλεξία.

" Πες μας κάποια πράγματα για σένα". Είπε ο Γρηγόρης κοιτώντας με σπάζοντας την σιωπή.

"Οπως;". Ρώτησα.

"Οτιδήποτε". Είπε εκείνος.

"Σπούδασα οικονομικά αλλά δεν βρήκα δουλειά, δουλεύω σε μια δικηγορική εταιρεία σαν γραμματέας". Είπα και όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω μου.

"Εγώ σπούδασα αρχιτέκτονας , ο Λουκάς σπούδασε φωτογράφος και ο Ιάσονας σπούδασε αστυνομικός". Είπε ο Γρηγόρης και μου χαμογέλασε.

" Σπούδασα δημοσιογραφία". Είπε η Μαρίνα και κούνησα το κεφάλι μου θετικά.

Συζητήσαμε λίγο ακόμα και τότε κοίταξα απέναντι μου, ο Ιάσονας ασχολιόταν με το κινητό του, γι'αυτό δεν μας μιλούσε τόση ώρα σκέφτηκα.

Λίγη ώρα αργότερα φύγαμε από το δάσος και επιστρέψαμε σπίτια μας.

_____
Heyy..🏝️
Τι κάνετε;
Ελπίζω να είστε όλοι καλά.. 💞
Αν σας άρεσε το κεφάλαιο πατήστε το ⭐ και κάντε ένα σχόλιο για να στηρίξετε το βιβλίο μου..

Bye.. 👋