•Nothing Right•

𝙿𝙰𝚁𝚃 1

‼️ ΠΡΟΣΟΧΗ‼️

Η ιστορία δεν βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, χαρακτήρες κτλ. όλα είναι γραμμένα από την δική μου φαντασία.

Ελπίζω να την απολαύσετε καθώς θα διαβάζετε αυτό το βιβλίο και να με στηρίξετε ψηφίζοντας και σχολιάζοντας σε κάθε κεφάλαιο.

Καλή ανάγνωση!!

___

Καλώς ορίσατε στην αδιάφορη ιστορία μου.
Με λένε Βαλέρια είμαι 25 χρόνων και δουλεύω σαν γραμματέας σε μια μεγάλη δικηγορική εταιρεία.
Πριν από κάποια χρόνια τελείωσα τις σπουδές μου στα οικονομικά, δυστυχώς δεν βρήκα δουλειά και αποφάσισα να κάνω μια αρχή, το βρήκα σαν ευκαιρία να γίνω γραμματέας για να μάθω κάποια πράγματα μιας και δεν είχα βρει ακόμη δουλειά στην ειδικότητα μου.

Όμως ένα από τα αιώνια μου προβλήματα από το Γυμνάσιο έως το Λύκειο, από το Λύκειο έως κι στην σχολή από την σχολή έως και την δουλειά ήταν πως όλοι με έβλεπαν σαν ένα τρόπαιο που έπρεπε να αποκτήσουν. Τους άρεσε το στυλ μου, ο τρόπος δηλαδή που ντυνόμουν, τους φαινόμουν ενδιαφέρον λόγω της εμφάνισης μου κι όλοι ήθελαν να με γνωρίσουν εξαιτίας αυτών των χαρακτηριστικών. Στην αρχή δεν το καταλάβαινα, νόμιζα πως πίστευαν ότι ήμουν συμπαθητική και γι' αυτό με πλησίαζαν και γι' αυτό τον λόγο νόμιζα πως μου μιλούσαν.

Αλλά τελικά όλοι τους μου απέδειξαν με τον καιρό πως δεν με ήθελαν για τον χαρακτήρα μου αλλά για την εμφάνιση μου. Μου έλεγαν πως φαινόμουν πολύ κουλ μόλις με γνώριζαν ,αλλά όταν με έκαναν παρέα και περνούσε κάποιο χρονικό διάστημα άρχισαν να μου συμπεριφέρονται άσχημα και σιγά σιγά όλοι τους με άφηναν μόνη, επειδή τελικά δεν ήμουν τόσο "καλή" όσο νόμιζαν, τόσο χαζή όσο ήθελαν.

Ήμουν κάτι άλλο, ήμουν αληθινή, λογική, δίκαια και ειλικρινής. Έλεγα τα πάντα όπως ήταν με το όνομα τους. Πάντα τα έλεγα, χωρίς να με νοιάζει αν κάποιος με παρεξηγήσει. Παρόλα αυτά δεν θέλω να αλλάξω για κανέναν, αγαπώ τόσο πολύ τον εαυτό μου σε σημείο που ακόμα κι αν οι άλλοι πιστεύουν πως δεν αξίζω τίποτα ,εγώ πιστεύω πως αξίζω πολλά περισσότερα και σίγουρα αξίζω κάτι πολύ καλύτερο από αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μου.

Είχα συνηθίσει να μην βρίσκω τίποτα σωστό και πίστευα πως δεν θα το έβρισκα ποτέ. Η πόρτα χτύπησε και οι σκέψεις μου διακόπηκαν.

"Περάστε". Είπα και μέσα στο μικροσκοπικό μου γραφείο μπήκε η φίλη μου, η Αλεξία.

Ήταν η μοναδική φίλη που είχα, η μόνη φίλη που της άρεσε ο χαρακτήρας μου κι όχι η εμφάνιση μου. Κρατούσε στα χέρια της τέσσερις μεγάλους φάκελους.