•Nothing Right•

𝙿𝙰𝚁𝚃 11

"Τι;". Είπα μην μπορώντας να πιστέψω τι μόλις άκουσα.

"Εσύ". Πήγα να πω αλλά δεν μπόρεσα να βγάλω λέξη.

"Ξέρω, ήμουν κάφρος για άλλη μια φορά. Συγνώμη, θόλωσα όταν σε είδα με αυτόν τον μαλάκα. Κάθε φορά που βρισκόσουν κοντά του ήθελα να τον σαπίσω στο ξύλο και ξέρεις γιατί; Γιατί  δεν θέλω κανένας να σε αγγίζει, δεν θέλω κανένας να σε φιλάει, δεν θέλω Βαλέρια. Όλα αυτά θέλω να τα κάνω μόνο εγώ και ξέρεις γιατί Βαλέρια;". Με ρώτησε και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

"Επειδή έστω και αργά συνειδητοποίησα πως μου αρέσεις". Συνέχισε λίγο αργότερα και έμεινα με ανοιχτό το στόμα.

"Ιάσονα". Είπα και με κοίταξε απορημένος.

"Τι δεν σου αρέσω;". Είπε απογοητευμένος και έκανε ένα βήμα πίσω, χαμήλωσε το κεφάλι του στο έδαφος και κλώτσησε μια μικροσκοπική πέτρα. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό μου φάνηκε πολύ γλυκό.

"Μην βγάζεις γρήγορα συμπεράσματα". Του είπα και χαμογέλασα. "Κι εμένα μου αρέσεις". Απάντησα και λίγο αργότερα είπα: "Αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω όλα όσα είπες για μένα τον τελευταίο ένα μήνα".

"Δεν τα εννοούσα! Σου είπα πως θόλωσα, ζήλεψα τόσο που δεν έβλεπα καθαρά και έγινα πάλι κακός μαζί σου και θέλω να σου ζητήσω συγνώμη. Συγνώμη που το έκανα αυτό, στην πραγματικότητα είσαι η πιο γλυκιά και καλή κοπέλα που έχω γνωρίσει, δεν έπρεπε να σου συμπεριφερθώ τόσο σκάρτα, δεν μου αξίζεις το ξέρω κι αν δεν θες να προσπαθήσουμε δεν πειράζει ξέρω πως έκανα μεγάλες μαλακίες κι έχεις δίκιο αν το κάνεις. Θα το δεχτώ". Είπε λυπημένα και σε κάθε  φράση που μου έλεγε χαμογελούσα σαν χαζή, ήταν τόσο γλυκός δεν με κοιτούσε καν όταν τα έλεγε όλα αυτά ήταν λες και ντρεπόταν να με κοιτάξει, με κοίταξε τελικά  όταν είπε όλα όσα ήθελε να πει και τότε με ρώτησε:

"Γιατί γελάς;".

"Είσαι cute για αυτό". Του είπα και έβαλα τα χέρια μου στον λαιμό του και εκείνος στην μέση μου. Ένωσα τα χείλη μας σε ένα γλυκό και τρυφερό φιλί. Στην αρχή ξαφνιάστηκε αλλά μετά ανταποκρίθηκε στο φιλί. Ύστερα από λίγο σταμάτησε να με φιλάει και με κοίταξε στα μάτια γλυκά. Φαινόταν λες και είχε ηρεμήσει εντελώς πλέον.

"Βαλέρια". Είπε και μου χάιδεψε το πρόσωπο.

"Εμείς". Πήγε να πει και του έπιασα τα χέρια απαλά κοιτώντας τον έντονα.

"Είμαστε μαζί". Του απάντησα και μου χαμογέλασε ελαφρά, αυτή την φορά τα χείλη του συγκρούστηκαν με τα δικά μου σε ένα έντονο και παθιασμένο φιλί το οποίο κράτησε λίγο περισσότερο από το προηγούμενο.