•Nothing Right•

𝙿𝙰𝚁𝚃 9

Για άλλη μια φορά κανονίσαμε να πάμε στο δασάκι. Τα παιδιά όπως πάντα ήταν εκεί να μας περιμένουν.
Καθόταν στο τραπέζι και έτρωγαν.
Συζητούσαν για διάφορα θέματα και φαινόταν να μην είχαν αντιληφθεί την παρουσία μας.

"Γειά σου Βαλέρια, γεια σου Αλεξία". Είπε ο Ιάσονας που ήταν ο μόνος που μας είχε δει. Κοίταξα το χέρι του και είχε βγάλει τον επίδεσμο που φορούσε λίγες μέρες πριν άρα αυτό σημαίνει πως είναι καλύτερα.

"Γεια". Είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα, η Αλεξία κάθισε δίπλα στον Λούκα και εγώ κάθισα δίπλα στον Ιάσονα.

"Τι νέα; Έχω καιρό να σε δω". Μου είπε ο Ιάσονας και ήπια λίγο από το ποτό μου.

" Τα ίδια μωρέ, πολύ δουλειά. Όντως έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που ήρθαμε εδώ". Είπα και ύστερα από λίγο πρόσθεσα:

"Εσύ τι νέα; Είσαι καλύτερα από εκείνη την μέρα; ".

Ξεφύσηξε και ήπιε μια γουλιά από το ποτό του.

"Είμαι πολύ καλύτερα, ευχαριστώ". Είπε και χαμογέλασε ελαφρά.

" Σίγουρα ή απλά το λες για να μην ανησυχήσω; ". Τον ρώτησα και με κοίταξε έντονα.

"Σίγουρα. Μην ανησυχείς, είναι εντάξει". Είπε χαμηλά και ένιωσα να χάνω ένα κτύπο από τον τρόπο που με κοιτούσε.

" Για δείτε ποιος είναι εδώ!!". Είπε η Αλεξία και γυρίσαμε όλοι τα βλέμματα μας προς το σημείο που κοιτούσε η ξαδέλφη του Ιάσονα.

Εκεί ήταν ο Μάριος μαζί με την παρέα του. Μου χαμογελούσε.

"Γεια σου Μάριε". Είπα χαρούμενα και ένιωσα μια έντονη ματιά πάνω μου.

"Γεια σου Βαλέρια". Είπε και εκείνος χαρούμενος.Έσυραν ένα από τα τραπέζια και το έφεραν δίπλα από το δικό μας, μετά από λίγο έφεραν και το κάθισμα που ήταν σε στυλ τραπεζιού και κάθισαν κοντά μας.

"Πως και από εδώ παιδιά;". Ρώτησε η Μαρίνα η οποία ήταν η μόνη που γνώριζε αυτά τα παιδιά από την παρέα μας, ο Γρηγόρης γνώριζε μόνο τον Μάριο.

"Ακούσαμε πως υπάρχει ένα όμορφο δασάκι μέσα στην πόλη που είναι κατάλληλο για πικ νικ και επειδή δεν είχε τύχει να έρθουμε ποτέ είπαμε να έρθουμε σήμερα". Είπε μια κοκκινομάλλα κοπέλα που δεν ήξερα το όνομα της, τα πιο εντυπωσιακά πράγματα πάνω της ήταν το χρώμα το μαλλιών της και τα μελί μάτια της.

"Καλά κάνατε, είναι όντως πολύ ωραίο μέρος εδώ ερχόμαστε συχνά με την παρέα". Είπε η Αλεξία αυτή την φορά και χαμογέλασε.