{ note ; a quick narration or pov of our Feyre (rrlly rlly quick) }
He looks like a greek god when he's sleeping. Napaka-amo ng mukha niya, yung tipong hindi ko siya kayang pakawalan pero para gusto ko din dahil alam ko para sakanya naman yun.
I'm always proud of him. Lahat ng ginagawa niya, nandito lang ako palagi sa tabi niya. Gusto ko din na nandito ako sa tabi niya habang inaabot niya yung mga pangarap niya. If the time really comes that he'll reach his own dreams na I would really propose to him.
I smiled as I thought of that, kakayanin ko ba ang isang taon ng wala siya sa tabi ko? Unti unting tumulo ang luha galing sa mata ko ng hindi ko namamalayan. Paano kita papakawalan kung hulog na hulog na ako? How can I? Pwede bang ibulsa ko nalang tong lalaking toh?
I wiped my own tears at naramdaman kong mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko. I bit my own lips to stop me from sobbing. It's his fave spot, he really likes sniffing my neck at alam kong mamimiss ko din ang maliliit na bagay na ginagawa niya para sa akin, sinanay ba naman ako sa mga ganoong bagay.
He hugged me tighter, ang himbing ng tulog niya. In a few hours he's leaving already and I can't accompany him to the airport dahil alam kong hindi ko kaya at hindi ko kakayaning makitang palayo. Sounds OA kahit na isang taon lang pero he really said to me na baka umabot ng ilang taon and that really scares me. Paano kung hindi na siya bumalik?
