Zahara's POV
"Okay ka na ba, Zara?" bungad sa akin ni Tala pagka gising ko palang. "May masakit ba?" dugtong niya pa.
"Masakit yung ano ko" nanghihina kong sabi at agad niya naman akong binigyan ng tubig.
"Natural lang yan. Mawawala din yung sakit niyan after how many days" sabi niya pa uli.
"Zar" Tawag sa akin ni Tala at tinulungan akong umupo sa kama. Nakita kong wala din sila dito ni mama sa kwarto.
"Asa labas sila tita, tinitingnan nila anak mo" sabi niya pa na parang alam niya ang kasagutan sa mga tanong ko sa aking isip.
"Kailan siya dadalhin dito? And I heard lalaki ang anak ko. Lalaki siya, Tala. Siguro kamukha niya yung ama niya" sabi ko at napaluha sa isiping iyon.
"Huwag ka munang umiyak, Zar. I have something to tell you sana" sabi ni Tala. "Ay bukas nalang pala. Kailangan mo munang magpahinga" sabi niya pa.
"Ano ba yon? Tell me nalang ngayon." sabi ko sakaniya.
"Zian's here in Baguio" sabi niya at iniwas ang tingin sa akin.
"Huh? Is this some kind of prank?" sabi ko sakanya.
"Hindi ba siya nag message sayo?" sabi niya pa sa akin kaya umiiling ako.
"Hindi ko pa naoopen yung phone ko eh" sabi ko sakanya.
"Bakit parang okay lang sayo, teh? Kinakabahan na ako dito tapos ikaw chill lang" sabi niya pa habang problemadong tumitingin sa akin at lumilibot libot pa sa paanan ng aking kama.
"Nahihilo ako sayo, Tala. Can ypu jsut sit here?" sabi ko sakanya at umupo na siya.
"Then what did he said? Anong sinabi niyo sakanya?" sabi ko pa.
"Nadulas kasi si Dio eh nasabing nasa hospital siya edi papunta ngayon dito si Zian" sabi ni Tala sa akin ng kinakabahan pa.
"Then it is what it is Tala. Huwag ka ngang kabahan, i'm ready to face his anger naman kung malaman niyang tinago ko ang anak namin sakanya. Handa naman akong harapin siya" sabi ko pa sa kanya.
